Koffertjes van de Singer Featherweight.

De Singer naaimachines die niet in een meubel zaten, zijn altijd verkocht in een beschermende koffer.

Dat was in het begin een houten kap, meer een deksel. Die klikte vast op de bak waar de naaimachine in vast zat. Ik raad aan die hele constructie niet aan het handvat op te tillen, maar altijd de bak onder de naaimachine te ondersteunen.

Later werd het een echte koffer, bijna alsof je op vakantie ging!
Hier werd de naaimachine met de houten onderbak ingeschoven en de losse deksel van de koffer aan de onderkant scharnierend bevestigd waarna de koffer kon worden gesloten.
Dit was een loodzwaar geheel dat het begrip "draagbaar" letterlijk en figuurlijk een speciale lading gaf!
Met "draagbaar" werd dan ook meer "verplaatsbaar" bedoeld, dit in tegenstelling tot de naaimachines die in een meubel waren ingebouwd.

Gelukkig was de Featherweight een stuk beter te hanteren. In het pittige zwarte koffertje werd de machine met de bijbehorende accessoires netjes opgeborgen.

Ik heb twee modellen van die Singer Featherweight koffers: 1. met een platte bak bovenin en 2. met een klein bakje hangend aan de linkerkant van de koffer.

De koffers met de bak bovenin hebben als buitenmaten
lxbxh: 33 x 21 x 29 cm. (13 x 81/4 x 111/2 inch).
Het voetpedaal wordt met samengebonden snoer in het bovenbakje geplaatst.










De koffers met het kleine metalen of rood plastic bakje aan de linkerkant hebben als buitenmaten:
lxbxh: 36 x 21 x 29 cm. (14 1/4 x 81/4 x 111/2 inch).

Het laatste model is dus iets groter. Naast de omhooggeklapte klep van de kleine naaimachine is onder het bakje wat ruimte. De bedoeling was dat het groene Singer doosje met speciale voetjes en schroevendraaiers op de bodem van het koffertje naast de naaimachine werd geplaatst. En wat kleine rommeltjes bovenin het bakje.
Het voetpedaal wordt in een houder geschoven die aan de deksel is bevestigd. Het snoer hangt bij de naaimachine in de koffer.









Ik geef de voorkeur aan de koffers met het kleine bakje. Ooit vond ik een kartonnen doosje dat bijna de hele ruimte onder het bakje opvult, zodat ik veel voetjes kan opbergen.


Mijn "nieuwe" Singer 222 heeft dit model koffer. Aangezien dit de naaimachine is die ik zeker blijf houden, ben ik blij dat ik het kartonnen doosje hier weer in kwijt kan.

 In het kleine metalen bakje zitten de blikjes van de eerste eigenaresse. Die verpakkingen van Strepsils werden volgens mij door iedereen wel gebruikt voor het bewaren van klein los spul, mijn moeder had die ook.
Eén van de blikjes bevat naalden, de andere nog wat spoeltjes. Ik vind het bijzonder om de kleuren van het garen te zien waar ooit mee gewerkt is.











Toch heeft één van de Singer 221's echt de mooiste binnenbekleding van de koffer. Het lijkt wel damast, zo glanzend en gaaf is dit patroon.
Waarom zijn er verschillen in de binnenbekleding van de koffertjes? De buitenkant is steeds hetzelfde zwarte namaakleer!











Ik weet niets van de koffers van de witte Singer Featherweights. Dus als iemand daar wat informatie over heeft....

Singer Kindernaaimachine (4).

Deze Singer Sewhandy is een modernere versie van de kindernaaimachine die ik laatst liet zien, de Singer 20.

De onderdelen waar de draad doorheen geregen moet worden zijn nu genummerd. Zo kan het inrijgen van het garen bijna niet mis gaan. Hoewel ik me afvraag of kinderen dit zelf kunnen, ik vond het nogal een gefriemel.

Bij de Singer naaimachines voor volwassenen heb je haakjes en alleen door de naald zelf is het een gaatje waar de draad doorheen moet. Bij deze kindernaaimachines zijn meerdere gleufjes en gaatjes om de draad te leiden.

Na het debacle met de oudere zwarte Singer kindernaaimachine was ik erg benieuwd of deze naaimachine wel echt zou kunnen stikken. Vandaar dat het voetje nog vies is, ik heb de machine nog niet schoon gemaakt. Zo snel mogelijk een lapje gepakt om het uit te proberen.

Gelukkig ging het goed. De haak draaide precies op het juiste moment langs de naald en pakte keurig de draad op. Zo wordt een lusje gemaakt en weer een lusje door het lusje, enzovoort. Het lijkt een beetje op haken met de stof ertussen.

Ik heb een filmpje gemaakt, maar omdat het naaimachientje op de rand van het aanrecht geschroefd is, kon ik mijn statiefje niet gebruiken. Dus het beeld trilt een beetje...


Een schuifje aan de onderkant van het werkblad is te verstellen en geeft op die manier de transporteur meer of minder mogelijkheid om te bewegen. Zo regel je de steekgrootte.

Zo simpel en zo perfect!

Kroontje haken.

Lang niet gedaan, haken! De verschillende steken ken ik nog wel, maar toch moest het 3 keer over.  Niet zo erg als je in de tuin kan zitten handwerken, voor de eerste keer dit seizoen.

Dit is gehaakt met DMC 947, uit de erfenis van mijn moeder. Ik had geen ander oranje garen in huis.

Het patroon met duidelijke foto's vind je hier:

http://dehaakbrigade.blogspot.nl/2013/04/kroontje-haken_4.html

Dit is mijn resultaat. Oranje staat mij niet, en bovendien is zo'n Bavaria-jurkje is misschien wat te koud volgende week....

Zo'n mini broche is genoeg als bijdrage aan de feestvreugde!

Handleiding voor Singer Featherweight 222.

Tussen alle bedrijven door toch de naaimachine even op tafel gehad. Een paar stukjes gestikt om te zien hoe dat eruit zag en te horen hoe de machine klinkt.
En op alle punten scoort ze een dikke 10 !

Omdat ik het leuk vind wat plaatjes te laten zien uit de handleiding, ter illustratie bij een blogje, zocht ik een digitale op internet. Verbazingwekkend hoeveel geld daarvoor gevraagd wordt! Terwijl ik uiteindelijk gewoon bij Singer zelf een gratis handleiding heb kunnen downloaden!!

 Daar heb ik deze afbeelding vandaan.

Wil je de handleiding voor de Singer 222k? Die vind je HIER. Nuurlijk kan je ook bij SINGER zelf kijken, daar zijn heel veel manuals van verschillende type Singer naaimachines verzameld.

Ik houd me aanbevolen als iemand voor mij de handleiding voor de 222 in het Nederlands heeft. Mijn machientje is gekocht in Engeland, dus logisch dat daar een Engelse handleiding bij aanwezig is. Die kan ik goed lezen maar voor mijn archiefje zou ik een Nederlandse uitgave erbij willen. Als die bestaat tenminste!

Singer 222k.

Een Singer 222 had ik nog maar één keer in het echt gezien, bij de eerste Singer Featherweight bijeenkomst bij Atelier Bep.

Ik had er niet eens over gedroomd, zo weinig zijn er gemaakt. De kans dat er eentje binnen mijn bereik kwam was klein. Maar niet nul...

De kans kwam onverwacht.

Gisteravond hebben we de 222k opgehaald. Bij iemand die blij was dat de geërfde kleine naaimachine goed terecht zou komen.
En dat komt ze!
Dit model heeft de vrije arm die het mogelijk maakt mouwen en broekspijpen te zomen. En de transporteur kan verzinken, voor borduur- en stopwerk.

De 222 werd ontworpen als opvolger van de 221, maar de productie van de 221 ging ook nog door. Misschien omdat de 222 in aanschaf duurder was en niet iedereen de extra opties genoeg waardeerde?

Ik ben zo blij met deze machine! Het is een echte beauty, als nieuw!

De eerste eigenaresse heette Joy. Dat is een mooie naam en erg geschikt voor een naaimachine waar ik veel plezier van zal hebben. Want met een zigzag-apparaatje en Buttonholer erbij, kan ik met deze alles wat ik zou willen doen.

Komende dagen heb ik het te druk om te werken met de Singer Featherweight. De jongens vieren zaterdag hun 13e verjaardag en er komt veel visite, die traditiegetrouw blijft meeëten. Heel gezellig, maar jullie snappen dat er even geen tijd is voor gefreubel!

Ik zet een fotootje van mezelf en de nieuwe aanwinst hierbij. Ik spaar zelf in de computer foto's van vrouwen (en soms een man) met hun Singer. Wie weet waar mijn foto nog eens als .jpg belandt

Pinwheels.

Een trauma uit mijn jeugd komt door een pak Das klei!

Ooit gekregen van Sinterklaas, stond op mijn verlanglijstje. Maar eenmaal in mijn bezit werd ik al zenuwachtig als ik de verpakking zag. Nú staat er een foto op van een bonk klei, maar ik herinner me een plaatje van een mooie clown, gaaf en sierlijk. Dat kon ik natuurlijk nooit zo maken! Dus deed ik niets met de klei, behalve dromen over hoe mooi het zou kunnen worden. Dat is altijd de veilige weg....
Het jaar daarop kreeg ik weer een pak klei van de Sint. Nu was mijn probleem opgelost: ik zou het ene pak open maken en als het mislukte had ik nog het andere pak!
Tot ik erachter kwam dat mijn moeder het pak Das klei gewoon weer opnieuw had ingepakt... Jaren later hebben we de klei weggegeven aan een ander kind.

Dat gevoel heb ik ook als ik die mooie lapjes zie. Hoe mooier ze zijn in de kast, hoe moeilijker het is om er iets van te maken.

Op mijn iPad heb ik de app van Missouri Star Compagny. Regelmatig zie Jenny Doan met een filmpje uitleg geven over hoe je heel gemakkelijk een block maakt. Het leuke vind ik dat ze het zo echt doet, met een vergissinkje als ze de lapjes even verkeerd neerlegt, een raar zijwaarts loopje van snijtafel naar naaimachine en ze blijft vriendelijk uitleggen. Meestal zie ik die filmpjes zonder geluid (om anderen om mij heen niet te storen en te lui om een oortje te zoeken), maar het is overduidelijk hoe het allemaal moet en hoe gemakkelijk het is. Volgens Jenny dan!

Van de week kwam ik dit filmpje tegen:



En ik de kast had ik een mooi stapeltje lapjes van Moda, Chateau Rouge.














Ik dacht altijd dat de fabrikant die verschillende lapjes verkocht om mensen de gelegenheid te geven met alle motiefjes uit een serie kennis te maken. Maar nu werd me duidelijk dat die vierkante lapjes  mogelijkheden bieden als je gebruik maakt van dit formaat.

Dus heb ik combinaties gemaakt van een licht en een donker stofje.
















De randen van de twee lapjes rondom aan elkaar gestikt en daarna 2x diagonaal doorgesneden op mijn ronddraaiende snijmat. Een draaiplank van Ikea met een klein snijmatje erop. Gaat prima.

Daarna de ontstane diagonale vierkantjes opengestreken. Ik zag Jenny Doan dat handig doen met de donkere kant boven en omklappen, dan zit de naad onder de donkerste stof.

Om ruimte in de keuken te besparen heb ik de truuc van de strijkmat weer toegepast: een pannen onderzetter met een theedoek erover.

Met de oude Singer Featherweight en de afstandshouder ging het aan elkaar naaien van de kleine vierkantjes prima. Nu was al een half blockje af.

Weer strijken, weer naaien. Steeds sneller en op het laatst zonder spelden.

Ik ben wel tevreden over het resultaat. Hoefde maar één block uit te halen omdat het kruispunt niet mooi was.

Twee lapjes heb ik niet gebruikt omdat ik die effen kleuren zo saai vond, die komen wel van pas als label ofzo.

Van de charm pack heb ik nu 20 pinwheels gemaakt. En nog geen idee wat het moet gaan worden...

Ik heb ook nog een vraagje: de pinwheels zijn nu niet meer recht van draad. Moeten ze nu diagonaal in de quilt gebruikt worden of is een rand eromheen die recht van draad is ook genoeg?

Behalve toetsen nakijken en achter de naaimachine zitten, hebben we ook een wandeling met de hond gemaakt en de eerste lammetjes in de wei gezien! Dat waren al flinke kleuters! Maar zo schattig en dartel!

Ordenen.

Vorig jaar was ik om deze tijd nog bezig met mijn eerste quiltje en begon ik met verzamelen van handwerkspullen.

En nu... de vitrinekast zit overvol leuke spulletjes die eventjes daar opgeborgen zijn. Met nog iets erbij en nog iets... Omdat het zo mooi is, of handig, of om misschien te gebruiken in een projectje.

Gelukkig hebben de andere kasten geen glazen deuren, 'ken uzelf' dacht ik al bij de aanschaf!

Maar één mooie kast met een uitstalling moet toch mogelijk zijn.

Dus begonnen met opruimen.

Zo kwam ik die lieve houten paaseitjes tegen die ik vorig jaar scoorde bij de Noppes (kringloopwinkel hier). En een servetring waar ik een speldenkussentje van wilde maken. Nu is Pasen alweer geweest. Volgend jaar dan maar weer!

Voor de kleine spulletjes die nergens bij horen heb ik een medicijndoosje gekocht. Voor iedere dag is een bakje met kleine compartimenten en een schuifdeksel.

In de voorraadkast stonden nog weckpotten van de kringloopwinkel. Die zijn nu voor gesorteerde knoopjes en kantjes en bandjes. Ik kwam mijn naam-etiketjes tegen die mijn moeder vroeger in mijn gymkleding naaide of op de handdoek die ik meenam op schoolreisje. Het oude telefoonnummer staat met potlood geschreven op het zakje, 123 963. Makkelijk nummer he!

Kleine bruine knoopjes voor het vestje van de beer ben ik nog niet tegengekomen...

Wel de oogjes voor het kleine beertje. Die had ik de eerste Singertjes dag bij Atelier Bep in Hall gekocht en vervolgens zo goed opgeborgen dat ze kwijt waren. En gevonden en weer opgeborgen..

Zondag 5 Mei is trouwens alweer de derde Singertjes dag en daar ga ik ook  naar toe!

Of het hier ooit netjes wordt allemaal?
Ik denk het niet. Maar het streven is er en nu kom ik wel weer van alles tegen. Een soort snuffelen in de kringloopwinkel, maar dan in eigen kast!

Singer Buttonholer 489510, knoopsgaten maken!

Tussen de was opvouwen en het lesgeven in, had ik vanmorgen even tijd om een Singer attachment uit te proberen. De keus viel op de Singer Buttonholer 489510.

Kijk eens wat een mooie grote plastic doos, retro kleurtje!

De groene raketvormige doos bevat de Buttonholer, 5 malletjes (templates), de gebruiksaanwijzing, een grote bevestigingsschroef, een afdekplaatje voor de transporteur en bijbehorend bevestigingsschroefje.
Het apparaatje heeft een kap van roomkleurig plastic, maar werkt op dezelfde manier als de zwarte metalen Buttonholer...

De Buttonholer schuift zelf de stof heen en weer en van voor naar achter om het knoopsgat te naaien en geeft je zo heel even de illusie dat je oude Singer naaimachine ineens kan zigzaggen!

Om het afdekplaatje te bevestigen kan je het beste even de naald naar beneden doen. Draai ook altijd met de hand even aan het vliegwiel om te controleren of de naald wel precies door het gaatje van het afdekplaatje gaat, voor je vol gas geeft en de naald afbreekt.

De Buttonholer komt op de plaats van het gewone voetje en het beweegbare armpje gaat om de naaldhouder. De grote bevestigingsschroef heeft een sleufje om met een schroevendraaier de schroef nog eens flink vast te zetten.

Ik heb nu een iets andere techniek toegepast dan de vorige keer dat ik een knoopsgaten apparaatje gebruikte. Ik begin nu achteraan met naaien, waar het knoopsgat het dichtst bij de rand van de stof zit. Dan laat ik het apparaatje, door de template gestuurd, 2 rondes naaien en dan nog een klein stukje van ronde 3 (1/8). De draadjes knip ik gewoon af, niets van dat gepriegel om af te werken.

Na een paar knoopsgaten......

en dit filmpje.....


 heb ik een kleinere template gekozen en 3 knoopsgaten genaaid op het vestje voor de beer.

Dat was nog best spannend, want stel dat ik het nu verpestte... Zou zo jammer zijn van het vestje!

En zo zat ik te werken, Charlie wilde perse op schoot, als altijd liggend in de babyhouding..

De Buttonholer had absoluut geen faalangst en naaide onverstoorbaar 3 dezelfde knoopsgaten.

De doos van mijn Buttonholer heeft een scheurtje in de deksel. Waarschijnlijk heeft iemand geprobeerd de doos dicht te doen terwijl de Buttonholer niet goed erin paste.


TIP: neem het malletje voor het grootste knoopsgat en stop dat in het apparaatje. Draai aan de witte knop tot de cloth clamp ( het zwarte plaatje met de streepje dat de stof vasthoudt ) zo dicht mogelijk bij het apparaat is. Dan is de Buttonholer zo compact mogelijk en past plat op de bodem van de doos.

Nog even de knoopsgaten opgeknipt met het knoopsgatenschaartje!

Ik heb dit model Buttonholer ook in een rose Jetson doos, de Buttonholer 489500, maar die past niet op low shank machines. Daar moet je een high shank machine voor hebben, een Singer uit de 400 of 500 serie.

Verder met de oude Singer Featherweight.

Mijn nieuwste en tevens oudste Singer Featherweight van 1949 wordt regelmatig gebruikt.

Zo maakte ik op één dag een klein quiltje, met log-cabin en stitch-in-the-ditch.
Voor mij weer iets nieuws en het stikken met de walking-foot vlak langs de naad ging niet overal zoals ik het wilde. Dat werd veroorzaakt doordat de naald niet achter het spleetje van de walking foot zat, heel vreemd, want dat gebruik je toch als leidraad. Ik moet nog uitzoeken hoe dat komt!

Gelukkig is het schroefje waarmee de dekring het binnenbakje achter het spoelhuisje vast houdt nu eindelijk los! Ik maakte me daar wel zorgen over, want zolang alles goed gaat is het goed, maar één klein draadje dat daar vast komt te zitten en ik zou een probleem hebben!
Nu kon ik het daar ook even goed reinigen.

Met een saté-prikker het vuil uit de naadjes krabben en losweken met naaimachine-olie. Wattenstaafjes en tissues gebruikt om de kleinste plaatsen en randen schoon te maken, nog een druppeltje olie toe en dan moet het maar genoeg zijn.

Ook de aandrijfriem meteen goed gesteld. De riem was te slap gespannen. De motor draaide op volle snelheid en dan moest ik met de hand eerst het vliegwiel in beweging brengen voor de naald ging bewegen.
Nu heb ik de motor iets naar beneden vastgezet zodat de riem strakker staat en kan ik "met zonder" handen steekje voor steekje naaien.

Ik ga voorlopig met deze FW werken.
Het is niet de allermooiste, heeft flink wat krassen hier en daar, maar naait uitstekend (zoals in principe alle Singer Featherweights).

En dan hoef je ook niet zo bang te zijn voor beschadigingen als je wat attachments wil uitproberen, zoals verschillende knoopsgaten-apparaatjes...
Want er ligt nog wat te wachten aan spannende doosjes!

Verzamelingen groeien bijna nog sneller dan jongens van 12...

 

Afstandhouder instellen.

Op de steekplaat van mijn oudste Singer Featherweight staan geen streepjes om de naadbreedte aan te geven. En ik vertrouw er niet op dat ik precies maat kan houden. Dus als het belangrijk is pak ik het afstandshoudertje erbij. Dan moet je nog precies meten op welke afstand van de naald je het vastschroeft.

De vlakke rand van de steekplaat blijkt op 3/4 inch van de naald te zitten. 1/4 inch verder is de juiste plaats voor de afstandshouder. Met een snijliniaal erbij kan je de afstandshouder aanschuiven.

Wil je rekening houden met de ruimte die de naad inneemt als je de stof openvouwt, schuif de afstandshouder dan een mm of 2 richting de naald. Houd je de lijn aan van het opklapbare werkvlak van de FW, dan heb je 3/16 inch naadbreedte ( ipv 1/4 = 4/16 ).
Ik ga het eens uitproberen!

Singer Kindernaaimachine (3).

Uiteindelijk toch de kleine naaimachine zo ver mogelijk uit elkaar gehaald. De niet-zwart-gelakte onderdelen voorzichtig gepoetst. Volgens mij is de kwaliteit van die metalen delen minder dan van de naaimachines uit die tijd, want hoewel het zwarte gietijzer nog helemaal gaaf is, zie ik roestpikkeltjes op het chroom.
Maar het werd er mooi glimmend van.

Met een beetje wringen kreeg ik ook beweging in het draaiwiel. En als er eenmaal een begin is, gaat het steeds beter en al snel kon het wiel helemaal rond door aan het kleine handvat te draaien. Wel met zo nu en dan een kleine hapering. De tandraderen van het grote en kleine wiel lijken soms net niet helemaal perfect in elkaar te haken. Misschien dat het nog verbetert, want de olie doet nog steeds zijn werk. Na jarenlang stil staan komt het mechanisme weer op gang.

Later in de avond weer alle onderdelen op zijn plaats geschroefd, want ik maak dan wel foto's en berg alle schroefjes en onderdeeltjes in zakjes netjes op, toch blijft het spannend of het weer helemaal in elkaar past.
Ik heb een klein filmpje gemaakt om te laten zien hoe het mechaniek van het kindernaaimachientje beweegt als je aan het handvat draait.



Ik hoopte met de Singer 20 te kunnen naaien, al was het maar een piepklein stukje en ik ben de dag daarna nog bezig geweest om uit te dokteren of ik het toch voor elkaar kon krijgen, maar nee. Helaas.

Het probleem is de timing.

 Ik heb er ooit een tekenfilmpje van laten zien; de naald moet de draad naar beneden brengen en onder de steekplaat zit dan een haak die langs de naald scheert en de draad meeneemt.

En daar gaat het mis, de naald is al op weg naar boven als de haak de draad wil pakken.

Ik heb niet kunnen ontdekken hoe ik dat kan veranderen.



Bij een gewone naaimachine is meer te verstellen dan bij dit kleine speelgoedje.
En ik heb het bij oude Singers meer dan eens gedaan.



Maar bij deze lijkt het niet verstelbaar te zijn.




Des te raadselachtiger is het dat de timing niet goed is; hoe is dat zo gekomen?




Ik zoek nog wel naar informatie. Misschien leest iemand dit en heeft een goede tip?