Gordijnen..... En de Adjustable Hemmer Foot, Simanco 35831 of Simanco 160626.

Ik heb wat problemen met de gordijnen hier in huis. 

De eerste gordijnen in de huiskamer bleken bij kunstlicht zo te vloeken met de bank en zo deprimerend saai dat ik ze vervangen heb door simpel wit van IKEA. Een soort dik ongebleekt katoen. Eerst heet gewassen en gedroogd, toen de bovenkant met hakenband gestikt en de zijkanten afgewerkt. Uit laten hangen met spelden erin. Eraf gehaald en op maat gestikt.

Toen een zwarte kat genomen.

En later nog twee zwarte katers erbij.... Het drietal krijgt eten in de vensterbank aan de achterkant, anders eet de hond al het kattenvoer op. Ze kijken ook graag vanaf de vensterbank aan de voorkant uit het raam nieuwsgierig de straat op. Zeker als wij 's avonds de hond uit laten voor het laatste rondje treffen we ze met z'n drietjes op de uitkijk aan.

Witte gordijnen en zwarte katers is geen goede combinatie. Een witte hond en zwarte plavuizen trouwens ook niet....

De gordijnen zijn goed te wassen. Afhalen, bovenkant strategisch oprollen en met rollade-bindtouw vastzetten. In de wasmachine en daarna nat ophangen. 

Ik doe ze niet meer in de droger, hang ze niet aan de waslijn en strijk ze ook niet. 

Deze stof krimpt en rekt naar eigen goeddunken. Dus na de eerst keer afstikken bleken de gordijnen bij de volgende wasbeurt alweer gekrompen, dat zie je pas na het ophangen... Dus weer de zoom losgetornd en weer alles afgespeld. Tot er kleine neefjes op visite kwamen en voor de veiligheid de spelden er maar uit gingen. Daar hingen de gordijnen. Beetje shabby, maar alles went.... 

Het wachten was op de volgende wasbeurt!

Gister was het tijd voor de laatste kans! Met een draadje per gordijn de gewenste maat weergegeven, afgehaald, onthaard, afgespeld en afgestikt.

O, wat is die Singer 301 snel, echt ideaal voor lange rechte stukken!

De gordijnen zijn gewassen en hangen. Beetje hoog water hier en daar, maar schoon en fris. Ze zakken alweer wat uit, ik ben benieuwd waar dit eindigt.

Daarna nog een ander gordijn afgemaakt, ik was nu zo lekker bezig! 

Hiervoor wilde ik de Adjustable Hemmer Foot gebruiken, ofwel de Verstelbare Zoomer.

Simanco 35831 is voor low shank, Simanco 160626 is voor slant shank. De Singer 301 is slant shank, het pootje van het voetje is hoger en meer naar achteren geplaatst.

Dit voetje komt op de plaats van het gewone naaimachine voetje.

De stof leg je met de achterkant naar boven neer en de te maken zoom vouw je om het voetje heen.

Daarna hoef je slechts gas te geven en de aanvoerende stof dubbel te slaan zo breed als je de zoom wilt hebben. Het voetje zorgt ervoor dat de zoom precies op het randje wordt vastgestikt.

Omdat dit de voering van het gordijn was, ging het uit de losse hand, anders kan je van te voren de zoom erin strijken.

Het ging geweldig!

Wat een handig voetje!

Problemen met de onderdraadspanning?

Vanmorgen druk bezig met Randje per Week. Ik kan het beste in de ochtend borduren, met daglicht, minder moe, maar dat kan niet alle dagen natuurlijk. Op woensdag zorg ik dat ik weer helemaal bij ben. Charlie moest op schoot, dan maar om die 6 kilo kater heen werken!

Ik heb de Singer 301 nu goed in het kastje gekregen. De pennen van de scharnieren waren iets te lang en zijn door mijn echtgenoot korter gemaakt. Daarna moest nog een randje van het houten blad gevijld voor alles goed paste. 

Nu kan de machine opgeklapt opgeborgen worden, rechtopgezet voor gebruik èn uit het frame getild worden om mee te nemen. Ideaal!

Het spoelhuis en de spoeltjes van de Singer 301 zijn hetzelfde als van de 221 en 222, daarom wordt de Singer 301 de Big Sister genoemd.

Op de Singer Featherweight Dag was een veel voorkomend probleem dat het spoeltje niet de goede spanning had. De onderdraad is dan meestal te slap.

Dit werd een paar keer veroorzaakt doordat men vergeten was de draad onder het veertje door te trekken. Het smalle metalen plaatje klemt, als het goed is, de draad een klein beetje vast. Net genoeg om de onderdraad niet te snel te laten afwikkelen.

Op de foto hierboven zit de draad prima onder het kleine plaatje doorgetrokken. Het schroefje dat het dichtst bij de draad is op de foto kan je strakker of losser zetten, tot je tevreden bent over de onderdraadspanning, wat je controleert door een stukje te naaien op een restje van het materiaal stof 

Een andere manier om te zien of de spanning goed is, die ik ook vaak gebruik, is het spoelhuis met spoeltje erin aan de draad op te tillen en vrij te laten hangen, zoals een spin aan zijn draadje. Het spoeltje mag dan niet naar beneden zakken! Pas als een rukje aan het draadje wordt gegeven, mag het spoelhuis een paar centimeter naar beneden zakken.

Het is een goed idee om als je vindt dat de machine het goed doet, het spoelhuis eens te verwijderen en aan de onderdraad te trekken en te voelen door met hoeveel weerstand de draad nu langer te maken is. Dat moet soepel gaan, maar niet te snel! 

Kort gezegd:

1. Spoeltje in het spoelhuis zoals je een wc-rol goed ophangt, dus over de rol naar je toe.

2. Draad daarna terug voeren door het spleetje en even door trekken tot de draad onder het veertje zit.

3. Spoelhuis op zijn plaats zetten en even heen en weer duwen tot 'ie goed 'pakt'.

4. Altijd proefnaaien op een stukje van de (dubbele) stof om te controleren of de spanning goed is.

Lijkt ingewikkeld, maar went vanzelf.

4e Singer Featherweight Dag.

Wat een topdag was het gisteren!

Ik vertrok om 8 uur om Carla op te halen. Al babbelend reden we over de A1, zonder files, zonder drukte! Wat een verademing is rijden in de vroegte op zondag?

Bij Bep (Atelierbep.nl) werden we zoals altijd goed ontvangen, een plaatsje voor iedereen aan de grote tafels in de gezellig woonkeuken of de kamer daaraan vast. Koffie met worteltaart, een welkomswoordje en het projectje om te maken: een Hittepit Haasje.

Het is zo'n prettige sfeer zo met zijn allen aan tafel.

Je ziet daar witte Featherweights, zwarte met een streepjes faceplaat, zwarte met de meer bewerkte faceplaat en een aantal Singer Featherweight 222.

Ik had zelf deze keer geen naaimachine meegenomen, omdat ik de vorige keer er ook niet aan was toegekomen om te naaien. Maar ik kon veel helpen met kleine probleempjes en oliën en smeren.

Daar kwamen ook wel vragen over. Wanneer moet je oliën? Na 8 uur gebruik zegt Singer. Maar na een half jaar stil te staan wil de naaimachine ook wel een druppeltje! 

Als je zelf al niet meer weet wanneer je het olieflesje hebt gehanteerd is het vast wel weer tijd! En je kan het ook horen: als de machine spint is het goed, als het metalig klinkt ga je even oliën.

De kop van de machine heeft alleen maar naaimachine-olie nodig.

Het kloshoudertje bovenop kan opzij geschoven worden. Op de tandraderen mag wat vet of vaseline. Ik had gisteren Singer vet mee, dat zit in een handig tubetje.

De onderzijde van de machine is bereikbaar door de schroef los te draaien die de lekplaat vasthoudt. De Singer Featherweight is gemaakt om mee te nemen. Andere naaimachines hebben geen lekplaat omdat ze in een bak of in een meubel horen, dan zit daar een voorziening om lekken van olie te voorkomen.

Als de lekplaat eraf is kan je de onderkant oliën en weer vet op de tandwielen doen. 

Het plekje linksboven is eigenlijk alleen goed te zien met een lamp erbij. Daarachter zit nog een stangetje waar wat olie nodig is.

Als je met een doekje de overtollige of gemorste olie van de zwarte lak afveegt, glimt je machine weer als nieuw!

 

De lunch was door Bep en Gerard weer goed verzorgd en natuurlijk bezochten we het winkeltje van Bep om even te kijken. En van kijken komt kopen... Ik heb wat kleine lapjes meegenomen om een miniquilt te maken voor het tafeltje van de Singer 301.

Het was dus een heerlijke gezellige dag! Zo leuk om die kleine machientjes bij elkaar te zien en alle mensen, bekenden en nieuwe gezichten, te ontmoeten. Allemaal met dezelfde interesses; lapjes, quilten, Featherweights. Nu lekker nagenieten en een keuze maken voor het miniquiltje. 

Singer 301 (bijna) ingebouwd in tafeltje.

Nadat de kerstboom terug in zijn doos was en alle andere kerstspullen ook weer hun plaatsje op zolder hadden ingenomen, leek de kamer opeens wel erg leeg. Vooral de plek waar de boom had gestaan!

Dus kwam de kamerplant van het soort Eeuwiggroenblijvend plasticus weer van de slaapkamer om de huiskamer weer wat gezelligheid te geven.

Ondertussen kon ik peinzend naar het muurtje kijken. Ik wilde eigenlijk wel een tafeltje hebben om een naaimachine in te bouwen... Op zolder was geen plaats, bovendien zitten wij graag alemaal bij elkaar in de huiskamer. Voor mijn naaimachine is dan bijna geen plaats aan de eettafel. Zou daar, tegen dat muurtje misschien een tafeltje kunnen staan?

Ik had allang mijn oog laten vallen op een bepaald model tafel waarmee Singer naaimachines wel op Marktplaats worden aangeboden. Eentje werd aangeboden op een locatie die een half uur rijden van huis was.

Gelukkig vond mijn echtgenoot het niet zo'n gek idee. Dus bieden, mailen en ophalen!

En daar staat ie dan!

De houtkleur past bij de rest van het interieur en door de pootjes staat het niet zo massief. De plant kon er bovenop, bang voor watervlekken hoef ik niet te zijn!

Als je het bovenblad opzijklapt wordt het werkvlak 2x zo groot.

De naaimachine die erin zit is een Singer 191M.

Die kan je rechtopzetten als het voorste plankje even omhoog wordt gehouden.

De rand van de naaimachine steunt daarna op het richeltje van dat voorste plankje.

James vindt het ook erg interessant!

Hoewel dit een practische en goede rechtstikkende naaimachine is, gaat deze eruit.

Ik wil mijn Singer 301 permanent beschikbaar hebben, dus die komt in het tafeltje.

Er passen heel veel Singers in dit meubel, omdat Singer altijd heeft ingezet op veel uniformiteit. Maar het was niet bedoeld om de Singer 301 in te bouwen, net zomin als de Singer Featherweight 221 en 222. De Singer 301 was gemaakt om mee te nemen naar quiltcursussen en kon op een tafel gezet worden of in een speciaal daarvoor gemaakt kaarttafeltje.

De 301 heeft aan de lange kant achter dan ook geen gaatjes om de scharnieren voor het inbouwen te bevestigen

Omdat men de Singer 301 ook in een al aanwezig meubel wilde inbouwen, werd het model met het langere opklapbare tafeltje ook gemaakt met een korter tafeltje, zodat ze zou passen in de bestaande trapnaaimachinemeubels, kastjes en tafeltjes. 

Tevens werd een frame gemaakt waar de Singer 301 inklikt. Het frame heeft aan de rechterkant twee nopjes die passen in de gaatjes van de 301.

Detail....

Aan de linkerkant van het frame zit een klemmende veer die je even opzij drukt als de machine in of uit het frame gaat.

Dat frame wordt bevestigd aan scharnieren, waardoor de naaimachine ook weggeklapt kan worden.

Dit is een foto van internet. Bij mijn tafeltje moet van het voorste plankje de richel nog verwijderd worden, dan kunnen de twee houdertjes aan dat plankje bevestigd worden.

Maar ondersteund door kussentjes is al te zien hoe het gaat worden!

Ik denk dat een miniquiltje erg mooi zal staan op dit tafeltje, dat wordt een klein projectje om als eerste te maken met de ingebouwde Singer 301.

Victoriaans speldenkussen.

Wat gaat de tijd toch snel! 2013, de kerstdagen, oud-en-nieuw, de kerstvakantie, het was zo voorbij.

Nu ben ik bezig met Randje Per Week, zoals zovelen!

Borduren is toch ook heerlijk om te doen, net als quilten! Rustig zitten, steekje voor steekje het werk zien groeien.

En had ik net bedacht dat ik randjes en merklappen erg mooi vind, omdat het niet zo massief is-luchtiger, kom ik een beeldschoon Victoriaans speldenkussentje tegen! Wat zou ik die graag maken! 

Op de iPad heb ik een programma om patronen te maken (StitchSketch LE) en dat gaat sneller dan borduren.

Even een raster maken en de hokjes inkleuren. Het plaatje is te vergroten tijdens het ontwerpen en na afloop is het resultaat als PDF op te slaan.

Hieronder een fotootje van het resultaat. In het echt is het zo groot als een A4-tje.

Dit is een goede manier om het patroon te doorgronden en je kan spelen met de kleurtjes. Ik vind het ontspannend.

Het werken aan de Sneeuwbalquilt schoot niet zo op. Als iedereen thuis is in de vakantie is het moeilijk om langere tijd door te werken en de ruimte beperkt. En ik kreeg behoorlijke pijn in mijn nek omdat ik op de grond was gaan spelden. Nu zag ik een schietapparaat om de lagen van de quilt aan elkaar te nieten, met een plasticje zoals ook een prijskaartje aan kleding zit in de winkel. Dat ga ik voor mijn verjaardag vragen!

Zondag de 19e ga ik naar Atelier Bep voor de Singer Featherweight-dag. Bep heeft een mooi projectje gemaakt waar iedereen mee aan de slag kan en ik sta wat de naaimachines betreft paraat voor hulp en advies.

Ik neem Singer-olie en motorvet mee voor het onderhoud en wie wil kan stof onder de steekplaat verwijderen met mijn ondersteuning.

Ook heb ik diverse Singer voetjes, schroevendraaiers en een knoopsgatenapparaat te koop. Als je ook naar Hall gaat en heb je bijzondere belangstelling voor iets, mail mij dan even, dan houd ik het apart.

Het zal een hele gezellige dag worden! Altijd leuk om met andere Singer Featherweight-liefhebbers samen te zijn!

Goed begin van 2014!

Iedereen nog een gelukkig 2014! Met veel gezondheid, liefde, vriendschap en creativiteit!

Terwijl de katten en de hond vandaag helemaal konden bijkomen van het vuurwerk en uren sliepen om de gemiste slaap van gisteren in te halen, werkte ik aan het volgende deel van de quilt, tot ik het zat was om de speciale veiligheidsspelden uit de war te halen. 

En ik was toch toe aan een tussendoorprojectje, een snel werkje.

Van restjes een speldenkussen gemaakt volgens de snelle methode. Dat houdt in dat de naad die openblijft om het kussentje te keren ergens in het midden achter zit. Geen gepriegel om een zijnaad dicht te naaien!

Bovendien heb ik alle zijnaden met een boogje gestikt om zo wat meer ruimte te hebben voor de bolling van het kussen. Dat voorkomt gekke uitstekende punten.

Alle spelden zitten met de achterkant naar één kant erop geprikt en nog steeds open. Dan zijn ze makkelijk te pakken en meteen 'prikklaar'.

Daarna heb ik de Singer 222 een verwenbeurt gegeven. En dat was hard nodig ook! Ik dacht dat ik het wel goed bijgehouden had, maar schrok van de lagen stof onder de steekplaat, bij het transportvoetje en in de buurt van het spoelhuis.

Ik heb deze gereedschappen gebruikt om alles open te maken en te reinigen. Misschien handig om 19 januari een workshopje te geven aan belangstellenden: 'Hoe reinig je onder de steekplaat?', maar ik weet niet of daar behoeft aan is.

Om ook de pluisjes bij de bovendraadspanningsregelaar te verwijderen haalde ik alle onderdelen bij de regelaar van de machine en na wat lint van stof verwijderd te hebben zette ik het weer in elkaar. Ik heb daar al een keer over geschreven en zocht dat zelf ook weer op, want in de handleiding van mijn Featherweights zag ik het ook niet staan. Het zijn toch aardig wat onderdelen.

Wel weer wat bijgeleerd! 

En dat betreft de veer die de draad onder spanning houdt bij het naaien. Het is de veer die om de twee schijfjes heen gaat. Waar de draad door het boogje loopt.

Schuif bij het terugplaatsen de veer over de uit stekende pen, maar dan met het veertje iets naar beneden, zeg op 5 over half. 

Voor je het metalen plaatje met het uitstekende deel in de naaimachine stopt, druk je de veer iets omhoog, zodat de veer een beetje gespannen is als hij terugvalt op het lipje van het metalen plaatje, de ruststand.

Trekt de draad nu het veertje iets omhoog, dan valt het veertje daarna weer terug in de ruststand en trekt de draad netjes strak.

Op de foto hieronder lijkt de draad heel los, maar dat komt omdat de machine niet echt ingeregen is.

Het gaat even om de beweeglijkheid van het veertje en het terugvallen tegen dat lipje.

Als je met je vinger het veertje omhoog duwt, voel je de spanning opbouwen en kan je ploink horen als je je vinger loslaat. 

Ook zag ik dat het duidelijker is om te zeggen dat het midden van de grote zwarte veer een omgekeerde 'e' moet zijn als hij goed geplaatst is.

Zo, weer iets geleerd, weer iets gemaakt en de 222 staat gestoft, geolied en gesmeerd te wachten in haar koffertje! Dat is toch een goed begin van het nieuwe jaar!