Singer blackside.

De metalen voetjes van Singer herken je snel. Die zijn echt anders dan van andere merken, iets geler metaal met meer glans en mooier afgewerkt.

Als verzamelaar wil ik ze natuurlijk graag in mijn collectie en een aantal heb ik ook gebruikt.

Wat bijzonder is: er zijn ook zwarte voetjes! 

Gedurende de periode 1941-1953 zijn er onderdelen gemaakt met een andere samenstelling (minder chroom en nikkel), waardoor het metaal zwart is. Niet geverfd zwart, maar door en door zwart. Dit kunnen ook delen van de naaimachine zelf zijn of van de speciale voetjes.

Nu ik een lieve Singer Featherweight 221 heb uit 1935 met allerlei oude kenmerken en de sierlijke faceplate, ga ik mijn Singer 222 weer terugbrengen in de originele staat. Dus met een streepjes faceplate en het zwarte vliegwiel. Om het geheel nog stoerder te maken wil ik de zwarte onderdelen bij deze machine gebruiken.

Hier zie je een deel van de collectie en de zwarte voetjes die ik al heb. De zoomvoet, de zakdoekjesrandvoet en de Schotse plooirok-voet. Ook de echte Singer schroevendraaier is in het zwart verkrijgbaar.

Zo blijft er iets om naar te zoeken!

Singer Featherweight op reis.

Even een stukje geschiedenis. Een verhaaltje over de boot op de foto hierboven.

De Apapa was in 1947 gebouwd in Liverpool.

Eigenlijk had deze boot de Apapa 3 moeten heten. Apapa nummer 1 werd getorpedeerd in 1917 en Apapa nummer 2 gebombordeerd in 1940 en beide boten zijn gezonken. Je zou denken dat het niet verstandig was weer een boot die naam te geven..

De Apapa werd ook wel een Bananenboot genoemd, vanwege het exportproduct.

Echter op deze boot werden ook passagiers vervoerd en aan boord was het genieten! Een schone boot met een zwembad, winkels, een kapper, bibliotheek, eetzalen, bars, een rookkamer, een ziekenboeg, goed eten en veel personeel.

Iedere hut was ongeveer gelijk aan de andere en ze hadden allemaal een patrijspoortje om naar buiten te kunnen kijken. Daglicht is voor mensen belangrijk, zeker als je langere tijd aan boord bent.

De hutten hadden een badkamer met douche, een kaptafel, bureau, stoelen en een inbouwkast voor de kleding. Voor die tijd voor veel mensen echt een luxe!

Mevrouw H.J.F. Mackrell was ook een keer aan boord. Ze reisde eerste klas. En ze had een Singer Featherweight als bagage meegenomen....

Toen ik deze Featherweight voor het eerst bekeek dacht ik dat er een stuk oude krant per ongeluk aan het koffertje kleefde. Ik was al aan het prakiseren hoe ik dat kon verwijderen zonder de buitenlaag van de koffer te beschadigen.

Nadat ik had gezien wat erop stond, heb ik besloten het met Modpodge te behandelen, zodat het voor altijd een aandenken is aan deze zeereis. 

Dus zou je deze kleine naaimachine willen aanschaffen, dan zit er een origineel bewijs op de koffer dat de Featherweight met recht een 'reisnaaimachine' genoemd mag worden!

De Apapa heeft jarenlang gevaren van Engeland naar de westkust van Afrika en weer terug. In 1968 werd de boot verkocht aan Hong Kong en herdoopt tot Taipooshan. Met een verfje èn een kleurenfoto lijkt het een hele andere boot!

De riem een gaatje losser....

Eén van de onderwerpen die bij de workshop aan de orde kwamen is de spanning van de riem van de naaimachine. De riem brengt de draaiende beweging van de as van de motor over op het vliegwiel en daarna gaat het mechanisme van de naaimachine werken.

De riem moet veel losser dan je denkt! De meeste mensen hebben het idee dat de riem mooi strak moet staan. 

Op die manier staat er veel kracht op de motor, die dan extra hard moet werken. De machine wordt daardoor traag en kan kreunende geluiden maken.

Als je de riem loshaalt van de motor en de motor vrij laat draaien, merk je pas hoe snel de motor kan zijn! 

Draai daarvoor de schroef (A op de tekening) los waarmee de motor vast zit, trek de motor iets omhoog en haal de riem van de as. Zet de schroef weer vast.

Geef een tijdje flink gas.

Bij een 'nieuwe' oude machine doe ik dat ook wel eens om de motor na al die jaren van stilstand even de vrije loop te geven. Het motortje gaat na een paar minuten steeds sneller draaien en het geluid wordt hoger. Hèhè, even lekker in beweging! Het luie zweet eruit. Omdat het mechanisme van de naaimachine nu niet werkt, kan je ook het verschil horen en beoordelen of de machine zelf niet teveel geluid maakt.

Met de riem weer op zijn plaats begint het afstellen. De motor hangt door zijn eigen gewicht al aan het riempje. Zet de schroef vast. De riem moet met twee vingers goed in te knijpen zijn. 

Geef gas. Slipt de motor door, dan draait de motor wel maar de naaimachine niet. Dan moet de motor iets zakken en de riem dus iets strakker.

De draaiende motor moet de naaimachine in beweging zetten en net niet slippen! Dat is de juiste spanning. Erg los dus!

Nu kan de motor vrij draaien en geeft toch zijn beweging aan het vliegwiel door. Je machine loopt soepel en snel. 

(Stel dat de naald vast komt te zitten en de machine blokkeert, dan heeft de riem net niet genoeg grip op het vliegwiel om ook de motor te stoppen. Zo voorkom je dat de electriciteit de motor laat draaien, terwijl de motor helemaal niet kàn draaien.)

Het is een kwestie van proberen en dan voel je na een tijd vanzelf aan of het goed is. Wordt de riem ouder en slapper, dan rekt ie meer uit en laat je het motortje iets zakken.

Ik zag tijdens de workshop mensen geroutineerd in de riem knijpen om te voelen. Heel goed, gewoon zelf doen!

Een riem is pas aan vervanging toe als er rubber afvliegt of het riempje zo uitgerekt is dat de motor niet lager kan om de juiste spanning te krijgen. Je kan een leven toe met één riempje. Ok, misschien verslijt  je twee riempjes als je heel oud wordt en je machientje veel gebruikt!

Nog even een fotootje van mijn favoriete onderdeel bij de oude FW, het lichtknopje. Zo pittig!

Singer Featherweight Onderhoudsworkshop bij De Quiltmuis.

Even schrikken vanmorgen van de witte wereld en de berichten over ijzel en sneeuw, maar toen de auto was gepakt en de ruiten ontdooid waren met een gietertje water (van de kou af) bleek het hier met de gladheid wel mee te vallen.

Om half 11 begon de workshop. Natuurlijk ben ik na 25 jaar leservaring gewend te spreken voor groepen, maar dit was toch een heel ander onderwerp dan Ademhaling of Bloedsomloop! Een spiekblaadje is dan toch handig!

We begonnen met tips over het bewaren van het koffertje. Hoe het spoeltje in het spoelhuis moet. Wanneer de draadspanning goed is en hoe je die verstelt.

We maakten een spoeltje vol draad. En we zetten de riem van de motor strakker bij de ene machine en losser bij de andere. Zodat het riempje niet slipt, maar ook niet de motor over belast.

Zelden heb ik zoveel geïnteresseerde leerlingen om me heen, haha!

De machine werd aan alle kanten geopend en gesmeerd. De moeilijke plekjes nog even aangewezen.

De bedoeling is dat iedereen dat nu gewoon zelf kan!

Na de onderhoudsworkshop was de zeer verzorgde lunch met de Feather Weight Watchers-soep en heerlijke broodjes van Vera. En toen konden de machines echt getest worden met het project van Marlies Wolda van De Quiltmuis. Er werd genaaid en gevuld. 

Er brandde nog een condensator onde de machine door, waarna alle condensators verwijderd werden. Die kunnen geen problemen meer geven!

Het eindresultaat van deze dag: een klosjeshouder annex speldenkussen en tegelijkertijd een schaarhoudertje. Voor op de naaitafel naast de Singer Featherweight! En zien jullie de lekkernijen op de foto? Heerlijk hoor! 

Nu ben ik thuis en kijk terug op een topdag! Wat zijn het toch fijne machientjes. En wat is het gezellig om zo met een groep bij elkaar te zijn. Van alles om over te praten, even bij elkaar te kijken en ontspannen te leren en iets te maken!

Ik ben nu toch wel een beetje moe, dus ik ga even met Marge aan de slag. Volgende week wordt ze 80 jaar, mijn oudste FW van februari 1935. En ze snort net zo mooi als alle Singertjes van vanmiddag. Die gaan met goed onderhoud ook nog wel 80 jaar mee!

Singer naaimachine olie.

Ik ben spullen bij elkaar aan het zoeken voor aanstaande zaterdag. Dan is de eerste echte Singer Featherweight onderhoudsworkshop bij Atelier de Quiltmuis in Oosthuizen. 

Natuurlijk heeft iedereen naaimachine olie nodig. Om de machine te smeren en om de buitenkant schoon en mooi glimmend te maken.

Mijn verzameling olieflesjes laat zien dat er een ontwikkeling geweest is.

Eerst ronde metalen spuitjes met in reliëf de merknaam erop.

Daarna metalen flesjes met tekst in verschillende kleuren verf. Dit is de kleinste van het stel met een gebogen 'piemeltje'.

Deze is ook van metaal, uit dezelfde periode.

Dit flesje is duidelijk van latere datum. 30 cent kostte het. De prijs staat op het flesje, wat prijsverhogingen onmogelijk maakt! Dat werd later een natuurlijk een stickertje!

Een plastic flesje.

En deze grote kan zat laatst bij een FW in de doos erbij. Je verkoper had al aangegeven dat er iets extra's bij zat... Dan verwacht je geen klotsend geluid te horen! Gelukkig zaten er wel heel veel plastic zakken om de kan heen, zodat er geen lekkage was.

Nog even de foto met het moderne witte flesje erbij.

Ik ben erg tevreden over de Singer olie van nu, maar ben toch aan het speuren naar flesjes met een nog iets kleiner tuutje, om iets nauwkeuriger te doseren. Overgieten kan altijd!

Singertjesdag bij Atelier Bep in Hall.

Zondag jl stond ik vroeg in de ochtend klaar met mijn spulletjes.

Een reserve-naaimachine, de Samsonite-beautycase met gereedschap, het koffertje met een assortiment uit Het Singer Winkeltje en mijn eigen naaispullen. Dat laatste tasje had ik thuis kunnen laten, want daar kwam helemaal niets van terecht!

Ik haalde Carla op en zonder files reden we door de natte sneeuwvlokken naar Hall, een dorpje ergens bij Apeldoorn.

Meteen bij binnenkomst bij Atelier Bep werden de eerste vragen al gesteld. En zo grappig, betroffen de problemen de vorige keer vooral de onderdraadspanning, nu was het de positie-vinger!

Veel dames hadden wel de machine schoongemaakt onder de steekplaat, maar vergeten daarna de positie-vinger weer tussen de groef van de steekplaat terug te plaatsen. En dan doet de machine het echt niet meer!

Op deze foto die ook in de handleiding staat, zie je dat A2 de positie-vinger is en B2 de uitsparing onder de steekplaat die de positie-vinger op zijn plaats moet houden.

Mijn blogje uit 2012 over de positie-vinger kan je hier vinden: (KLIK)

 

Een andere veel voorkomende vergissing is het plaatsen van de naald. De naald moet met de platte kant naar links!

En de draad moet door de naald van rechts naar links.

Om problemen te voorkomen zou je het schoonmaken van de machine moeten aanpakken als wetenschappelijk onderzoek. Bij goed onderzoek varieer je één factor tegelijk. Anders weet je namelijk niet welke factor verantwoordelijk is voor je resultaten. 

Als een boer meer licht, meer voedingsstoffen, meer warmte en meer koolstofdioxide aan zijn planten aanbiedt, gaan ze beter groeien. Maar misschien is alleen meer licht al voldoende om dat voor elkaar te krijgen!

Dus als je de steekplaat verwijdert om stof bij de transporteur weg te halen en een druppeltje olie te doneren, laat dan de naald en de ingeregen draad met rust. Plaats de steekplaat weer terug (denk aan de positie-vinger) en naai een stukje. Alles in orde? Vervang dan de naald als het nodig is. Of neem een andere kleur garen. 

Maar doe het stapje voor stapje zolang je nog niet zo vertrouwd bent met de machine.

Terwijl ik van naaimachine tot naaimachine ging, zaten de dames aan hun projectje te werken en ondertussen gezellig te praten en elkaars spulletjes te bewonderen. Is ook inspirerend, al die handwerksters bij elkaar! En de snorrende Singer Featherweightjes, allemaal met hun eigen geluid!

Natuurlijk weer genoten van de geweldige taart en later de Singertjes-soep en broodjes. De dag bij Bep is echt een verwendagje voor iedereen!

Het winkeltje daar is heerlijk om rond te kijken en je ziet er altijd wel iets! Heel verleidelijk.......

Vreselijk gelachen om het stofje met de stitcheries. Ik dacht dat dat wel makkelijk was, hup randje om een motiefje en een snel klaar quiltje. Tot ik begreep dat de stitchery nog wel geborduurd moest worden... Oei. Ik heb het toch maar gekocht, met garen erbij. 

Ik vind de patronen van Kathy Schmitz erg mooi, dus die gingen ook mee terug naar Purmerend. 

Met twee stofjes voor mijn kerstquilt-in-wording.

Het was zondag een supergezellige dag en ik kon me nuttig maken. Daar word ik erg gelukkig van!

Weer aan de slag met van alles.

Wat was de vakantie toch heerlijk! Met kleine kinderen in huis keek ik wel eens uit naar het einde van de vakantie, maar nu vlogen die twee weken kerstvakantie om!

Gelukkig is het na een kwartiertje op school ook weer snel gewend.

We hebben nu voor het eerst onder de Sneeuwbal Quilt geslapen. Ik ben toch erg tevreden over deze quilt! Het quiltwerk van de machine vond ik eerst niet zo mooi, maar na de wasbeurt met alle krimp en rimpels ziet het er wel goed uit. En de handgequilte sneeuwballen zijn een sfeervolle afwisseling. Dus de combinatie van quilten met de machine en met de hand kan ik vaker toepassen.

Zo'n quilt draait hier dag- en nachtdiensten! Wij kruipen er 's nachts onder, ook al is het soms wat warm. En overdag ligt er vaak een kat op te slapen. Dit is Monty, het gehandicapte broertje van Charlie. Hij kroop altijd al op schoot onder de quilt tijdens het quilten en nu geniet hij er van om bovenop te liggen.

Katten en quilts horen bij elkaar!

Verder stond deze week in het teken van de Featherweights. Voetpedalen moesten voorzien worden van nieuw electriciteitsdraad. Door er een paar achter elkaar te doen, gaat het steeds handiger en sneller. 

Met stukjes rubber van geaard buitenelectriciteitsdraad worden de draden geisoleerd in het voetpedaal ter extra bescherming. En ook het verloop naar de stekker en het voetpedaal zien er zo netjes uit.

Koffertjes werden zorgvuldig geplakt.

En ik heb rubberen dopjes voor onder de Featherweights nu op de knopjes van het voetpedaal van mijn Featherweight uit 1935 gedrukt. Paste precies en de randen van dit oude model voetpedaal komen niet op de grond. Dus nu is deze schoonheid ook klaar! Het is echt een schattig machientje. Deze ga ik niet verkopen. Ik moet maar een mooi plekje zoeken om haar neer te zetten.

Ook onder een Centennial zitten deze drukknopjes in plaats van schroeven. Zo zijn er toch kleine verschillen tussen de naaimachines.

Er moest meteen het een en ander getest worden, waarbij elke hulp welkom was!

Ik maak bij het werken soms foto's van de bestaande situatie om als naslagwerk te gebruiken. Dit type stekker zie je minder vaak.

Voor het eerst de bedrading naar de lamp vervangen, met hulp en advies van T. Daardoor kan ik weer verder met een andere machine waarvan de bedrading echt heel erg slecht was.

Hieronder zie je wat ik bedoel. Als je machientje er zo uit ziet van onderen, moet er iets gebeuren! 

Gelukkig is het meestal niet zo dramatisch. Met poetsen, smeren, oliën en afstellen zijn de meeste machines redelijk snel weer helemaal in orde.

Dan kan er een kaartje aan het koffetje met het serienummer en de produktiedatum.

Zo'n koffertje met een goed werkend machientje is een lust voor het oog!

Verder ben ik momenteel druk bezig met de voorbereiding van de komende Featherweight-dagen. Een overleg. Materiaal verzamelen. Plannetjes maken. 

Toch heb ik vandaag even kunnen borduren met de dames van het Randje Per Week groepje. En een stofje gekocht voor de nieuwe quilt waar ik mee bezig ben!

Ik verveel me echt niet!

De Sneeuwbal Quilt in gebruik..

Vanmiddag moed verzameld en Color Catch doekjes. Een half pakje van die doekjes er bij gedaan, voor 'je weet maar nooit' en 'beter meeverlegen dan onverlegen' of andere tegeltjeswijsheden. 

Dit was het resultaat na een wasbeurt van de quilt op 40 graden.

Maar de quilt zag er goed uit. De droger kan 7 kg aan. De vorige droger was van zijn as gescheurd, dus dit is een maxidroger. Ook heel handig voor quilts!

En zo ligt de quilt er nu bij. Ik vind hem helemaal geweldig! Het oppervlak gerimpeld, net echt dus.

Weltrusten!