Poppy Treffry en de Singer 201.

Ik spaar behalve Singer naaimachines ook foto's van naaimachines, liefst met de eigenaresse erbij die blij kijkt. Die politiefoto van de liggende vrouw en de trapnaaimachine is echt een uitzondering...

Zo kwam ik in Duitsland een handwerkboek tegen van een dame die van alles naait op een oude Singer. Met vrij borduren of rommelig stikken, hoe je het ook wil noemen. Ik koop als souvenir liever een knutselboek dan een theelepeltje!

Mijn aandacht ging meteen uit naar de naaimachines die hierin gebruikt worden. Duidelijk allemaal Singer 201 modellen.

Bij deze supernaaimachines kan je het transportsysteem laten verzinken, waarna je zelf de stof alle kanten op kan bewegen terwijl je naait.

Dat kan ook met de kleine Singer 222, een Featherweight. En bij de andere Singers kan je het transportsysteem met een plaatje afdekken. 

Maar de Singer 201 lijkt ervoor gemaakt te zijn!

De Singer 201 heeft als bijkomend voordeel dat het zware, grote en zeer goede naaimachines zijn, met een krachtige motor. Zoals alle rechtstikker naait dit model precieze steekjes. 

Het waren dure naaimachines om te maken, dus toen de plastic modellen goedkoper bleken, stopten de Singerfabrieken met het produceren van deze onverwoestbare topper. Waarschijnlijk omdat de consumenten liever een goedkopere naaimachine aanschaften. Terwijl goedkoop soms duurkoop blijkt te zijn!

Want, mits goed verzorgd (droog bewaard is het belangrijkste, schoonmaken en oliën moet genoeg zijn) werken deze oudjes nog uitstekend. En zijn op Marktplaats echt goedkoop! 

Ben je dus op zoek naar een goede betrouwbare robuuste naaimachine, sla nu je slag!

Hoe herken je een Singer 201? Het typenummer staat vaak niet bij advertenties, toch is het makkelijk te zien.

1. De bovendraadspanningsregelaar zit vlak voor je neus. Bij de Singer 15 zit die draaiknop aan de voorkant van de kop van de naaimachine.

2. Onder de garenklos zit een zilverkleurig plaatje. Dat kan natuurlijk ook verdwenen zijn, maar zit dat plaatje er dan weet je zeker dat het een 201 is.

3. De steeklengteregelaar is groot en rond. 

En dit is Poppy Treffry! Ze heeft even pauze, want ze zit aan de verkeerde kant van haar Singer 201.

In het boek (ook in het Engels te koop, maar de plaatjes verduidelijken alles al) laat ze goed zien hoe de stof waarop ze de applicaties of lijnen naait, eerst in een borduurring wordt vastgeklemd en hoe daarna met de naaimachine rustig de steekjes worden gemaakt.

Dit hondje is getekend met de naaimachine. 

Kijk zelf maar op haar site om wat inspiratie te krijgen! Zeker de moeite waard!

http://www.poppytreffry.co.uk/accessories

Breien op de warmste dag!

Het proeflapje voor de trui van Elizabeth Zimmermann is af. De Baby Surprise Jacket werd jaren geleden al aangepast tot Adult Surprise Jacket. Een typisch jaren 70-project, gebreid in ribbels, no-nonsense en nog steeds geliefd omdat het echt een verrassing is! Je breidt een lap die niet plat is door diagonale minderingen en meerderingen. En als je denkt: wat moet dit nu worden?? blijk je door de lap netjes te vouwen ineens een vest gemaakt te hebben. En hoef je alleen twee naden (van hals naar pols) dicht te maken en een randje om hals, voorpanden en onderkant, en je bent klaar. De mouwen kan je nog wat verlengen als je wilt.

Maar hoewel ribbels breien makkelijk is en met verschillende kleuren (of verlopend in kleur) garen het resultaat echt aantrekkelijk is, het blijft wat beperkt.

Nu had de breiende dochter van Elizabeth, Meg Swansen, ontdekt dat als je breit in een diagonaal patroon met meerdere kleuren, de stekenverhouding in aantal steken en aantal naalden precies gelijk is. Een vierkantje dus. 

De ook breiende zoon van Meg, de kleinzoon van Elizabeth dus, Cully Swansen, heeft hier verder over nagedacht voor de BSJ / ASJ en nu de Circular Stranded Surprise Jacket ontworpen. 

Het lijkt een beetje op Noorse truien breien. Je breit namelijk op een rondbreinaald. Dus eigenlijk brei je alleen maar recht en kan je je goed concentreren op het motief. Door steeds de draden van de verschillende kleuren om elkaar heen te kruisen aan de verkeerde kant van het werk, wordt het wat compacter en bereik je dus precies de stekenverhouding in steken en naalden die een vierkant opleveren. 

Je zet 5 extra steken op die niet bij het patroon horen. Daar knip je na het breien het werk doormidden, om van de koker een vest te maken. Ik heb ooit een Noorse trui gebreid en het is eng om te knippen in je werk, maar omdat je eerst met de naaimachine stikt langs de kniplijn, of zoals bij dit patroon de rand al verstevigd door om te haken, rafelt het niet als je knipt.

Moet je nu de hele trui met twee kleuren breien om dit effect te krijgen? Nee, je kan ook twee bollen garen nemen van dezelfde kleur en steeds 3 steken met de ene bol en 1 steek van de andere bol doen  en de volgende naald dat steeds één steek laten verspringen. Zelfde effect.

Ik merk dat ik toch wat strak brei en ben van naald 4 mm overgestapt naar 4,5. En nu is het breisel soepeler en wel het aantal steken dat op de omslag van de bol wol staat.

Het was hier vandaag zo warm, 35 graden! We hebben als echte toeristen door het kleine stadje gelopen, waar iedereen liep te puffen. Toen we een ijsje wilden gaan eten, viel daar net iemand flauw vanwege de hitte en omdat er zoveel mensen op dat tumult afkwamen, die hulp boden en/of de weg naar de toonbank versperden en wij daar niets aan toe te voegen hadden, zijn we maar doorgelopen. 

Vandaar dat we na de ochtend op de hotelkamer (op het noorden) bleven. Zonder airco...maar wel met het raam open, om enige verkoeling te krijgen. Dus had ik alle tijd om te breien met de warme wol. De muts is af, de stekenverhouding gecontroleerd. 

De muts past mij goed. Geen foto waarop ik de muts draag, omdat ik behalve de muts zo min mogelijk aan had... 

De muts is heerlijk warm... Maar niet voor nu!

De Loreley.

We zijn een week weg. Opa en oma ontfermen zich over de jongens en de andere kinderen passen op huis en haard, zichzelf en elkaar en de katten en de hond. Dat is dus goed geregeld en zo kunnen wij met een gerust hart op stap, samen!

Ik heb mijn Singer 222 maar niet meegenomen. Een brei- en een borduurwerkje is genoeg. Maar ons kamernummer herinnert wel aan mijn Featherweight!

Een dag in de bloedhitte door Mainz gelopen. We willen na al die kou en regen nu niet klagen over het weer, maar in een stad waait geen verkoelend windje!

In grote winkels hebben ze airco! Wat gekocht van één van mijn favoriete kledingmerken, het is hier uitverkoop. En de warenhuizen hebben handwerkafdelingen, dus ook even rondgeneusd. Een zak met stukken leer en stoppers voor breinaalden vond ik handig. En een draadregelaar om met twee kleuren te breien zonder dat de draden steeds om elkaar heen draaien heb ik meteen uitgeprobeerd. Dat werkt echt!

Ook een burcht in Oberwesel bekeken, maar niet de toren beklommen om mijn voet te sparen. 

Het uitzicht over de Rijn (of Rhein, zoals ze hier schrijven), was schitterend. 

Het Poppen- en Berenmuseum in St Goar bezocht. 

Het is een woonhuis vol vitrines, kamers, gangen, alles met speelgoed, huisraad, schilderijen, ingelijste poezieplaatjes, papieren aankleedpoppen en wat je nog meer kan bedenken. Ik blijf Kathe Kruse en Steiff de mooiste merken vinden. Binnen mochten natuurlijk geen foto's gemaakt worden, maar het museum is de moeite waard. Verzorgd en smaakvol!

In Boppard nog een ijsje gegeten. Met dit weer drinken we veel water en ik spray regelmatig met Factor 30!

Ook de rots van de Loreley gezien. 

Een kaart gekocht met de tekst van het liedje van de Loreley erop in het Duits. Ik kende toch nog hele coupletten. Of ik dat nu van mijn moeder heb geleerd of op school? Helaas kan ik niet zingen, alleen slaapliedjes voor baby's. Die hebben nog niet in de gaten of je wijs kan houden of niet.

De treinen die langs de Rhein rijden doe mij denken aan de treinreis vroeger naar Italië. We sliepen dan in couchettes, maar in de avond reden we langs de Rijn en zagen de hoge oevers met burchten en huizen en eilandjes in de rivier met kasteeltjes. Zo anders dan het platte Amsterdam!

Het ontbijt in ons hotel is uitdagend lekker en meteen genoeg voor bij de koffie en de lunch. Echtgenoot kiest vooral de worstjes en gaat daarna nog een wat halen.. 

En luncht dan later met pasta. Echt vakantie, maar ik probeer een beetje op te letten. Dus een salade voor mij!

Iedere dag plannen we wel iets, maar wijken we ook zo af van de route en laten ons verrassen door leuke straatjes. 

In de avond lig ik op bed te breien in de hotelkamer. Vier laar geleden was ik langdurig ziek en kon alleen liggen. Als therapie ging ik breipatronen lezen van Elizabeth Zimmermann en ook liggend breien. 

Nu brei ik een mutsje met het patroon van de trui die ik wil gaan breien. 

Volgens EZ's advies brei je eerst een muts om de stekenverhouding te controleren. Want een paar steken meer of minder dan de voorgeschreven gauge, geeft echt een veel grotere of kleinere trui dan je verwacht te breien.

Ik heb een deel van het motief vergroot door een foto te nemen met mijn iPad, want ik werd tureluurs van het patroon met de mini kruisjes!

Met meerdere kleuren breien is net borduren: steeds tellen! Ik heb het motief nu aardig in mijn hoofd. En vanwege de stekenverhouding op een iets dikkere naald overgestapt. Ik kon hier een rondbreinaald van 50 cm kopen, 4,5 mm dik. 

Dus als de muts af is ga ik aan de grote uitdaging beginnen:

Weversmarkt in Hoorn.

Ik doe niet aan weven, maar de foto's op internet van de Weversmarkt vorig jaar waren veelbelovend! 

Dus met vriendin M. met de trein naar Hoorn. Het leek wel of mannen verboden waren door de NS, want er stapten bijna allleen maar dames het perron op. 

We hoeften maar te volgen om ons doel te bereiken, verdwalen was onmogelijk!

Eerst allerlei kraampjes met van alles op creatief gebied, meeliftend op het succes van de Weversmarkt. 

Na de lunch begonnen we aan de wol / lapjes / weven / spinnen / wol verven / brei-kramen. Eerst de ene kant van de markt en na dat hele eind de andere kant, want de hoofdstaat in Hoorn is lang. 

Heel veel gezien, veel mooie producten. Leuke ideetjes ook, zoals deze ingebreide cupcakes...

Heel veel niet gekocht (wel gewild, maar ja, eerst moet er echt iets af) en natuurlijk ook wel iets aangeschaft.

(De foto is wat rood vanwege ons zonnescherm)

Bijvoorbeeld kraaltjes om een kettinkje te maken, met staaldraad en sluitinkjes. 

Lapjes, gewone mooie die mee moesten, weet nog niet waarvoor. En groene lapjes die blaadjes moeten worden. Quiltgaren, een knijpsluiting. Een pakketje stofjes om blokken van de Farmer's Wife van te maken (het boek heb ik).

En bollen wol als accentkleur voor de nieuwe Elizabeth Zimmermann Adult Surprise Jacket, ontworpen door de kleinzoon van Elizabeth. Net zo ingenieus als het oorspronkelijke patroon, maar dan op een rondbreinaald. Zodat je motieven kan inbreien.

Vriendin M. had daar het patroon van en wilde dat wel even ruilen met de Schoolhouse Tunic....... 

Het was geweldig mooi weer en samen met een creatieve vriendin is het altijd gezellig!

De trein terug zat weer vol met dames. Deze keer allemaal met tassen met aanwinsten. Of lezend in een breiboek. Er wordt wat gehandwerkt in Nederland!!

Lekker bezig.

Ik moet nog wat voorzichtig lopen, nu de tape van mijn voet af is. 

En regelmatig zitten met mijn voet op een stoel, wat niet erg is als je lekker kan lezen of handwerken!

Ik ben verder gegaan met de advent-kalender, die hopelijk dit jaar wel af is..... 

Dit worden tasjes met op de achterkant een geborduurd motiefje of kantje of bandje. Ik zag dit idee met 25 speldenkussentjes, maar een tasje met iets erin vind ik leuker om op te hangen.

En de quilt-met-de-foute-vleug heeft een achterkant gekregen met een paisley-motief. Ik heb het met (veiligheids)spelden vastgezet, tot ik er weer mee verder ga. 

Dat stofje met de paisleys is meer een tuintafelkleed, synthetisch... Of het een succes wordt..? Maar het is bedoeld om over een stoel te hangen, niet echt om onder te kruipen.

Vanmorgen heeft Charlie een muisje gevangen, waar Monty ook aan mocht ruiken. 

James vond het maar niets, terwijl hij er zelf niet vies van is om met een muis, mol of vogeltje aan te komen zetten. We hebben al een paar vogels gered dit jaar. 

Stina zat binnen opgesloten en kwam pas kijken toen de muis al verwijderd was, ze bleef snuffelen en zoeken.

Ook hebben we buiten bij goed licht weer een grote mand met opgespaarde Single Socks uitgezocht. Ondanks het nieuwe systeem van sokken in een waszak wassen, blijken er sokken zonder partner te zijn ingeleverd.

De jongens mochten pas op de computer als het Sock-daten klaar was, dus het ging rap en met veel grappen en grollen. Nu hebben we nog een zak over met 'Alleenstaande' sokken. Net als de vorige keer. Waar zou ik díe zak toen opgeborgen hebben?

Schoolhouse Tunic is af!

Een patroon overnemen van het flinterdunne patroonpapier, ik heb daar zo'n hekel aan! Maar om zo in een gekocht meer-maten-patroon te knippen en maar gokken dat het de goede maat is...riskant. Bovendien wil ik het misschien nog eens gebruiken.

Patroon op de stof leggen, een beetje passen en meten! Want ik probeer zo min mogelijk te verspillen, liever een mooi groot stuk stof overhouden dan meerdere kleine lapjes. Waarom zit er zo'n wit vlak met het woord 'Dapper' erop bij de zelfkant? En zo ver van de rand? Ik heb de zelfkanten naar het midden van de stof geslagen om zo twee stofvouwen te creëren om de onderste panden van het Tunic te kunnen knippen.

De geknipte randen van de stof heb ik afgewerkt met de Adjustable Zigzag attachment van Singer (Simanco 121706). Dat valt niet altijd mee, je moet de stof sturen terwijl je er niet aan mag trekken. Oefening baart kunst, het ging steeds beter.

Toch denk ik dat ik voortaan de Singer 306 ernaast ga zetten, om even te switchen van machine als ik moet zigzaggen. Het is wel mogelijk om recht te stikken met dit apparaatje op de plaats van het gewone voetje, maar ik heb liever een standaardvoetje om goed te zien wat ik doe.

Het inzetten van de mouw ging niet zoals ik wilde. Je moet eerst twee stiksels maken langs de bovenkant van de mouw met losse spanning in de bovendraad, zodat de mouw makkelijk ietsie te rimpelen is en zo goed tegen de stof van het lijfje past. Maar ook al trok ik het stiksel er in grote wanhoop weer uit, de bocht van de mouw bleef te klein in vergelijking met het armsgat. Een beetje rekken en trekken loste dat wel op, maar leek mij niet de bedoeling. Ik heb er al iets over gelezen op internet, zal het wel opzoeken en nalezen. Misschien een fout in het patroon?

Heel spannend om het bovenlijf aan de onderkant vast te zetten, dan zie je hoe het gaat worden. De plooien in het onderste gedeelte, 2 aan de voorkant en 1 aan de achterkant, leverden geen probleem en de stof van boven en onderkant sloot mooi op elkaar aan.

De onderkant van het tuniek heb ik eerst omgevouwen met het nieuwe pas-en-meet-hulpstuk (echt handig!) en de strijkbout. Eerst een klein randje en daarna de echte zoom.
Ik ben nooit zo strijkerig geweest, maar zie steeds meer dat het een beter resultaat geeft. Dus loop ik heen en weer van eettafel (of tuintafel) en aanrecht, waar ik strijk op een hittebestendige rubberen pannenonderzetter en een theedoek.

De mouwen heb ik onderaan afgewerkt door ze eerst iets te rimpelen en een bias-bandje ertegen aan te stikken van dezelfde stof. Ook nu heb ik het pas-en-meet-hulpje gebruikt om snel een strookje te knippen van 1,5 inch.

Ik weet niet hoe je uitrekent hoe lang je het bias moet worden, maar ik heb 2x de platte lengte van de gerimpelde mouw genomen (plat meten is handiger dan de omtrek meten) en daar de breedte van de strook bij opgeteld. De uiteinden met een 45 graden binding aan elkaar gestikt, zoals je ook bij een quilt doet. Het past wonderwel!

Ik had bij het stikken van de onderkant van de mouwen veel plezier van de vrije arm van de Singer 222.

Zo zijn de mouwen nu afgewerkt, met nauwelijks zichtbare plooitjes en een bandje. Ik had vorige week een tuniek gekocht waar dit ook zo was gedaan en dat vind ik verzorgd staan.

Voor het zigzaggen van de laatste naden heb ik nu de andere zigzagger genomen, die met de verschillende steken (Simanco 160991). Ik had de indruk dat dat beter ging (of ben ik toch meer ervaren aan het worden..).

Wel heb ik nu het bijbehorende plaatje gebruikt om de transporteur af te dekken. Dat hoeft helemaal niet bij de Singer 222, omdat je bij deze Featherweight de transporteur kan laten verzinken.
Maar kijk wat het zigzaggen zonder dat plaatje met mijn steekplaat heeft gedaan, helaas! Kleine krasjes in het metaal.

Op het plaatjes dat bij de zigzaggers en knoopsgatenapparaten wordt bijgeleverd, zie je ook die krasjes.

Nu denk ik dat het vooral komt omdat ik de randen van de stof ging afwerken, waarbij het voetje van de zigzagger half op de stof en half op de steekplaat rust. En waarschijnlijk wat scheef trekt.
Nou ja, hoewel het geweldig mooie machientjes zijn, het blijven wel gebruiksvoorwerpen, en er zal vaker een krasje op komen. Maar ik probeer het te vermijden!

Op internet las ik iemand die in 2 uur zo'n Schoolhouse Tunic af had. Ik heb er 2,5 dag over gedaan, maar kende natuurlijk het patroon nog niet. En ik ben niet ervaren. En een beetje voorzichtig.
Maar op dat lastige van de mouwen na, is het een makkelijk patroon.

De pasvorm... Het decollete past meer bij een Paaldans-club Tunic dan bij een Schoolhouse, maar zo kan het wel over je hoofd aan en uit. Anders heb je weer een ritsje of knoopjes nodig.
Ik ga er een klein haakje opzetten, als ik kan vinden waar ik die gelaten heb...en met een t-shirt of topje eronder staat het netjes.

Ik vind het bij de taille iets te wijd, terwijl ik bij de schouders wat meer ruimte had willen hebben. Voor gewone bewegingen is het prima, maar juist als je je armen kruist bij het uittrekken van het tuniek, is het wat krap.
En ik geef eerlijk toe, in het patroon staat dat je de stof eerst moet wassen en strijken en dat heb ik niet gedaan. Dus als het echt krimpt zal ik mijn maat moeten aanpassen....

Vandaag had ik het aan en het zit erg prettig. Ik ben zeer tevreden over het resultaat!

De Singer Gripper. Simanco 121318.

De Schoolhouse Tunic van Sew Liberated is per post gekomen en ook arriveerde er een pakje voor mij. Ik had een paar weken terug bij een grote set attachments op Ebay een Singer Gripper gezien. Nooit geweten dat zoiets bestond, maar als echte verzamelaar voelde ik gewoon dat ik die echt aan de collectie moest toevoegen!

Regelmatig rondsnuffelen op Ebay en zie daar: een Simanco 121318 Singer Gripper te koop! Zonder te bieden, want het zijn op Ebay niet altijd veilingen, er is ook vaak een vaste prijs. Als die je aanstaat kan je het artikel meteen kopen.

De Schoolhouse Tunic kwam een paar dagen geleden al binnen. Zeer vlotte verzending dus!
De beschrijving ziet er heel duidelijk uit, met veel tekeningen.
Wat tegenviel is het flinterdunne papier. Als vloeipapier om sigaretten te rollen, zo dun!
Er staan veel maten op het patroon, dus eerst uitrekenen wat mijn maat zal zijn, buste, taille, heupen opgemeten, gedeeld door 2,54 om van cm naar inch te gaan. Dat ik niet de ideale maten heb wist ik allang, maar nu kreeg ik het gevoel dat ik het figuur van een rugby-bal heb, want ik behoor met de taille in een compleet andere categorie dan met de rest. Iets afvallen is een optie, maar een beetje creatief met het patroon omspringen zal sneller effect hebben ;)

Nu  ben ik het patroon in de gewenste maat aan het overtrekken. Maar ik kan niet lang staan en als de katten rondlopen ben ik bang dat er eentje door het geritsel van het patroonpapier naar de tafel gelokt wordt. Daarom wacht ik tot ze allemaal slapen of buiten zijn.

Voor het overnemen van de patroondelen gebruik ik mijn verzameling strijkijzers als press-papier. De twee van dezelfde serie komen bij mijn oma vandaan. Ze doen hier verder dienst als boekenstandaards voor de dvd's.

Om te controleren of ik echt de goede maat heb genomen, heb ik het achterpand op een nauwsluitend shirt gelegd. 

Aangezien de patroondelen met naad zijn, denk ik dat het zo wel goed gaat.

De Singer Gripper wordt aangeprezen als een derde hand. Hij kan de stof vasthouden als je zomen lostornd, een beschrijving vasthouden als je aan het naaien bent.
Helemaal geweldig. Dat ik ooit zonder heb gekund!