vrijdag 19 mei 2017

De bedrading van het voetpedaal.

Het is weer examentijd! De havo-leerlingen hebben maandag hun examen biologie gedaan, de vwo-leerlingen zijn komende maandag aan de beurt.

Voor docenten betekent dat veel werk. Eerst kijk ik het examen door en probeer ik in te schatten hoe moeilijk het is. Dat doe ik al in de examenzaal, terwijl de leerlingen aan het zwoegen zijn! Pas na het examen komen de antwoorden op internet, dus die print ik dan en vergelijk die antwoorden met wat ik bedacht had. Soms wordt een antwoord zo neergezet dat het of goed of fout is. Maar vaak staat in het antwoordmodel: voorbeeld van een goed antwoord is:...  Dan mag er dus meer goed gerekend worden, als het maar biologisch juist is.
Daar kan natuurlijk per docent een interpretatieverschil in zitten. De één is wat soepeler dan de ander. En dat mag absoluut niet! Dus kwamen gisteravond de docenten uit deze regio bij elkaar om het hele examen door te spreken en te bepalen wat goed is en wat fout. Dat geeft veel steun bij het nakijken, want een puntje meer of minder kan voor een leerling in het ergste geval betekenen dat hij/zij zakt en een heel jaar over moet doen. Het is dus belangrijk dat iedere leerling krijgt wat ie verdient, niet meer en niet minder.


Om te voorkomen dat de eigen docent te soepel nakijkt of juist te streng of fouten maakt, wordt het examenwerk ook nog door een docent elders in het land nagekeken. Dus de examens van mijn klassen wordt naar iemand in het oosten van het land gestuurd en ik krijg weer examenwerk van weer iemand anders, misschien wel uit het zuiden van Nederland. De post heeft het er druk mee!
Dat werk wordt ook weer beoordeeld en daarna gaan de eigen docent en de tweede corrector met elkaar bellen om de verschillen te bespreken. Soms zijn dat hele korte gesprekken, soms lange verhitte discussies. Als de twee docenten het uiteindelijk eens zijn, komt het werk weer terug op school en voert de administratie de behaalde puntenaantallen in. En dan begint het wachten.... Pas op de dag van de examenuitslag wordt bekend gemaakt door het Cito hoe de score wordt berekend, hoeveel punten er nodig zijn om bijvoorbeeld een 5,5 te halen. Een te makkelijke toets wordt wat strenger berekend, een te moeilijke toets wat soepeler.
Daarna gaan de schoolleiders met een rekenwonder aan de slag om te bepalen welke leerlingen geslaagd zijn, wie er nog een kans maken met een herkansing voor een vak en welke leerlingen helaas definitief gezakt zijn. Dat wordt later op die dag in een vergadering met alle docenten doorgesproken en bij leerlingen die een herkansing nodig hebben wordt gekeken bij welk vak ze de meeste kans hebben om hun cijfer op te hogen. Daarna worden de leerlingen gebeld met de uitslag.
De leerlingen die goed nieuws hebben gekregen hangen de vlag met hun schooltas uit. Voor de voorlopig gezakten is dat wel sneu...
De volgende dag of dagen gaan de docenten met die leerlingen de toets nog eens doornemen en wat theorie herhalen. Want binnen een paar dagen is al de herkansingsperiode. En dan maar hopen dat er een beter cijfer uit gaat komen.

Kortom, een drukke periode voor leerlingen en docenten. En ook voor familie van de examenkandidaten natuurlijk!

Omdat ik klaar was met het voor de eerste keer nakijken en moest wachten op de bespreking van het examen, heb ik gisteren voetpedalen in elkaar gezet. Dat is routinewerk, dus heel ontspannend!

Ik heb nieuwe isolatiebuisjes voor de bedrading in het voetpedaal. Daar kan je ook isolatietape voor gebruiken of een deel plastic van electradraad, maar dit lijkt op de originele isolatiebuisjes. Als dat oude nog wel aanwezig is, kan je het soepel kneden en weer opnieuw gebruiken als je de bedrading van het voetpedaal gaat vervangen.

Hieronder een voorbeeld hoe het dus niet moet! De bedrading ligt zonder extra laagje zo op de weerstand van het voetpedaal.


En de bedrading zit met een boogje om de schroef heen. Niet echt goed vast. Dat kan beter!



Als eerste ontdoe je een deel van de bedrading van de zwarte buitenmantel, want de draden moeten naar verschillende schroeven toe, dus je hebt ruimte nodig. Het deel van de bedrading waar het voetpedaal gaat klemmen, geef je een rubber mantel of een flinke laag isolatietape eromheen. Om de bedrading te beschermen.

Vervolgens schuif je de isolatiebuisjes om de bedrading. De ene is 7 cm, de andere een cm korter.

Dan strip je de gekleurde laag, zodat de koperdraden bloot komen te liggen.

Die koperdraadjes draai je in elkaar, met de klok mee.

Je maakt een oogje om een schroevendraaier heen en buigt het losse uiteinde onder het oogje rond de aanzet van het draad. Als er nu aan de bedrading wordt getrokken, laat het niet los van de schroef.


Schroef de bedrading vast. Je ziet de isolatiebuisjes precies over de weerstand heen lopen.

Omdat de oude rubbers hier niet meer leken op rubbers, maar keihard en gebarsten waren, heb ik ze vervangen door nieuw rubbers. Dat is niet altijd nodig, dus zijn de rubbers nog rubberachtig, dan hoeft het niet. Maar zijn ze bros of plakkerig of al afgebroken, dan moet het wel.

De rubbers schuif je op de hoekpunten van de onderplaat van het voetpedaal. 











Dan leg je de onderkant in de bovenkant. Vergeet je niet het kleine gaspedaaltje eerste op zijn plaats te zetten... Schroef de vier hoekpunten vast. Eerst alle vier een beetje en daarna goed vast, maar niet overdrijven.


Als je nieuwe rubbers besteld, geef dan aan dat je ook de isolatiebuisjes er gratis bij wilt en een stukje rubber voor waar het voetpedaal de bedrading vastklemt. De vier rubbers voor het voetpedaal zijn prijzig, maar dan kan je weer jaren voort.
















(Set van 4 rubbers voor het Singer voetpedaal €15, isolatiebuisjes en rubber stukje op aanvraag gratis erbij. Zwarte platte stekker is €3.
Je hebt geen grote geaarde stekker nodig, want de naaimachines zijn niet geaard. De oude, helemaal ronde stekker is wel origineel en vintage, maar past niet in de meeste stekkerdozen.)


Voor iedereen die dat wil gebruiken, hier nog eens het stroomschema van de naaimachines. Ook voor de bedrading naar de stekker die in de machine gaat kan je rubberstukjes gebruiken. Kijk wel of dat past. Sommige stekkers hebben een te smalle opening. Doe daar een laagje zwarte isolatietape om de bedrading.




dinsdag 2 mei 2017

Wat er gebeurt en gebeurd is.

Ik had de laatste tijd niet zoveel tijd om te schrijven. Er gebeurde wel van alles, gelukkig allemaal leuke dingen, activiteiten, ontmoetingen, maar steeds kwam er weer iets anders aan dat de aandacht vroeg. En inderdaad, een fotootje op Facebook is zo geplaatst en met de Macbook moet ik er echt even voor gaan zitten. Ik maak nu een blogje met veel foto's en wat tekst. Voor de liefhebbers!

Als eerste gingen we naar Etten-Leur, om een workshop te geven bij Quiltshop Leur. Het is fijn om nieuwe mensen te zien die met hun machientje komen, maar er waren ook bekenden bij en/of mail-contacten.

Nanny de Haas had ik al eens ontmoet. Zij geeft ook workshops in handquilten en appliqueren en had wat van haar werk meegenomen. Zo mooi! Met van die kleine regelmatige steekjes!




En schitterende appliquaties!






Het was een enthousiaste groep bij Quiltshop Leur en na het onderhoud en de lunch kwamen de vintage voetjes tevoorschijn. Ik had weer allerlei voetjes mee om uit te proberen, maar veel deelnemers hadden hun eigen spullen mee waar ze thuis wel eens naar gekeken hadden, maar nu mee aan de slag gingen.



Er werd geplooid met het plooiapparaat.



En gerimpeld.


En nog meer geplooid.



En geoefend om een Schotse rok te maken met parallelle plooien.



Altijd leuk om eens te zien wat mensen voor matjes en tasjes mee hebben!
Op deze onderlegger bij de Featherweight zijn twee strookjes klitteband geplakt.



Daarop past precies een speldenkussentje. In het rood met de gele spelden in de vorm van een S, zoals Singer ook zou doen.



De reden dat er twee strookjes klitteband gebruikt zijn, is dat er nu precies een schaartje in het gleufje past. Zo weet je altijd waar je schaartje is. Of hoort te zijn...

Goed bedacht he!


Verder was er een mooie grote tas, want ook voor een workshop heb je van alles mee te nemen.



En een handig spelden-etuitje met als slimme tip de stukjes van de kaartjes van de spelden erbij geprikt, dan weet je welke maat het is!




Er waren niet alleen dames bij deze workshop, er was ook een heer! Een heer met interesse in naaimachines en ook ervaring met andere modellen van Singer. De Featherweight werd uitgeprobeerd en staat nu ook op het verlanglijstje.

Ook hier een zelfgemaakte tas, met de tekst "Real men sew".



En een etui voor het naaigerei.



Met een zeer geraffineerde afwerkrand.



Deed me denken aan de etui van Merchant and Mills, die ook nog op mijn verlanglijstje staat!  Kijk maar eens bij hun website hoe mooi de spullen zijn!



















Maar deze nieuwe Featherweight-liefhebber had ook een zware oude Singer naaimachine meegenomen en dat was voor mij weer genieten.




Want natuurlijk moest even de kap eraf om het metalen binnenwerk te zien. Wat een techniek en wat een degelijkheid!



Met allerlei steken en zonder computer en zonder plastic! Het patroon van de steken wordt van de schijven afgelezen.










































Bij Quiltshop Leur was ik nu al de derde keer voor een workshop en het is een winkel met een zeer uitgebreid assortiment, keus genoeg voor iedereen.

Die dag verhuisde ook Zoon1. Daar hoefden we dus niet te slepen, want met een aantal sterke vrienden kon hij dat helemaal zelf regelen. We kregen die avond al een fotootje van het resultaat en mochten de volgende dag komen voor de lampjes en kleine losse spulletjes en toen was hij dan echt over naar zijn tweede eigen huisje. Nog steeds anti-kraak, maar wel voor iets langere tijd. En nee, er ligt nog geen quilt van moeders op het bed.... Schandalig hè!



Ik kom niet zoveel aan quilten toe. Breien geeft lichamelijk iets meer rust en ook minder spullen om te pakken en weer op te bergen. Een rondbreinaald en een knotje op een garenstandaard. Youtube met een muziekfilmpje of een breiprogrammaatje. Kammebornia.se is leuk om te zien en ze zijn ook op Youtube waarbij vooral de start van het filmpje erg het vakantiegevoel oproept! Ook kan ik wel een paar truien gebruiken, want ik ben een koukleum.



Na twee Fair Isle truien (met kleurtjes) was ik begonnen aan een kabeltrui. Dat ging ook goed. Ik heb deze trui gebreid op de Noorse manier. Je breit dan een koker met wat extra steken voor de armen. En daar knip je later de armsgaten in. Ik laat het zo zien. Dit is wol van Scheepjes, heerlijk zacht, maar niet 100% wol, er zit van alles doorheen. Het lijkt op tweed, maar de pukkeltjes met een andere kleur zijn ook niet echt draadjes. Sommige pukkeltjes heb ik eruit getrokken, was mijn kleur niet....



Voor het slapen gaan kijk ik even op Pinterest.  Bij Pinterest kan je foto's zien van internetpagina's en gelijk doorklikken naar die pagina, heel handig. Door de foto's op te slaan (pinnen) in je eigen mapjes op Pinterest kan je makkelijk iets terugvinden dat je aanspreekt. Ik pin me helemaal suf, plaatjes van breiwerken, van quilts, van lieve hondjes of poesjes. Klederdrachten of gewone kleding. Als ik toch tijd had om alles te maken!



Het werd tijd voor de volgende workshop, in Dokkum deze keer. De auto was gewassen, want de boom voor ons huis is een slaapplaats voor vliegende koeien. Ieder jaar in het voor en najaar wordt de auto besmeurd en na een wasbeurt is het binnen een dag weer bijna net zo erg. Maar nu was de auto schoon en kon de sticker er eindelijk op!



De Onderhoudsworkshop bij De Quiltkoffer in Dokkum ging ook prima. De dames spraken soms Fries, maar omdat ik een beetje doof ben en gewend ben om van hier en daar een woordje toch een verhaal te maken, kon ik het redelijk volgen. En ik vind het zo leuk om iedereen in ons kleine landjes toch weer anders te horen praten!
Er werd gestoft en geolied en gesmeerd....






Bij de workshops worden veel tips uitgewisseld en niet alleen over schoonmaken, maar ook over het naaiwerk.



Jellie Veldman van de Quiltkoffer (hier rechts) deed ook mee met haar machientje.






Na de lunch kon iedereen met het tasje aan de slag, een patroon van Jellie. En de extra machine die ik mee had voor eventualiteiten kwam goed van pas, want omdat alles zo vlot ging kon ik ook meenaaien. En door de goede informatie had ik een Affo!





De locatie van De Quiltkoffer is inspirerend. Het is een lange ruimte met een goudsmit, wolwinkel en quiltwinkel bij elkaar. Bovendien hangen  en staan er werkstukken van kunstenaars om eventueel te kopen. Jellie gaat haar quiltwinkel wel verplaatsen naar een pandje verderop in de straat. Dat zal zeker ook heel erg mooi en gezellig zijn!

Ik heb nog het patroon van de enige echte Quiltkoffer gekocht, met voering en bijpassende rits. Moet lukken met deze beschrijving! Nog niet begonnen.....





Het Friese land is zo weids en zo anders plat dan de polder in Noord-Holland.


Natuurlijk was er in deze periode ook een bijeenkomst van de Singermeisjes. Alleen waren de vriendinnen aan het doorquilten en ik aan het breien. Dus geen Featherweights op tafel. Wel even rustig om zo bij te praten. Saskia en Carla hebben allebei de Angel-quilt gemaakt, ieder met haar eigen kleurtjes en lapjes. Een heel mooi resultaat en de tops worden nu gequilt.

















Natuurlijk was ik ook met naaimachientjes bezig. Mijn school wilde ook een paar naaimachines, liefst die ook konden zigzaggen. Nu had ik nog wel wat staan, dus poetsen en smeren. En ook afkeuren, want die plastic schoepen bleken na 30 cm naaien ineens te verbrokkelen. Garantie tot de deur van het klaslokaal, zeggen we dan maar. De prijs is nu alleen voor het voetpedaal en ik ga op zoek naar ouderwetse degelijke zware zwarte Singer naaimachines. Met een zigzagvoet erop zigzaggen die ook! En dan heb je iets voor generaties!
















Wel kon ik nu de armsgaten van de trui afstikken met een zigzagje links en rechts van de kniplijn. En ook de hals iets lager maken.





Bij de Featherweight-Bee bij de Quiltmuis in Oosthuizen kwam de heer weer om eens te ervaren hoe zo'n groep dames aan het babbelen en werken is. En ik denk dat het goed beviel. Zou leuk zijn als meer groepen een Featherweight-Bee gaan beginnen in een quiltwinkel waar een workshopruimte is of bij iemand thuis.








De volgende Bee bij de Quiltmuis is op 13 mei en in Oosthuizen is parkeren geen probleem, dus als je er een keer bij wilt zijn, meld je aan via de website van Marlies Wolda.


Die week werd er druk gesleuteld aan machientjes en koffertjes gepoetst.



Helemaal nieuw wordt het niet, maar wel weer verzorgd en beschermd.



Voetpedalen werden opnieuw bedraad en als het nodig was van nieuwe rubbers voorzien.






En weer werden de koffertjes klaar gezet. Met breitasje voor in de auto en alle losse spulletjes van het mobiele Singer Winkeltje.







Deze keer reden we over de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad. Met dreigende wolken aan de ene kant van de dijk...



....en zonneschijn aan de andere kant.



Het doel van de reis was Zalk. Dat ligt naast Zwolle en daar is De Lindehof, een boerderij met quiltwinkel, theeschenkerij, klompen en met nog veel meer spullen.

En echt koeien! De dames (neem ik aan...) waren erg nieuwsgierig!






Bij De Lindehof waren toepasselijke lekkere gebakjes bij de koffie en het was een gezellige boel met nog een andere workshop ook in de ruimte, die zo groot was dat we totaal geen erg in elkaar hadden.








De groep bestond uit ervaren en ook gloednieuwe Featherweight bezitters en mensen die al langer hun machine hadden, maar graag wat meer wilden weten om zich zeker te voelen.



Ook hier weer bekenden en kijk ook even hoe leuk het allemaal is. Echt een aanrader ook, om langs Zalk te gaan! En bezichtig vooral het toilet, helemaal geweldig! Ik laat er expres geen foto van zien, ga zelf kijken!
Johanna van de Lindehof deed zelf mee met de workshop en daarom stond Greetje in de keuken voor de koffie en het soepje! Ik heb weer veel te weinig foto's gemaakt...






De workshop in Zalk was het begin van onze vakantie. Een goed begin!


Heerlijk twee weken vrij. Een heel lijstje met werkzaamheden, maar dat schiet nog niet zo op. Terwijl we veel doen! De verjaardag van de twee jongsten is inmiddels geweest, 17 zijn ze alweer!

En Koningsdag is ook al voorbij. De oogst was een lief bekertje en een film van Harry Potter die hier ontbrak. Totaal €2, dus dat valt mee. De rest van de centjes ging naar muzikantjes die ontroerend hun best deden.


Er wordt door mij weer wat met machientjes gedaan. De verkooppagina van Het Singer Winkeltje moet weer worden aangevuld. En kijk hier eens, een "Big Sister" van de Featherweight staat op het aanrecht. Een hele mooie machine met hetzelfde spoelhuissysteem. Helemaal uit Amerika aangekomen en tiptop in orde. Heel leuk om mee te spelen!



De volgende workshop is op 27 mei bij Quilt-it-and-Dotty. Dorry is al druk bezig met de voorbereidingen, want we gaan borduren met de naaimachine. Ook andere machines zijn van harte welkom. Ik kom met drie vriendinnen, dus het gaat heel gezellig worden!

Zo, nu is iedereen weer even bijgepraat! Groetjes!