Voor docenten betekent dat veel werk. Eerst kijk ik het examen door en probeer ik in te schatten hoe moeilijk het is. Dat doe ik al in de examenzaal, terwijl de leerlingen aan het zwoegen zijn! Pas na het examen komen de antwoorden op internet, dus die print ik dan en vergelijk die antwoorden met wat ik bedacht had. Soms wordt een antwoord zo neergezet dat het of goed of fout is. Maar vaak staat in het antwoordmodel: voorbeeld van een goed antwoord is:... Dan mag er dus meer goed gerekend worden, als het maar biologisch juist is.
Daar kan natuurlijk per docent een interpretatieverschil in zitten. De één is wat soepeler dan de ander. En dat mag absoluut niet! Dus kwamen gisteravond de docenten uit deze regio bij elkaar om het hele examen door te spreken en te bepalen wat goed is en wat fout. Dat geeft veel steun bij het nakijken, want een puntje meer of minder kan voor een leerling in het ergste geval betekenen dat hij/zij zakt en een heel jaar over moet doen. Het is dus belangrijk dat iedere leerling krijgt wat ie verdient, niet meer en niet minder.
Om te voorkomen dat de eigen docent te soepel nakijkt of juist te streng of fouten maakt, wordt het examenwerk ook nog door een docent elders in het land nagekeken. Dus de examens van mijn klassen wordt naar iemand in het oosten van het land gestuurd en ik krijg weer examenwerk van weer iemand anders, misschien wel uit het zuiden van Nederland. De post heeft het er druk mee!
Dat werk wordt ook weer beoordeeld en daarna gaan de eigen docent en de tweede corrector met elkaar bellen om de verschillen te bespreken. Soms zijn dat hele korte gesprekken, soms lange verhitte discussies. Als de twee docenten het uiteindelijk eens zijn, komt het werk weer terug op school en voert de administratie de behaalde puntenaantallen in. En dan begint het wachten.... Pas op de dag van de examenuitslag wordt bekend gemaakt door het Cito hoe de score wordt berekend, hoeveel punten er nodig zijn om bijvoorbeeld een 5,5 te halen. Een te makkelijke toets wordt wat strenger berekend, een te moeilijke toets wat soepeler.
De leerlingen die goed nieuws hebben gekregen hangen de vlag met hun schooltas uit. Voor de voorlopig gezakten is dat wel sneu...
De volgende dag of dagen gaan de docenten met die leerlingen de toets nog eens doornemen en wat theorie herhalen. Want binnen een paar dagen is al de herkansingsperiode. En dan maar hopen dat er een beter cijfer uit gaat komen.
Kortom, een drukke periode voor leerlingen en docenten. En ook voor familie van de examenkandidaten natuurlijk!
Omdat ik klaar was met het voor de eerste keer nakijken en moest wachten op de bespreking van het examen, heb ik gisteren voetpedalen in elkaar gezet. Dat is routinewerk, dus heel ontspannend!
Ik heb nieuwe isolatiebuisjes voor de bedrading in het voetpedaal. Daar kan je ook isolatietape voor gebruiken of een deel plastic van electradraad, maar dit lijkt op de originele isolatiebuisjes. Als dat oude nog wel aanwezig is, kan je het soepel kneden en weer opnieuw gebruiken als je de bedrading van het voetpedaal gaat vervangen.
Hieronder een voorbeeld hoe het dus niet moet! De bedrading ligt zonder extra laagje zo op de weerstand van het voetpedaal.
En de bedrading zit met een boogje om de schroef heen. Niet echt goed vast. Dat kan beter!
Als eerste ontdoe je een deel van de bedrading van de zwarte buitenmantel, want de draden moeten naar verschillende schroeven toe, dus je hebt ruimte nodig. Het deel van de bedrading waar het voetpedaal gaat klemmen, geef je een rubber mantel of een flinke laag isolatietape eromheen. Om de bedrading te beschermen.
Vervolgens schuif je de isolatiebuisjes om de bedrading. De ene is 7 cm, de andere een cm korter.
Dan strip je de gekleurde laag, zodat de koperdraden bloot komen te liggen.
Die koperdraadjes draai je in elkaar, met de klok mee.
Je maakt een oogje om een schroevendraaier heen en buigt het losse uiteinde onder het oogje rond de aanzet van het draad. Als er nu aan de bedrading wordt getrokken, laat het niet los van de schroef.
Schroef de bedrading vast. Je ziet de isolatiebuisjes precies over de weerstand heen lopen.
Omdat de oude rubbers hier niet meer leken op rubbers, maar keihard en gebarsten waren, heb ik ze vervangen door nieuw rubbers. Dat is niet altijd nodig, dus zijn de rubbers nog rubberachtig, dan hoeft het niet. Maar zijn ze bros of plakkerig of al afgebroken, dan moet het wel.
De rubbers schuif je op de hoekpunten van de onderplaat van het voetpedaal.
Dan leg je de onderkant in de bovenkant. Vergeet je niet het kleine gaspedaaltje eerste op zijn plaats te zetten... Schroef de vier hoekpunten vast. Eerst alle vier een beetje en daarna goed vast, maar niet overdrijven.
Als je nieuwe rubbers besteld, geef dan aan dat je ook de isolatiebuisjes er gratis bij wilt en een stukje rubber voor waar het voetpedaal de bedrading vastklemt. De vier rubbers voor het voetpedaal zijn prijzig, maar dan kan je weer jaren voort.
(Set van 4 rubbers voor het Singer voetpedaal €15, isolatiebuisjes en rubber stukje op aanvraag gratis erbij. Zwarte platte stekker is €3.
Je hebt geen grote geaarde stekker nodig, want de naaimachines zijn niet geaard. De oude, helemaal ronde stekker is wel origineel en vintage, maar past niet in de meeste stekkerdozen.)
Voor iedereen die dat wil gebruiken, hier nog eens het stroomschema van de naaimachines. Ook voor de bedrading naar de stekker die in de machine gaat kan je rubberstukjes gebruiken. Kijk wel of dat past. Sommige stekkers hebben een te smalle opening. Doe daar een laagje zwarte isolatietape om de bedrading.
