English Paper Piecing (EPP) met de Singer Featherweight.

Gisteren natuurlijk even de nieuwe hexagon-punch uitgeprobeerd.

Er komen zo'n 20 hexagonnen uit een A4-tje. De dikte van dit papier is zoals van de gekochte 1/2 inch malletjes.

Hier was ik al,eens mee begonnen, maar het is zo klein! En het plakken van de stof ging wel beter dan vastnaaien, maar toch...

De Fiskars punchen zijn te koop in 1/2 inch, 3/4 inch en 1 inch. Ik heb nu maar voor 1 inch gekozen. Met mijn vingers is dat gepriegel niet zo prettig, vooral omdat je het allemaal vast moet houden. Dan heb ik last van mijn gewrichtjes!

Ik wilde nu proberen of het vastzetten van de stof om de hexagon met de naaimachine zou lukken.

De stof is met een ruime 1/4 inch naad geknipt, uit de losse hand.

Het eerste zijkantje van de stof wordt even tussen de vingertoppen om het kartonnetje gevouwen. Dan onder het voetje van de naaimachine.

De steeklengte staat op maximaal! De naad wordt voor de helft gestikt.

Voor je bij het einde bent, moet de stof van het tweede zijkantje omgeklapt worden.

Dat kan met een puntig schaartje of een priem. 

Stop met de naald naar beneden in je werk. Puntje van het schaartje op de stof ter hoogte van het hoekje van de hexagon en met je linkerhand de stof omklappen. Een paar steekjes naaien terwijl je de stof vasthoudt met het schaarpuntje, tot de naald in de omslag steekt. Naai nog een steek. Laat de naald naar beneden, voetje omhoog en de hexagon draaien zodat je de volgende zijkant kan stikken. Herhaal dit tot alle zijkanten vast zitten.

Ik vind het erg snel gaan en het resultaat bevalt mij uitstekend! Mooie strakke hexagonnen.

Het idee is ooit een tasje te maken voor mijn kleine strijkboutje. Eindelijk heb ik er een kunnen vinden die wel in temperatuur te regelen is en niet mijn stofjes schroeit. Die vorige heb ik nu op Marktplaats gezet... Niet kopen dus!

Maar deze doet het goed en het is echt een schattig klein strijkijzertje. Met een lampje geeft ie aan of de temperatuur goed is. En hij past natuurlijk goed bij de Featherweight!

Het tasje dat erbij zit is wat gammel, maar dat geeft niet. Ik wil nu een tasje maken met een voering van hittebestendige strijkplankenstof. Want het kleine pittige strijkboutje blijft ook lang warm.

Dit is een voorbeeld van een speciaal tasje van internet. Uitvouwbaar.

Maar dit tasje is ook erg leuk:

Daarvan vind je hier een tutorial: 

http://momentosdecostura.blogspot.nl/2014/09/tutorial-pequeno-bolso-hexagonos.html

Een combinatie van beide patronen zou ook kunnen. 

Ik heb meer inspiratie dan tijd!

Shoppen in Amsterdam: Singer Lubricant voor de motor!

Amsterdam is hier niet zover vandaan, binnen een half uur sta je op het Centraal Station als je met de bus gaat. 

Ik had er dus veel eerder kunnen zijn, maar het ging plotseling heel hard regenen en de katten waren nog buiten. Waarschijnlijk stonden ze te schuilen, want toen het ergste van de bui voorbij was, meldden ze zich één voor één. Vandaar dat ik tegen de middag pas over de Zeedijk liep en meteen een broodje kon kopen bij mijn favoriete bakkertje. Het was er immers tijd voor!

Ik had een missie in de stad, want de Flying Geese linialen waren aangekomen. Nu zijn er in Amsterdam twee quiltwinkels naast elkaar. Het assortiment verschilt enorm!

Bij Birdblocks vind je veel materialen en heel veel stoffen in frisse heldere kleuren.

Ik heb de linialen gehaald en lijm. 

Omdat ik een zakje mee had met de zelfkanten van de stoffen die ik voor de Passion Sampler gebruik, kon ik toch een bijpassend stofje vinden.

En ik heb mezelf getracteerd op een Punch apparaat voor hexagonnen. Lijkt me ideaal! Bespaart een hoop knipwerk. Knippen is niet handig als je artrose hebt en kijk wat er op de schaar staat:

Tot mijn grote verbazing zag ik dat hier Singer Lubricant in het assortiment aanwezig is! Dat is het tubetje dat je nodig hebt om de motor van de Singer Featherweight een paar keer per jaar een kneepje van te geven in de daarvoor bestemde gaatjes. Via een vilten watje komt het smeervet bij de asjes van de motor.

Ik heb dat ooit in Amerika besteld, omdat ik het hier niet kon kopen bij de naaimachinehandels. En nu is het gewoon in Nederland te koop en te bestellen! 

Merel van Birdblocks is zelf ook in het bezit van een Featherweight. Ik verwijs jullie dus met veel genoegen naar het (waarschijnlijk) enige verkooppunt in Nederland! Doe er je voordeel mee...

Daarna ging ik naar het tweede winkeltje, Dutch Quilts. Deze stofjes waren meer in de stijl van mijn project! Gelukkig kon ik weer mijn zakje erbij houden en slaagde ik om de voorraad aan te vullen. 

Bij de Passion Sampler horen geen sashings tussen de blokken, waardoor je wat meer moet variëren om te voorkomen dat dezelfde stofjes in naast gelegen blokken tegen elkaar komen en zo een ongewenst effect geven.

Het witte stofje met de bloemen is voor iets anders, dat vond ik gewoon heel erg mooi!

Na deze uitspatting heb ik nog wat kleine boodschapjes gedaan en me tussen de toeristen en de parapluutjes doorgewrongen. 

Op het Damrak zijn de stratenmakers druk bezig de stad moier te maken. De weg naar het schitterend gerestaureerde station wordt nu voorzien van grijze natuursteen. Zo gaat het worden, als het klaar is...een foto van internet.

Het trottoir was nu voor de helft al vervangen. De hexagonale rode stenen verdwijnen dus! En ik vind dat voor de stad een verbetering. Het leek met al die tegels, de putten en de reparaties net een 'lappendeken'......

Nu Amsterdam geen hexagonnen meer heeft over een tijdje, kan ik er thuis wel mee aan de slag!

Singer Featherweight van 19 augustus 1947.

Zo, net de Singer Featherweight waar ik de laatste weken mee bezig was in Het Singer Winkeltje geplaatst.

Het is een hele mooie machine, dus die komt vast wel goed terecht!

De koffer heeft een lederen handvat. Alle andere die ik ooit heb gezien hebben een bakelieten handvat.

Deze naaimachine heeft een mooie scrolled faceplate, kenmerkend voor de eerste periode van de Singer Featherweight. Op het moment dat de gestreepte faceplate in productie kwam, wilden mensen liever die modernere faceplate. En ook nu nog verschillen de smaken en heb je liefhebbers van scrolled en striated.

Ik vind scrolled het mooist, maar je ziet dat minder.

Ik heb bij deze naaimachine de voetjes erbij gedaan en een 1/4 inch voetje voor patchwork.

Die zijn in het Singer winkeltje nu ook tijdelijk niet voorradig, want er was veel vraag naar.


Ik ga nu maar weer eens op mijn eigen Featherweight iets maken. Het is nog heerlijk weer, ondanks wat kleine buitjes die overkomen. We zitten buiten in de tuin, onder het zonnescherm dat ons beschermt tegen zon en regen...

Kleine delen schoonmaken van de FW.

Vanmorgen de laatste onderdeeltjes schoongemaakt van de Singer Featherweight. Bij de steekplaat de schroefjes losgemaakt waar metalen stripjes mee vast zitten, die de positievinger van het spoelhuis op zijn plaats houden.

Het was wat vettig en stoffig daaronder, niets bijzonders. Ik zou daar bij mijn eigen FW niet eens kijken als er geen reden toe was, maar deze wil ik gaan verkopen, dus moet alles wat ik kan doen ook echt in orde zijn.

Bij het terugplaatsen van de steekplaat heb ik nu goed op de positievinger gelet, dat vergeet ik ook nog wel eens! En als je dan de schroeven van de steekplaat al vastgedraaid hebt, is dat vervelend.

Ik vond de draadspanning bij de onderdraad niet goed te regelen, dus heb ik mij verdiept in het spoelhuis. De schroefjes en het plaatje waar de draad onderdoor loopt, had ik al losgemaakt en gereinigd en weer teruggeplaatst. 

Het schroefje dicht bij de draad is het onderdraadspanningsstelschroefje en het andere schroefje is om het plaatje vast te zetten. Het stelschroefje heeft een kruisje aan de achterkant, voor als je ze naast elkaar hebt weggelegd handig om te weten!

Nu wilde ik een ander schroefje losmaken om ook het mechanisme schoon te maken waar je het spoelhuis aan vasthoudt als je het terugplaatst in de machine en wat dan op dat moment ook het spoeltje vastklemt.

Ik waarschuw alvast: de onderdelen zijn heel erg klein en lastig te hanteren! Raak niets kwijt!

Het mini-veertje dat afkomstig lijkt uit een kabouter-ballpoint, glijdt in een gleufje. Het was voor mij een verrassing toen ie tevoorschijn kwam. Ik wist dat er een veertje moest zijn, dat merk je aan het verende mechanisme. Maar zo klein!

Nadat de gleufjes allemaal gepoetst waren met olie en een wattenstaafje, moesten de onderdelen weer in elkaar en het schroefje weer vastgedraaid. Dat was wel een momentje waarop ik me afvroeg of ik genoeg geduld en doorzettingsvermogen zou hebben...

Met een pincet het schroefje vastpakken en het op de juiste manier op het schroefgat (-gaatje) plaatsen èn een draaiende beweging maken..Het viel niet mee. 

Maar na een keer of wat opnieuw beginnen, merkte ik dat ik 'beet' had en kon ik met het kleine Singer schroevendraaiertje deze uitdaging volbrengen.

In het zonnetje en vergroot door de camera lijkt het forse schroef....

Nu was ik wel tevreden over het resultaat. De draadspanning liet zich prima regelen en het was tijd voor de laatste test: een stukje naaien.

In de winter gaat het wel, maar in de zomer kan ik om half zes in de ochtend klaar wakker zijn, doordat de slaapkamer op het oosten ligt, waar de zon opkomt.

Bij Ikea hadden we verduisteringsgordijnen gekocht, die veel te lang waren. Een mooie gelegenheid om te kijken of deze machine nu klaar is.

Over de de zijnaad met 9 lagen stof moest ik een klein beetje helpen door aan het vliegwiel te draaien. De machine stikte keurige steken, draadspanning goed, geluid goed, tempo goed. Helemaal geweldig!

De gordijnen hangen netjes. Het is echt donker in de kamer! En de naaimachine is getest.

Zo doe je in één keer twee klusjes!

Het Singer winkeltje.

      

Ik zou best een winkeltje willen. Met naaimachines en allerlei spullen die daarbij horen. Maar het zal niet voor niets zijn dat hier in de wijde omtrek geen naaimachinewinkel meer te vinden is...

Ik heb natuurlijk aardig wat materiaal in huis. Veel naaimachines, voetjes, knoopsgatenapparaten en dergelijke. Gekocht om op te knappen (het leukste dat er is!), of het onderdeel kwam mee in een interessant doosje. 

Niet alles heb ik zelf nodig, maar het neemt wel ruimte in.

Dus ga ik het een en ander verkopen. Kleine onderdelen, maar ook naaimachines.

Neem gerust een kijkje op de pagina Het Singer Winkeltje bovenaan de pagina en mail me als er iets voor je bij zit.

Rubberen dopjes onder Singer Featherweight vervangen.

Sommige Singer Featherweights hebben na al die jaren nog hele mooie rubberen dopjes onder de naaimachine zitten. Menig pedicure zou daar jaloers op worden! Maar vaak zijn de dopjes keihard geworden en helemaal plat.

Er zijn nieuwe dopjes te koop. Dan moeten wel de oude dopjes verwijderd worden en bovendien heb je de bevestigingsschroef weer nodig. Dat zijn trouwens opmerkelijk korte schroefjes.

Met een aardappelmesje is het oude rubber makkelijk weg te halen. Het rubber brokkelt af en de schroef is te zien. De schroef een beetje 'uitgraven' is een goede methode.

Met een tangetje is de schroef te pakken als het draaien met een schroevendraaier niet meteen lukt. Als de schroef in beweging komt is het meeste werk gedaan.

Maak het profiel van de bodemplaat goed schoon, zodat alle oude restjes rubber ook uit de naadjes zijn.

Stop daarna het nieuwe dopje in het cupje en druk het goed aan. Het past precies als het cupje schoon is.

Daarna kan het oude schroefje weer bevestigd worden. Draai het schroefje aan tot het vast zit. Nooit doordraaien! 

Sommige mensen draaien namelijk alle schroeven loeivast. Onderdruk die neiging! Het is absoluut niet nodig en geeft alleen maar schade aan de schroef als die ooit weer losgemaakt moet worden.

 Dat was het eerst dopje. Nog 3 te gaan. Of 4 als je een Singer Featherweight 222 hebt.

Koffertje opknappen en het voetpedaal openen.

De koffer van de Singer Featherweight waar ik nu mee bezig ben, heeft meer te lijden gehad dan de machine zelf. Wat slijtage langs de randen en beschadigingen hier en daar, het is nu eenmaal een machientje van voor 1950!

Gelukkig doet een beetje zwarte schoensmeer wonderen. De kale plekken nemen de pigmenten uit de creme goed op en de bekleding gaat ervan glanzen. Het handvat is ook van leer bij deze koffer.

De sluitingen zijn behoorlijk vies, maar een zachte doek en wasbenzine doen hun werk. Als je dit buiten doet hoef je de dampen niet in te ademen en het grote voordeel van wasbenzine boven een zeep ofzo is, dat het verdampt en je geen restjes sop hoeft weg te halen uit de naadjes.

Ik vind de binnenkant van de koffer zo mooi met dit motief op de voering! En het inzetbakje heeft ook deze zwarte motieven.

De lak van de 221 heb ik royaal in de olie gezet, als een soort dag- en nachtcrème. Want de lak was dof.

Ik moet het voetpedaal nog opnieuw bedraden. Eerst kreeg ik het niet open. Met geen mogelijkheid! De vier schroeven waren verwijderd waarmee de rubberen dopjes vastzitten en die tegelijk de bovenkant en onderkant van het voetpedaal op elkaar houden, maar verder zat er geen beweging in. In uiterste wanhoop heb ik het voetpedaal omgekeerd op de tuintafel gedrukt, met de vaste knop langs de rand. En flink kracht gezet. 

De knop van het gaspedaal werd daardoor ingedrukt en drukte tegen het mechaniek en daardoor tegen de bodemplaat. Daarna waren de twee onderdelen te scheiden. Morgen nieuw draad erop en isolatie van de bedrading over de weerstand, want dit is wel erg weinig bescherming.

Singer Featherweight.

Dat ik weinig blogjes schrijf heeft te maken met de start van het nieuwe schooljaar, patchwork en Singertjes. Er is gewoon te weinig tijd!

De zomervakantie werd afgesloten met de Singer Featherweight-dag bij Atelier Bep in Hall. Een topdag!! Het lijkt of het elke keer weer leuker wordt. Misschien omdat ik steeds meer mensen daar leer kennen en misschien ook omdat het hand-en-span-diensten verlenen op het gebied van de Singertjes iedere bijeenkomst makkelijker gaat. 

De probleempjes hebben vaak te maken met de draadspanning, van de onder- en/of bovendraad. Of toch even verkeerd inrijgen van de bovendraad.

De rokende naaimachine was het hoogtepunt van de dag, maar dat bleek een geimporteerde naaimachine te zijn met een 110V motor en die kan nu eenmaal niet zomaar in een 230V stopcontact!

Gelukkig is daar met omvormer 230-110V heel gemakkelijk iets aan te doen en dat zijn ook geen dure apparaten. Voor €20 heb je een omvormer (75W) met de grootte van een 3-stekker-blok, zodat het  past in de koffer van de Featherweight.

Ik kon via internet ook aan USA-stekkertjes komen, dus ben nu op alles voorbereid!

Door het patchwork was ik al een tijd niet meer aan het opknappen van Featherweights toegekomen, maar nu had ik er weer echt zin in! 

Het Singertje dat ik had meegenomen naar Bep was bijna klaar en kon nu gebruikt worden door de mevrouw met de 110V motor. Zij was tevreden over de kleine naaimachine. Ik vond ook al dat 'ie nu goed afgesteld was, maar prettig als iemand dat idee bevestigd.

Toevallig kwam er een 110V naaimachine op mijn pad die ook nog een Centennial bleek te zijn, hoewel het bouwjaar 1948 was. En het honderdjarig bestaan van Singer werd in 1951 gevierd. Hoe kan er dan een Centennial badge op een naaimachientje van 1948?

Een lid van de Facebookgroep voor 221 en 222 Singer Featherweight liefhebbers wist te vertellen dat de firma Singer in 1951 alle onverkochte voorraad aan naaimachines een Centennial Badge gaven, zodat deze in het jubileumjaar verkocht konden worden.

Deze Centennial was zo verwend dat het oude vet verwijderd moest worden en daarna alles goed gesmeerd, geoliëd en weer afgesteld werd. Nieuwe bedrading naar voetpedaal en naaimachine en natuurlijk wat naaien om te testen! Ik naaide een hemeltje voor het wiegje van ons aanstaande neefje. En maakte een rijgdraad om de cirkel van de Georgetown, zodat ik deze met de hand kon appliqueren.

Deze naaimachine heeft nu al een nieuwe eigenaresse, via Facebook! 

Sinds gisteren ben ik weer met een 110V bezig! Heerlijk om te doen.

Het lijkt of deze naaimachine gekocht is, nooit geolied, nooit schoongemaakt en toen is weggezet. En vergeten.

De naaimachine was droog en stoffig! Dan tref je zoiets aan achter de faceplaat......

De schroeven van de steekplaat zagen eruit als nieuw. Dat is een teken dat ze nooit opengedraaid zijn. En dan kan je al voorspellen dat er een vilten matje van oud stof en vezeltjes katoen onder het transportsysteem aanwezig is! 

Deze plaats moet je namelijk regelmatig schoonmaken, bijvoorbeeld iedere maand als je veel naait. 

Anders krijg je dit:

Er gingen veel wattenstokjes de vuilnisbak in, met stof en smeer. En ik moest een nieuw flesje naaimachine-olie open maken voor smeren en het invetten van de lak van de naaimachine. Het 5e flesje in mijn carrière als naaimachine-poetser. De motor heeft al motorvet gehad en het geluid is getest. Klinkt allemaal uitstekend! 

  Het serienummer is makkelijk te onthouden, AH222000. Augustus 1947. En zo goed als nieuw! 

Dat worden weer wat testritjes, de draadspanningen afstellen. Ik laat nog wel een foto zien als deze beauty helemaal klaar is. Adverteren doet begeren, nietwaar!