Blij met de MicroStitch!

Ik wil iedere dag iets doen aan de Sneeuwbal Quilt. Gister zat het tweede zijdeel aan het grote middenstuk vast. Eerst de bovenlaag van de quilt gestikt met de Singer 222, daarna de tussenlaag van middendeel en zijdeel met garen aan elkaar en met de hand de stof van de achterkant met kleine steekjes vastgezet. 

De hele bovenkant en de hele onderkant zijn toch nog flinke lappen. Wel al gedubbeld en voorzien van blauwe stift om de stiklijnen aan te geven.

Wat moet er nog gebeuren?

1. De vierkantjes diagonaal doorstikken.

2. Hartjes motief op de randen tekenen.

3. Hartjes motief quilten, machinaal.

4. Bovenrand en onderrand vastmaken aan middendeel.

5. Buitenkant op maat maken en afwerken met rand.

6. Laatste sneeuwballen quilten.

7. Label maken en opnaaien.

Ik denk dat ik punt 6. misschien wel doe als de quilt al af is! Niet dat ik de quilt dan steeds van bed af moet halen, zo erg zal het niet worden, maar dat handquilten kan altijd nog.

Vandaag maar aan de slag met puntje 1.

Gewone diagonale banen stikken is een beetje saai.

De Singer 301 kan behoorlijk snel naaien en daar heb ik ook een walking foot voor. Het tafeltje was inmiddels weer een bergplaats geworden voor van alles wat even ergens moest liggen. Een goed moment om op te ruimen.

Het spoeltje van de Singer Featherweight is hetzelfde als voor de 301, dus dat kon ik overzetten. Even een proefnaadje op een overgebleven lapje. Het leken wel dronken steekjes! Snel een druppeltje olie in het spoelhuis, achter het spoelhuis, in alle gaatjes en in de kop.  Weer een baantje op proef en wat spelen met de onder en bovendraadspanning en de verstelknop voor de druk van het voetje. Voor dikkere stof moet de draaiknop meer naar beneden.

Daarna ging het geweldig goed! Steeds wel even gecontroleerd aan de onderkant of de onderdraad ook een net stiksel gaf. Soms lijkt de bovenkant prima, tot je grote lussen aan de onderkant ziet. Zo nu en dan kijken voorkomt meters ellende.

Ik heb de steeklengte op maximale grootte en de onderdraad is bordeaurood, net als de achterkantstof. Daardoor krijg je met de juiste draadspanning een beetje diepte tussen de steekjes aan de bovenkant en dat geeft iets meer de sfeer van handquilten. Ik vind het erg mooi als een quilt met de hand doorgestikt is, maar dat kost meer tijd dan ik er voor over heb. Vandaar mijn idee om een deel machinaal te doen en de sneeuwballen met de hand met een wat dikker opvallender garen.

Ik ben zo tevreden over de MicroStitch! De pennetjes lijken op de plastic aanhechtingsdingetjes* waarmee het prijskaartje aan kleding vastzit in de winkel, maar dan veel kleiner.

( * ik kan even niet bedenken hoe die heten! )

Ze zijn zo klein dat je er langs en overheen kan stikken. Geen gedoe met spelden of naalden, niet hoeven verwijderen omdat je er anders met je naald overheen gaat of je naaimachinevoetje eraan blijft haken. Niets dat onverwacht gemeen in je hand prikt. Ideaal!

Na afloop druk je de quilt met je vingers naast het plasticje op een harde ondergrond, zoals een tafel. En het pennetje komt wat omhoog, waarna je het zo afknipt. De onderkant valt dan vanzelf uit de stof of je veegt met je hand erover en strijk je ze zo weg.

Stofzuigen, klaar!

Omdat ik zo lekker bezig was, ging mijn lieve echtgenoot eten koken en kon ik mijn doel voor vandaag afmaken. We aten kipfilet en het snijden daarvan heeft de belangstelling van Charlie, James (de echte kipliefhebber) en Stina (die alles lust). Gelukkig is dit het enige moment dat ze kijken, ze bedelen verder niet en krijgen nooit iets buiten hun voerbakje.

Nog voor hete etn was ik klaar en alles weer netjes ingeklapt en opgeruimd. Die naaimachine in dat tafeltje in de kamer is nog steeds een geweldige aanwinst!

Hier ligt één lap languit op de bank, maar zo zijn er dus twee, de boven- en onderkant. 

Punt 1. is gedaan.

Morgen is komt het borduurgroepje voor Randje Per Week bij elkaar. 

Mijn randjes voor deze week zijn al af, maar ik heb nog de Rose Sampler waar ik mee begonnen was. 

Tijd te kort! Heerlijk toch!

Vakantie en verder met Sneeuwbal Quilt.

Vandaag zijn de twee jongsten jarig. 14 jaar alweer! Ze steken nu boven mij uit. Het lijkt lang geleden dat ze samen in één box lagen!

We hebben het vrijdag voor ons gezin gevierd, want één van de twee is nu op vakantie. De ander amuseert zich prima achter de laptop, programmerend en gamend. Voor de familie vieren we het volgend weekend.

Ik zou heel graag aan de Tulpjes gaan beginnen. Patroon is op maat, de productielijn kan zo opstarten. Maar er hangt een grote tas aan de kapstok met de Sneeuwbal Quilt. En nog een UFO erbij, daar is geen ruimte voor. Dus wil ik deze vakantie aan deze quilt werken, zodat ie in elkaar zit en alleen de buitenste sneeuwballen nog met de hand gequilt hoeven te worden.

Ik had het middenstuk en één zijdeel af en aan elkaar. Gisteren heb ik het tweede zijdeel doorgestikt met het hartjespatroon en de Singer 222 met een quiltvoetje en het vastgespeld aan het middenstuk. Kon op mijn blogje van 29 december 2013 nalezen hoe ik de twee delen aan elkaar gemaakt had. Dat is toch wel praktisch!

Ik maak deze quilt in hanteerbare stukken, zodat ik het met de kleine naaimachine kan quilten, maar het kost ook wel weer tijd en inspanning om alle delen aan elkaar te krijgen. 

Vandaag de hele boven- en onderrand gedubbeld. Niet op de grond, maar op de strijkplank. En met de MicroStitch vastgezet. 

Een reden dat er zo lang niets aan de quilt is gedaan is dat ik de laatste keer op de grond had zitten werken en zo'n pijn in mijn nek kreeg, dat ik al misselijk werd als ik aan de quilt dacht! Ik moet er met mijn klachten echt op letten dat ik geen rare dingen doe.

De strijkplank was dus een uitkomst! En de MicroStitch ging uitstekend. Meteen ook de lijnen voor het quilten getrokken met blauwe stift. Op de foto's lijkt de achterkantstof veel rozer, het is bordeaurood.

Nu zit ik rustig op de bank de achterkant van het tweede zijstuk met de hand vast te zetten. De hond er gezellig slapend bij, diepe zuchten slakend. 

Vooraf al 4 naaldjes klaar gemaakt, hoef ik alleen de draad door te trekken.

Gewoon maar doorgaan, dan komt het ooit af! 

Stekkers en stickers.

De echte ouderwetse Singer stekker is rond. Omdat een naaimachine niet geaard is, past deze stekker niet in een geaard stopcontact. 

Je kan dan beter een platte stekker aan je snoer zetten en meteen het snoer wat langer maken. Of een verlengsnoer gebruiken met een verloopstekker, van rond naar plat.

Ik kon in de bouwmarkten hier geen losse platte stekkers in de kleur zwart vinden. En een witte stekker aan een zwart electriciteitssnoer bij een oude zwarte naaimachine vind ik niet mooi.

Toevallig moest mijn dochter deze week helemaal naar Utrecht om te solliciteren en toevallig had ik die middag vrij, waardoor zij niet zo toevallig bedacht dat een moeder-dochter uitje met de auto gezelliger en comfortabeler zou zijn dan alleen met de trein. En goedkoper, werd mij voorgerekend.... Voor haar dan! ;)

Dus ik haalde haar van school, we reden naar de Domstad en vonden de parkeergarage gelukkig gemakkelijk. We aten een hapje bij de Bijenkorf....

Dochter vond de route naar het uitzendbureau met haar iPhone. Heel handig!

De groepssollicitatie duurde eindeloos, maar ik zat met een kopje koffie te wachten en keek naar de stroom voorbijgangers die steeds harder gingen fietsen omdat het van zon naar regen en onweer ging. Toen dochter klaar was, vielen de laatste druppels en was het weer droog.

Utrecht heeft op donderdag koopavond en de Oude Gracht heeft leuke winkels, waaronder een ouderwetse ijzerwarenwinkel. Daar moest ik natuurlijk even naar binnen! 

Eén wand in de winkel werd ingenomen door een houten kast met honderden laadjes. Wat zou je daar een spullen in kwijt kunnen!

Ik dacht dat ze dan misschien hier wel hadden wat ik zou willen. En vragen kan altijd!

Dus kwam ik thuis met een klein papieren zakje.

Met vijf zwarte stekkers die aan een snoer gezet kunnen worden. 

En een verloopstekker die van Nederlands naar Amerikaanse stekker kan, zodat de 110V Singer Featherweight ook een kleine omvormer kan gebruiken. Want een losse Amerikaanse stekker heb ik nog nergens kunnen kopen. Helaas was deze verloopstekker niet in zwart verkrijgbaar.

Bij de kassa zag ik nog doorzichtige rubberen stickertjes. Geluiddempers die je op een keukenkastje kan plakken, zodat de dichtvallende deur niet zoveel lawaai maakt.

Die ga ik gebruiken om schade aan het opklapbare tafeltje van de Singer Featherweight te voorkomen!

Daarvoor plak ik die op het knopje waar de faceplaat mee vast zit.

Dochter en ik gingen pizza eten bij een restaurant 'aan de werf'. Dat heb je in Utrecht; beneden bij het water van de gracht is nog een soort straat met winkels of restaurantjes die gelegen zijn onder het wegdek van de Oude Gracht. Heel apart! (Foto van internet)

Op weg naar huis regende het zo hard alsof we door een wasstraat reden. Maar wij haden een droge en gezellige dag gehad!

Singer Featherweight krijgt een onderhoudsbeurt.

Ik was gisterochtend echt in de stemming om iets te doen met een Singer Featherweight. Ik gebruik vooral mijn Singer 222. Daar heb ik wel even de faceplaat voor geleend van mijn oudste Singertje. Maar ik heb ook nog een Singer Featherweight die niet op 230V, maar 110V moet. Daar hoort een omvormer bij.

Ik had deze naaimachine in zijn koffertje, met een briefje aan het hengsel: 'Niet schoongemaakt, nog geen nieuw snoer'.

Het klussen aan de machientjes is iets wat ik liever met goed daglicht doe en ik ben tegenwoordig aan het borduren en aan het werken mèt de naaimachine, niet zozeer het repareren en schoonmaken. Toch is dat leuk werk!

Deze machine heeft wel wat gebruikssporen, de rand van het motief is wat afgesleten aan de voorkant. Ik vind dat wel iets hebben, dat je ziet dat de vorige eigenaar er echt mee genaaid heeft.

Van binnen was de machine niet zozeer vies, maar wel droog! De vettigheid van de olie en het smeervet was compleet afwezig. Met een beetje wasbenzine heb ik het weinige oude vet dat bruin en dik was verwijderd, al viel dag reuze mee.

Met olie in alle gaatjes en op alle 'gewrichtjes' waar metaal over metaal schuurt en Singer smeervet op de raderen, is het mechaniek weer snel soepel te krijgen.

De motor lag even los om ook daarachter te poetsen.

De gaatjes van de motor (waarachter een soort sponsje zit dat smeervet doseert naar het draaiende asje) kregen ook een flinke kneep uit de tube vet.

De halve ring bij de spoelhuishouder maak ik altijd los. Niet alleen om te smeren, maar ook om te kijken of het mini-schroefje gemakkelijk los gaat. Dat schroefje moet je verwijderen om de ring opzij te schuiven. Draadjes kunnen daar vast zitten en die moet je zelf weg kunnen halen.

Op de bovenste foto is het wel te zien, al zag ik dat pas later. Maar kijk bij de punt van de schroevendraaier: er zit garen achter dat plaatje! En ik kreeg het niet weg!

Onder de steekplaat en onder de transporteur is de as te zien waar het draad vast zit.

Hier moet ik nog mee aan de slag!

En dit moet er ook nog uit! Er zit een condensator aan de onderkant van de machine. Vroeger om storing van andere apparaten te voorkomen, tegenwoordig overbodig.

En de rubberen kussentjes aan de onderkant van de machine zijn ooit plakkerig geworden, maar nu dat stadium al voorbij. Ze zijn bros en brokkelen af. Het worden krabben en pulken om de schroefjes daaronder vrij te krijgen. En nieuwe rubbertjes te installeren.

Nadat alle olie hadden in de naadjes en kiertjes had kunnen zakken, kon ik proefdraaien.

Het kastje van de omvormer staat tussen de machine en het stopcontact. Er zijn kleinere omvormers te krijgen.

Het draaien ging nog even iets pittiger zonder de riem om de motor. De machine 'naait' dan niet en de motor kan op volle snelheid komen. Dat klonk allemaal erg goed!

Deze Singer Featherweight heeft nog wat zorg nodig, voor ik haar kan verkopen. Want helaas moet er ruimte gemaakt worden voor stofjes en andere handwerkspullen. Maar ik vind het ook leuker dat er iemand plezier kan hebben van deze kleine naaimachine. Beter dan hier in een kast stil te staan!

Ik heb alles weer in elkaar gezet, schroefjes weer op zijn plaats. Losse onderdelen hebben eerder de neiging te verdwijnen dan vaste, dus neem ik die extra tijd even om de machine weer compleet in het koffertje te stoppen. 

Wordt vervolgd!

Tasje voor de Singer Featherweight voor het doosje met spoeltjes. Met patroon!

Ik heb een klein tasje gemaakt dat precies past onder de arm van de Singer Featherweight.

In het koffertje van mijn singertje heb ik een kartonnen doosje.

Daar passen alle voetjes en schroevendraaiers in en nog een verzameling rommeltjes.

Ik wil het plastic doosje met spoeltjes ook in het opbergkoffertje bewaren, maar niet zo dat de lak van mijn 222 beschadigd raakt.

Een tasje waar op de bodem het doosje voor de spoeltjes ligt, is een goede oplossing. Zo heb ik altijd mijn spoeltjes bij mijn machine.

Ik heb een patroon getekend en twee tulpjes gebruikt die ik deze week had gemaakt. Allerlei restjes en stroken groene stof kon ik zo gebruiken. Ik heb met de foundation paper piecing methode de stof op het papier genaaid, waarbij het erg handig was dat er keurige ruitjes op het papier waren gedrukt. Dat naait vanzelf recht.

Het was even een probleem om de binnenvoering netjes in de buitenste laag van de tas te naaien. Binnenste-buiten-achterste-voren, ik verdwaal dan bijna en het kost me toch moeite om me voor te stellen hoe het moet. Maar dat ging best wel goed. Twee hoekpunten moest ik een stukje uithalen en weer met de hand met kleine steekjes vastzetten.

Als je snel een tasje wilt maken kan je ook de bovenkant recht maken en om het tasje te sluiten twee keer omslaan als een 'lunch-bag'.

Zo is het nu geworden. Ik weet al wat ik hierna ga maken, iets bijpassends. Wordt vervolgd!

PS. Is er dan niemand die iets opvallends ziet aan mijn Singer 222 ?  ;)

Nog meer tulpjes. Een tutorial!

Ik ben heel lang bezig geweest met het ontwerpen van het perfecte tulpje. Want de eerst vond ik mooi, maar had niet de goede maat. En vergroten of verkleinen geeft al snel andere verhoudingen waardoor het patroon zo verandert dat je aanvoelt dat dit niet goed is, ookal weet je niet precies waardoor het komt. De verhoudingen van de bladeren en de bloem, de lengte en de breedte van de patroondelen, overal moet je op letten!

Ik heb zo wel bewondering voor Dick Bruna gekregen. Dat tekeningetje van Nijntje is echt niet zo simpel als het lijkt!

Ik maakte er eerst eentje die wel de goede verhoudingen heeft, maar dan een stuk kleiner, 8 cm in plaats van 6 inch. Dit is om te oefenen. Als je er ook eens een wil maken, volgt hier het patroon.

Begin met een vierkant. 8 is de basis, maar je kan iedere maat nemen als je het omrekent.

Verdeel de onderkant in 3-2-3. Zet ook een stip boven het midden van de onderkant op afstand 3.

Trek de lijnen van de bovenste hoekpunten naar de stippen op de onderlijn.

Trek een lijn van de linker hoekpunt door de stip naar de rechterkant. Dit wordt een blad van de tulp.

Trek nu de lijn voor het andere blad.

De twee vertikale lijnen geven de buitenranden van de tulp. De bloem is de helft van de totale breedte.

Trek een diagonale lijn van de linker bovenkant van de bloem naar rechtsonder.

Doe hetzelfde voor het andere kroonblad.

Nu nog het midden van de bloem, dat wordt een vierkantje. Dat is het startpunt van je tulp bij het naaien!

Nummer de onderdelen in de volgorde waarop ze straks aan elkaar worden genaaid.

Ik heb het plaatje ingekleurd. Zo is goed te zien welke functie ieder deel heeft en welke kleur van de stof daar gebruikt kan worden.

Omdat de patroondelen gespiegeld geknipt en genaaid worden, heb ik de naaipatronen meteen gespiegeld getekend. Dit past mooi onder het kopieerapparaat.

Met een stippellijntje heb ik aangegeven dat dit de kant is waarop gestikt gaat worden.

Zo, de eerste is al af. En nog een paar. Gaat uitstekend! Helemaal naar mijn zin!