Ik zit dus veel thuis en in de schaduw te quilten. En het gaat steeds beter, de steekjes worden kleiner en gelijkmatiger. Ik heb eelt op mijn linker middelvinger, dat krijg je van steeds te hard prikken! Voor DNA-onderzoek kunnen ze ooit de achterkant van het dekentje gebruiken!
Na het eerste stukje dacht ik nog dat ik verder zou gaan met de naaimachine, maar het tempo ligt nu hoger en het wordt echt naar mijn zin. Ik zie mezelf absoluut nooit een grote quilt zo doen, maar kleine werkstukjes voor aan de wand wel.
Ik ben erg tevreden over het Zwaantje. Als eerste begin van het quilten had ik de contouren gedaan, maar als extra nu golfjes toegevoegd.
Hier is te zien dat de steekjes kleiner worden.
Het afhechten vind ik nog het moeilijkst van alles. Het knoopje door de stof trekken geeft zoveel stress dat ik de draad regelmatig heb gebroken! Dat heb ik ook met eieren stukslaan, dan sla ik ze helemaal doormidden i.p.v. half open! Maar ik oefen minder met eieren openen dan met draden afhechten. Ik leer het nog wel.
Nog een fotootje uit mijn archief! Om het vakantiegevoel vast te houden! Zo kan de naaimachine toch mee op fietsvakanties..
