Bij Betty ging het beter!

Mijn vorige blogje, over wat er fout kan gaan bij het transport van een naaimachine, was wel heel erg treurig en ookal verwacht ik dat de kosten gecompenseerd worden, een verpeste Featherweight ziet er erg triest uit.

Dus de volgende naaimachine die binnen kwam heb ik enigzins gespannen opengemaakt! De machine was een echte opknapper, precies waar ik van houd!

Natuurlijk is een naaimachine die weinig zorg nodig heeft ook wel prettig. Schoonmaken, oliën en smeren, nieuwe bedrading van het voetpedaal en klaar is Kees.

Maar zo'n beetje verwaarloosde, vieze machine weer tot leven wekken geeft veel voldoening!

De machine was in ieder geval uitstekend verpakt. Precies volgens de handleiding en nog beter zelfs!

De spoelwinder was apart verpakt. Die haal ik niet altijd eraf, want soms lukt dat niet. Hij moet dan voor het transport goed naar beneden gedrukt worden, zodat hij op de aandrijfriem rust. Dat moet trouwens ook als je je machine meeneemt in het koffertje!

De spoolpin cover plate was er keurig afgehaald en het schroefje weer terug gezet, zo kan het niet kwijt raken. Het voetpedaal zat ook in de bubbeltjes verpakt en was onder de boog van de machine gelegd.

De machine was gewikkeld in zachte hydrofiel luiers. Dat zijn nog eens ideale doekjes om schoon te maken!

En hier is ze dan: Betty! Het zusje van Floddertje. De motieven zijn mooi, maar de machine heeft waarschijnlijk lange tijd op een stoffige plaats gestaan. Klaar voor gebruik, maar niet gebruikt.....

En na zo'n 60 jaar in de buitenlucht wordt je als machientje dan vies en plakkerig.

De steekplaat heeft de bekende afstandsstreepjes.

De voethouder is echt heel vies geworden! Waarschijnlijk een combinatie van naaimachine-olie, stof en misschien nicotine?

Achter het bakje van het spoelhuis zat oud draad in het systeem. Als je niet weet hoe je dat moet voorkomen, krijg je dat vanzelf wel en kan je machien steken over gaan slaan.

Onder de steekplaat wat pluizen van naaiwerk uit een ver verleden...

Achter de faceplaat een skeletje van een spinnetje... De draadophaler is echt vies! 

Nu bijna alles eraf is kan het schoonmaken beginnen. Stofvrij maken, afnemen, oude olie en oud vet verwijderen, nieuwe olie op de punten waar het moet en nieuw vet op de tandwielen.

En als laatste de hele machine goed inwrijven met een doekje naaimachine olie! Lijkt wel bodylotion, ruwe verdroogde plekjes worden weer mooi glimmend!

Iedereen hoort zijn machine regelmatig even met een doekje olie af te nemen. Dit verhoogt de glans en zoegt ervoor dat stof en handen meer langs de machine glijden dan schuren. En je hoeft het niet zo dik te doen als ik nu bij Betty heb gedaan, dit is om even te verzadigen, de rest haal ik later weer weg.

Zo'n schoon glanzend machientje is echt mooi!

Even een voetpedaal van een andere FW geleend, want daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Maar ik wilde een paar steekjes maken. Erg benieuwd hoe Betty zou klinken. En of ze een Brave Betty zou zijn...

En daar ging ze. Waarschijnlijk na jaren weer in gebruik!

Zonder afgesteld te zijn nu al mooie steekjes! Dat belooft veel goeds!!

Maar Betty moest weer even haar koffertje in. Er zijn al een aantal machines besproken die nog een laatste test moeten krijgen, ik wil er altijd even een stukje mee naaien om te weten hoe de machine voelt.

En we zijn druk bezig met de zolderkamer en de plannen voor de naaikamer. Maandag naar Ikea om de kasten te halen. In elkaar zetten en inrichten. Eigenlijk hoop ik woensdag klaar te zijn met bijna alles, maar misschien is dat te optimistisch...