De hele bovenkant en de hele onderkant zijn toch nog flinke lappen. Wel al gedubbeld en voorzien van blauwe stift om de stiklijnen aan te geven.
Wat moet er nog gebeuren?
1. De vierkantjes diagonaal doorstikken.
2. Hartjes motief op de randen tekenen.
3. Hartjes motief quilten, machinaal.
4. Bovenrand en onderrand vastmaken aan middendeel.
5. Buitenkant op maat maken en afwerken met rand.
6. Laatste sneeuwballen quilten.
7. Label maken en opnaaien.
Ik denk dat ik punt 6. misschien wel doe als de quilt al af is! Niet dat ik de quilt dan steeds van bed af moet halen, zo erg zal het niet worden, maar dat handquilten kan altijd nog.
Vandaag maar aan de slag met puntje 1.
Gewone diagonale banen stikken is een beetje saai.
De Singer 301 kan behoorlijk snel naaien en daar heb ik ook een walking foot voor. Het tafeltje was inmiddels weer een bergplaats geworden voor van alles wat even ergens moest liggen. Een goed moment om op te ruimen.
Het spoeltje van de Singer Featherweight is hetzelfde als voor de 301, dus dat kon ik overzetten. Even een proefnaadje op een overgebleven lapje. Het leken wel dronken steekjes! Snel een druppeltje olie in het spoelhuis, achter het spoelhuis, in alle gaatjes en in de kop. Weer een baantje op proef en wat spelen met de onder en bovendraadspanning en de verstelknop voor de druk van het voetje. Voor dikkere stof moet de draaiknop meer naar beneden.
Daarna ging het geweldig goed! Steeds wel even gecontroleerd aan de onderkant of de onderdraad ook een net stiksel gaf. Soms lijkt de bovenkant prima, tot je grote lussen aan de onderkant ziet. Zo nu en dan kijken voorkomt meters ellende.
Ik heb de steeklengte op maximale grootte en de onderdraad is bordeaurood, net als de achterkantstof. Daardoor krijg je met de juiste draadspanning een beetje diepte tussen de steekjes aan de bovenkant en dat geeft iets meer de sfeer van handquilten. Ik vind het erg mooi als een quilt met de hand doorgestikt is, maar dat kost meer tijd dan ik er voor over heb. Vandaar mijn idee om een deel machinaal te doen en de sneeuwballen met de hand met een wat dikker opvallender garen.
Ik ben zo tevreden over de MicroStitch! De pennetjes lijken op de plastic aanhechtingsdingetjes* waarmee het prijskaartje aan kleding vastzit in de winkel, maar dan veel kleiner.
( * ik kan even niet bedenken hoe die heten! )
Ze zijn zo klein dat je er langs en overheen kan stikken. Geen gedoe met spelden of naalden, niet hoeven verwijderen omdat je er anders met je naald overheen gaat of je naaimachinevoetje eraan blijft haken. Niets dat onverwacht gemeen in je hand prikt. Ideaal!
Na afloop druk je de quilt met je vingers naast het plasticje op een harde ondergrond, zoals een tafel. En het pennetje komt wat omhoog, waarna je het zo afknipt. De onderkant valt dan vanzelf uit de stof of je veegt met je hand erover en strijk je ze zo weg.
Stofzuigen, klaar!
Omdat ik zo lekker bezig was, ging mijn lieve echtgenoot eten koken en kon ik mijn doel voor vandaag afmaken. We aten kipfilet en het snijden daarvan heeft de belangstelling van Charlie, James (de echte kipliefhebber) en Stina (die alles lust). Gelukkig is dit het enige moment dat ze kijken, ze bedelen verder niet en krijgen nooit iets buiten hun voerbakje.
Nog voor hete etn was ik klaar en alles weer netjes ingeklapt en opgeruimd. Die naaimachine in dat tafeltje in de kamer is nog steeds een geweldige aanwinst!
Hier ligt één lap languit op de bank, maar zo zijn er dus twee, de boven- en onderkant.
Punt 1. is gedaan.
Morgen is komt het borduurgroepje voor Randje Per Week bij elkaar.
Tijd te kort! Heerlijk toch!
