MicroStitch.

Voor mijn verjaardag heb ik een MicroStitch gekregen en die moest natuurlijk uitgeprobeerd worden!

De prijskaartjes in winkels worden ook met een soortgelijk apparaat aan de kleding vastgemaakt, alleen is bij de MicroStitch het plastic bevestigings 'nietje' veel kleiner.

Verbazingwekkend blijft het dat de gebruiksaanwijzing in het Engels is en als extra inlegvel in het Spaans (denk ik), maar niet in het Nederlands. Alsof iedereen zich goed kan redden met de Engelse taal! 

Maar goed, met de tekeningetjes erbij was er wel uit te komen en het is ook niet zo moeilijk.

De bijgeleverde strip met nietjes schuif je in het apparaat.

De naald prik je door de stof en de stof druk je aan. Daarna haal je een beetje pittig de trekker over en het nietje zit door de lagen stof heen.

Als het nieten niet goed gaat zal het systeem geblokkeerd zijn door een scheef nietje. Dan haal je de strip met de nietjes uit het apparaatje, verwijder je de boosdoener en herlaad je de MicroStich weer.

Na enige aanloopproblemen ging het goed, hoewel ik na 5/6 nietjes alweer een scheef nietje had.

De grootste winst zit in het feit dat je geen lastige naalden of veiligheidsspelden hebt waar je met je naaimachine overheen moet zien te komen. Je kan over de MicroStitch-nietjes heen naaien.

Ik weet niet of de MicroStich bij grote quilts zo handig is, omdat de stof tegen het apparaatje moet worden gedrukt voor een goed resultaat. Dan moet je lange armen hebben als je met één arm onder de stof door moet.

Het verwijderen van alle nietjes schijnt een crime te zijn. Met het gereedschapje dat ik erbij kreeg heb ik één nietje verwijderd en dat ging wel aardig.

Ik ben er nog niet uit of dit nu een grote vooruitgang is. 

Wel kan je er gordijnen mee inkorten, doopjurkjes mee in een lijst hangen, applicaties mee vastzetten en broeken mee op lengte maken. Vooral dat laatste zullen ze hier thuis kunnen waarderen!

Klos versieren.

-Neem een klos en een centimeter. Firma Blokker verkoopt deze oud-roze meetlinten.

-Probeer eerst hoeveel lengte om de klos past. Knip op maat.

-Met plakband dubbelgevouwen of dubbelzijdige tape het begin onderaan vastzetten.

-Wikkel de centimeter om de klos, trek en rek de centimeter zodat het mooi aansluit.

-Plak bovenaan het uiteinde vast op de centimeter met secondenlijm. Zet dat tijdelijk vast met een elastiek.

Wil je ooit iets anders, dan is alles zo te verwijderen zonder dat de klos beschadigd is.

Dit is het resultaat...

Een dagje Münster.

In de vakantie een dagje samen weg is echt een uitje!

In de auto zitten breien aan de shawl van 'The Purl Bee' (http://www.purlbee.com/the-purl-bee/2014/1/5/joelles-diagonal-pinstripe-scarf.html). Een gewone ribbel shawl maar dan diagonaal gebreid en de bedoeling is dat er random strepen in komen. Deze mevrouw breide met de andere kleur als ze haar werk meer dan 8 uur weggelegd had. Ik heb het eerst stuk bij de breiclub gedaan, het tweede en derde deel thuis en vanaf de laatste roze streep in de auto van Purmerend naar Münster, hoewel ik pas bij Zaandam begon.

Zo simpel breien is zonder leesbril te doen en ik kijk regelmatig even uit het raam naar het veranderende landschap. Van plat en stedelijk naar steeds meer glooiing en platteland.

In Münster waren ze zo blij dat we kwamen dat de vlaggetjes opgehangen waren, stond heel gezellig!

Koffie gedronken bij Kleimann. 

Dat is aan het begin van een hele mooie winkelstraat, luxe winkels, sfeervol. Duur.

Ik had de avond tevoren al opgezocht wat er op handwerkgebied te zien was, maar we waren niet zo fanatiek dat we als padvinders gingen kaartlezen.

De knopenwinkel Voila die op het lijstje stond, Ludgeristr. 61, kwamen we toevallig tegen.

Daar hebben ze veel knoopjes, kraaltjes en wat wol.

Dat hartje is weer voor de adventkalender.

Een naaimachinewinkel trok de aandacht met een mooi uithangbord.

Mijn echtgenoot stond naar adem te snakken toen hij de prijs van de duurste naaimachine zag en is nu weer erg tevreden met mijn voorkeur voor oude Singertjes!

Een lekkere wafel met ijs is voorlopig de laatste uitspatting, aangezien de weegschaal 2 kg meer aangeeft dan mijn bovengrens (en dus ver boven gewenst- en nog verder weg van streef-. Op zich valt het wel mee hoor, maar ik heb de bouw van een elfje en het figuur van 10 elfjes bij elkaar...).

In de warenhuizen en een creatiefwinkel nog wat kleine spulletjes gekocht.

Elastiek, een vergrootglas en biasband.

Een inktkussen en handwerkgerelateerde stempels.

Op papier uitgeprobeerd..

En op stof. Ik vraag me af of de inkt goed op de stof houdt. Misschien na strijken? Het biedt wel veel mogelijkheden voor kleine werkjes.

We hadden trouwens schitterend weer in Münster.

De stad heeft een mooi chique gedeelte en ook de gewone winkelstraten.

Er zijn veel kerken. Een hebben we bezichtigd.

De Dom wilden we ook bekijken, maar daar luidden de klokken om mensen te attenderen op een dienst. Dus hebben we het bij de buitenkant gelaten die gelegen is aan een heel groot marktplein.

Het koperen dak is geoxideerd tot een heel bijzonder zeegroen. 

Dat we drie jaar geleden ook in Münster zijn geweest op onze huwelijksreis, was ik echt vergeten. Herkende ook niets van de stad. Waarschijnlijk had ik toen alleen maar oog voor mijn nieuwbakken echtgenoot! ;)

Dat we hier op de markt bij een Nederlandse snoepkraam een zak met van alles hadden gekocht, wist ik nog wel! Alleen niet dat het hier was....

Jan van der Togt krukje.

Ineens viel mijn oog op een advertentie op Martktplaats. 

Een krukje, bijna €100. Van Jan van der Togt. 

Even Wikipedia geraadpleegd:

'Tomado is de naam van een voormalig bedrijf dat in 1923 te Dordrecht werd opgericht door de gebroeders Van der Togt. Eén van hen is Jan, die het Museum Jan van der Togt in Amstelveen heeft gesticht. Tomado staat voor Van der Togt Massa Artikelen Dordrecht.

Oorspronkelijk was het een klein bedrijf dat simpele behangselhaakjes uit koperdraad vervaardigde, waarmee foto's aan het behang konden worden opgehangen. Nadat de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen aan het bedrijfje de opdracht had gegeven om een metalen afdruiprek te ontwikkelen begon het te groeien en al spoedig werd een fabriek te Zwijndrecht geopend.

Na de Tweede Wereldoorlog begon de wederopbouwperiode waarin Tomadoproducten symbool stonden voor het moderne huishouden.

Zij werden zeer populair en vrijwel ieder huishouden bezat wel een of meer Tomadoproducten. Dit betrof met name de Tomadorekjes van ijzerdraad die in de kleuren wit, zwart, rood, geel en blauw aan de scheppingen van Gerrit Rietveld en Piet Mondriaan deden denken. Ook allerlei keukengerei werd door Tomado op de markt gebracht. Bijzonder was een standaard waarin een fles kon worden geplaatst, zodat de zuinige huisvrouw de laatste druppels vla of yoghurt in een kom kon opvangen. Heel bekend waren ook de boekenrekjes met steunen van draadstaal en metalen planken in verschillende pastelkleuren. Dit zijn thans collector's items. '

Twee jaar geleden moest de inboedel uit het huis van mijn moeder en stiefvader gehaald worden. 

Ik nam toen een geinig krukje mee. Handig voor in de tuin om een plantenbakje op te zetten, een beetje vertikaal tuinieren.

Inmiddels staat het krukje bij de achterdeur, de katten springen er wel op en kijken zo dwingend naar binnen als ze willen dat iemand voor portier speelt.

 Het hout is wat verweerd en opgezwollen. De pootjes waren al  al wat roestig en dat is er niet beter op geworden. Nog wel zeer stevig, echte kwaliteit!

We heroverwegen de bestemming van dit collector's item !        

Kerstkleedje.

Ik kocht anderhalfjaar geleden een kerstbal op de rommelmarkt van een kerk in een naburig stadje. Zo'n piepschuimen bal met lapjes erop gespeld. Zoiets als dit:

Maar deze is nog mooi en die ik uit de doos met artikelen voor €0,30 (of heel weinig, ik weet het niet precies meer) plukte, was absoluut niet meer mooi, maar de lapjes waren wel leuk.

Alle spelden eruit, lapjes gestreken, aan elkaar gestikt in banen. En toen had ik er de balen van! Dus in de bak met ufo's....

Maar vanmorgen heb ik van de banen een lapje genaaid. Niets bijzonders maar wel een goede oefening om op kruispunten te letten.

Als je twee lapjes op elkaar stikt, vouw je ze daarna open. Leg daarvoor het donkerste stofje boven, vouw open en strijk. Als je het geheel omkeert zie je dit:

Nu is de onderkant de mooie kant met twee aan elkaar gestikte lapjes, de naden zitten aan deze kant.

Ga je nu twee van deze setjes aan elkaar stikken, dan moet je voorkomen dat er veel lagen stof op elkaar komen. Dat geeft een dikke naad met 6 lagen stof aan de ene en 2 lagen stof aan de andere kant. Bovendien lopen de kruispunten van de verschillende kleurtjes niet mooi in elkaar over.

Beter is de twee stoffen stotend tegen elkaar te leggen.

Als dit het ene lapje is, leg je die met de goede kant op de goede kant van het andere lapje. 

Daarna schuif je een beetje wrijvend met je vingers de twee naadjes tegen elkaar. Tot je voelt dat de stofjes plat tegen elkaar aan stoten.

Met spelden zet je het vast, waarbij je rekening moet houden met de richting van het stikken door je naaimachine. Het voetje van de naaimachine en de transporteur verschuiven graag de stof. Slim gebruik maken van de spelden voorkomt scheve kruispunten.

Dit is een fotootje van de mooiste stofovergangen....er zijn ook minder mooie ;).

Om een snel kleedje te maken heb ik op de vulling een stukje achterkantstof gelegd en daar bovenop het patchworklapje. 

De vakjes zouden aan de goede kant een vierkante inch zijn, maar door mijn beginnersfouten zijn ze wat langwerpig geworden. Niet overal dezelfde naadbreedte...

De lap bijna helemaal langs de randen gestikt, op een stuk in het midden van één kant om te keren.

De hoekjes en de vulling langs de randen wat korter geknipt om ophoping te voorkomen. Geheel binnenste-buiten gekeerd. Hoekjes met eetstokje in model gedrukt.

En zover is het nu. Ik heb al groen quiltgaren gepakt en ga nadenken wat en hoe ik verder ga. Ik laat het maar een beetje gebeuren, dat is erg ontspannend!

Valentijnsdag.

In Nederland doen we niet veel aan Valentijnsdag, hoewel de winkeliers dat graag anders zouden zien!

Ik krijg de indruk dat Valentijnsdag niet alleen meer is om een kaart te sturen aan degene waarop je heimelijk verliefd bent, maar dat het de bedoeling wordt om iedereen die je waardeert een attentie te geven.

Daarom voor jullie dit kaartje!

Een fijne dag vandaag!

De echte Singer Fan.

Ik mag mezelf wel een echte Singer fan noemen, met al die naaimachines en aanverwante artikelen. Er zijn toch nog wat Singer accessoires die ik niet heb en die wel regelmatig te koop staan op Ebay, maar voor gigantische bedragen, echt niet normaal! Maar inderdaad, als iets zeldzaam is bepaalt de markt de prijs, wat de-gek-ervoor-geeft dus!

Gisteravond kwam ik deze Singer Bureau Ventilator tegen op Ebay.

Dit was de foto die ik postte. Als je goed kijkt zie je de ring van de ventilatorbladen om de standaard heen.

Zo ziet de ventilator er in rust uit, met slaphangende linten. Beetje sneu.

Wat een grappig ding! Zouden naaisters in de fabriek zo'n ventilator op hun tafel hebben staan? Ik denk het niet!

De ventilator kan op volle snelheid of wat rustiger ronddraaien.

Dit is de onderkant van de van de voet, met aanwijzingen voor het onderhoud.

De naam Ribbonaire slaat vast op de linten die ronddraaien!

Volgens de informatie is deze ventilator veilig omdat het geen metalen bladen heeft die ronddraaien, is het apparaat geruisloos zodat het de slaap of een gesprek niet hindert, voel je geen onaangename luchtstroming, kan je er een luchtje op sprenkelen zodat de kamer lekker gaat ruiken, verbruikt het niet meer stroom dan een lamp (oude tijd, geen spaarlamp of LED-lamp) en zijn de linten bijna onverslijtbaar en eventueel goedkoop te vervangen. (Vrij vertaald!)

Mijn echtgenoot begon er al over dat als ik dit Singer apparaat graag wilde, het maar moest aanschaffen. Maar laten we even rekenen... Het is deze keer geen veiling op Ebay, maar gewoon kopen, €125. Verzenden €30. Invoerrechten €35. 

Totaal €190.... Ik krijg het er warm van! Deze aanbieding sla ik even over!