Het geredde tulpje en mijn déjà vu.

Het ging niet zo lekker met het tweede tulpje. Ineens kwam ik stof te kort, omdat ik een naadje te breed had gedaan. En uithalen was een ramp, want ik stik met kleine steekjes.

Gelukkig reageerde Shirley, de reddende engel, bazinnetje van Zipje en Zopje en nog twee rakkers.

 Zij schreef:

Als je uithaalt met een rolmes ipv een tornmesje, dan gaat het heel snel. Je snijdt het stiksel los tussen de lapjes door het foute lapje bovenop omhoog te houden en de rest plat op tafel te drukken met je linkerhand, en dan scheer je met korte heen en weer bewegingen. Losse draadjes pluk je er met een stukje plakband zo vanaf. 

Het advies moest ik meteen uitproberen. Het was nog even ploeteren voor ik het precies begreep, maar ineens had ik de slag weer te pakken. Weer? Ja. Ooit, meer dan 25 jaar geleden, studeerde ik Medische Biologie en daar hoorde een blok Humane Anatomie bij. Interessant, maar niet het leukste om te doen. Beetje bij beetje pelden wij met ons studiegroepje een hele oude dame uit elkaar die al een half jaar daarvoor was overleden, maar goed geconserveerd op de snijtafel lag. Het viel toendertijd echt niet mee om de eerste snede te maken!

En dat was nu ook het geval, al ging het snel beter.

Zoals Shirley al zei, trek je de stof omhoog. Dat doe je haaks op de stiksels (dat had ik dus eerst niet door...). Het stiksel komt al een beetje ruimer omhoog. Dan snijd je dat met het rolmes met een klein haaltje door. Weer trek je de stof verder naar links en weer een haaltje met het mes. 

Zoals je vis fileert. Of.......je snapt wat ik bedoel! Mijn déjà vu. 

(Déjà vu is een bekend verschijnsel in de psychologie; het betreft de ervaring iets mee te maken waarvan men tegelijkertijd de indruk heeft het al eerder te hebben meegemaakt, terwijl men weet dat dat niet het geval is. In het algemene spraakgebruik is men echter de term ook gaan gebruiken als aanduiding van elke bekende situatie. Bron: Wikedia. Ik moest even opzoeken hoe de schrijfwijze is ;) )

Het rolmes houd ik zo vast, als een scalpel.

Ik ontdekte nadat ik het groene blad nu op de juiste plaats had vastgestikt, dat ik eerst het andere, kortere blad had moeten doen, dus weer een stukje uithalen. Maar dat is nu geen probleem meer, heerlijk!

Dus Shirley, hartelijk bedankt! Als ik een kweker was vernoemde ik het geredde tulpje naar jou!

Er zijn nu twee tulpjes af. Ik ga het patroon iets aanpassen door de delen op ruitjespapier te tekenen en de lichte zijkanten precies contra te maken. Dat is makkelijker met stof snijden. Ook is de maat nu 14 cm en ik wil op 6 inch uitkomen.

Ik ga proberen het op deze manier te blijven doen. Met deze simpele patroondelen moet dat kunnen zonder Freezer Paper te gebruiken. Dat scheelt toch ook weer werk denk ik.

Mijn oefentulpjes passen keurig in dit zakje, zo blijven ze netjes met de patroondeeltjes bij elkaar.

Ooit ligt er een 'Tulpen uit Amsterdam' quilt op ons bed!

Randje per Jaar en een tulpje.

Voor mijn 50e verjaardag had ik van mijn gewezen schoonzuster een mooi werkstukje gekregen met 50 randjes. Voor ieder jaar een randje, heel origineel! Want zoals velen ben ik bezig met Randje Per Week en borduur iedere week twee randjes aan een lap van 20 cm breed en 2 meter lang.

Er waren nog meer creatieve cadeautjes en voor iemand die van handwerken houdt is alles wat daarmee te maken heeft een feest!

Met zoveel plaatjes bij elkaar kan je goed kijken wat je smaak is.
De Kompassen, de Rozenkring (Albumquilt) en de sterretjes van Lustrumvlijt vind ik heel erg mooi. Dat is het probleem als je zoveel ziet dat je ooit zou willen maken!

Ik download al de patronen van  Sycamore Rose, een gratis Applique Bom van Christy Burdick. Voor ooit...

 

En ik heb zelf een Foundation Paper Piecingpatroontje getekend van een tulpje, wel met inspiratie van internet!

 

Gistermiddag na het werk even snel de naaimachine erbij. Moest het gewoon even proberen, ik verzamel al lang paarse stofjes voor de bloemetjes en groene lapjes voor de blaadjes, nu had ik eindelijk een patroontje dat mij wel wat leek.

Ik liep na de eerste drie patroondelen meteen tegen het probleem aan dat ik de stof gespiegeld had moeten knippen...Gelukkig is het zo'n simpel patroontje dat daar nog iets aan te doen was.

Ik vind het resultaat erg leuk, maar het tweede tulpje ging vanavond al mis. Er is toch wel veel waar je op moet letten, ik had nu ineens aan een kant een grote naad en aan de andere kant miste ik stof... En als je dan met een klein steekjes genaaid hebt, wordt uithalen wel erg vervelend!

Ik heb gelukkig een goed voorbeeld van deze techniek op internet gevonden met...Freezer Paper als hulp. Laat ik daar nu net heel veel van gekocht hebben!

 

Je ziet het, genoeg plannen, te weinig tijd! Voorlopig nog maar genieten van de tulpen in de vaas, ooit komen ze wel op een quilt.

Speldenkussens en andere kussentjes.

Ik vind het dichtnaaien van speldenkussens erg vervelend. En meestal wordt het ook niet mooi. Dat gepiel in een naad! Is alles met een klein steekje op de machine genaaild, moet het laatste met de hand en dat blijf je vaak zien.

Daarom maak ik tegenwoordig de achterkant van twee lapjes. Met een naadje in het midden waar ik een stukje van open laat om de vulling doorheen te proppen. Omdat de boven- en onderkant van dat naadje al gesloten is, wordt het makkelijk om het laatste stukje met de matrassteek te sluiten.

Bij het speldenkussen uit het pakketje waar ik deze week aan werkte, zat een lapje voor de achterkant. Met een naad in het midden zou dat kleiner worden dan mijn bedoeling is, dus heb ik het met een bijpassend strookje verlengd.

Om te voorkomen dat je kussentje er uit gaat zien als een dame met een zandlopersfiguur, moet je aan de zijkanten wat ruimte geven in de stof en de naden daar wat smaller maken. De bolling van het kussen vraagt nu eenmaal ruimte!

Door subtiel aan de stof te trekken heb ik het lapje dat de voorkant van het kussentje wordt aan de hoekpunten verlengd ten opzichte van de achterstof. En aan de vier zijkanten getrokken aan de achterstof, zodat de voorkantstof iets ruimer werd ten opzichte van de achterstof. Met veel spelden vastgezet.

Bij het stikken op de machine nog een klein beetje de randen iets laten uitlopen in het midden. Alle kleine beetjes helpen! De achterkantstof kan nu plat liggen, terwijl de voorkant iets opbolt. Op de foto is dat een beetje te zien.

Als de stof geen strepen of ruitjes design heeft, kan je dit nog makkelijker doen door gewoon zo te stikken dat alle zijkanten wat ruimte krijgen.

Het vullen van het kussen met vulling die erg lijkt op de baard van Sinterklaas neemt weinig tijd in beslag als je met een Chinees eetstokje de puntjes aanduwt.

Zo ziet het er nu uit. Niet een slanke zandloper.. Meer mijn  model! ;)

Lijmen.

Ik heb de lijmpen die ik op de beurs had gekocht nog niet gebruikt.

Omdat ik laatst een tutorial tegen kwam met lijm en applicaties, was ik geinteresseerd in het plakken van de randen en het lapje op de stof. Dat er laatst een hartje hopeloos scheef op een lapje terecht kwam motiveerde natuurlijk ook!

Thuis had ik deze lijm:

Uitspoelbaar met koud water. Dat was het proberen waard!

Ik had laatst een pakketje gekregen van Farmyard Quilting Designs. Een klein kussentje met een hartje, precies mijn kleurtjes!

Een paar reepjes stof aan elkaar, hartje van freezer-paper op de goede kant van de stof strijken. 

Hartje met een naadbreedte uitknippen. Randen die uitsteken naar de achterkant vastplakken met lijm. Hartje op lapje stof plakken en het geheel laten drogen onder een dik boek. Omdat ik even geen tijd had duurde dit een paar dagen.

Freezer paper eraf halen. Hartje vastnaaien.

Je ziet de lijm door de stof heen. Met een fijn naaldje is goed door de gelijmde stofranden te prikken.

Lapje in koud water uitspoelen. De lijm wordt heel zacht en verdwijnt. Gelukkig maar!

In handdoek leggen en vocht eruitdrukken. Laten drogen. En kijk: geen lijm te zien!

Het hartje is beter van vorm dan mijn eerste probeersel en zit precies waar ik het wilde hebben.

Met wat steekjes en knoopjes krijgt het lapje wat versiering.

Vanavond snel de naaimachine erbij, dan heb ik zo weer een speldenkussentje... 

Ik kan niet wachten tot ik de lijmpen uit kan proberen. Maar dit werkt dus ook! En de lijm gaat zelfs weg als het al een hele tijd is ingetrokken.

Ik vind dit beter werken dan plakvliezeline, want nu ziet het er niet zo plat uit. Applicaties moeten een beetje levendig zijn.

Rijswijk, Patchwork en Quiltdagen.

Ik kreeg al de vraag of het goed met me ging, omdat ik een tijd niets gepost had op mijn blog! 

En dat klopt ook wel. Ik had een krakkemikkige periode. Was eerst mijn stem kwijt, zodat ik een paar dagen niet kon lesgeven. Toen er weer wat geluid uitkwam gebruikte ik op school een aantal dagen een microfoon en een versterker. Daarna begon het hoesten en proesten en vreselijke keelpijn. Door het hoesten sliep ik slecht. En toen ik na een paar dagen thuis geweest te zijn weer kon werken, was ik zo moe dat ik 's middags moest slapen om bij te komen.

Maar nu gaat het weer beter!

En ik naaide weer iets. Een klein projectje.

En we gingen gisteren een dagje samen op stap, helemaal naar Amsterdam ;) 

In de Bijenkorf hebben ze een paar rekken met naaimachines....

Het ene rek staat verkeerd om, maar dat weet je alleen als je zelf achter de naaimachine hebt gezeten. 

Het rek aan de andere kant heeft de machines zoals ik ze het liefst zie:

Meest Singer 99, zoals midden onder op deze foto. En links daarvan staat een Singer 128 vermoed ik.

Ach, je kan als Singer slechter eindigen dan bij de Bijenkorf, toch?

Ik heb de laatste tijd op BBC2 The greatest British Sewing Bee gekeken. Met de Engelse teletekst op 888 krijg je de Engelse ondertiteling voor doven en slechthorenden erbij, is het voor mij als beetje dove dame net te volgen. 

In aflevering 6 zaten een paar Singer 201. Leuk om te zien hoe de deelnemers naaiden op deze oude naaimachines met alleen een voor- en achteruit. Voor de ouderen was het jeugdsentiment!

http://youtu.be/5iRCkj5R08k

De finale is aanstaande dinsdagavond. Ik gok dat Chinello gaat winnen!

We liepen van het CS naar de Stadsschouwburg en konden daar een terrasje pikken. Teruglopend werden we in de Kalverstraat ingehaald door een lange sliert hardlopers van de Kalverstraatrun en zagen de eersten over de finish gaan. Op de Dam lagen allemaal veren en vulling van kussens, er waren nog wat kussengevechten aan de gang. Kinderen 'zwommen' door de witte rotzooi. Altijd wat te zien en te beleven in de grote stad!

Het Centraal Station wordt steeds mooier. De hekken aan de buitenkant zijn bijna allemaal weg. Het goud van het gebouw glom in de zon, schitterend weertje!

En vandaag met twee nieuwe vriendinnen van het Randje Per Week clubje naar Rijswijk geweest. Ook een fijne dag met veel gezelligheid en wat inkopen.

Ik spaar nog steeds paarse en groene stofjes voor een tulpenquilt. En het pakketje van het kussentje moest gewoon mee naar huis! Het is een groot speldenkussen.

Verder papieren hexagonnetjes en een snijmalletje. Ook kregen we een geweldige demonstratie van een naamgenoot van mij (kom ik bijna nooit tegen) van de lijmstift bij de hexagonnetjes. Terwijl ik dat ooit allemaal zat te rijgen.. Dit zag er makkelijk en handig uit. Zo heerlijk altijd om iemand iets te zien doen, daar leer je zoveel van!

De Freezer Paper is meteen genoeg voor mijn achterkleinkinderen, maar ook makkelijk in gebruik.

De dag vloog om en was inspirerend! Zoveel moois gezien! Je krijgt dan zin om meteen weer aan de slag te gaan. Niet dat ik een winterdip had, maar dit was echt een goede opkikker!

Ik moet de randjes van deze week nog borduren. Het wordt al een echte lap! 

Genoeg te doen dus!

Singer 15 van 30 mei 1922.

Mijn nichtje en haar verloofde hebben deze week de sleutel van hun eerste woninkje gekregen. Kennen jullie nog het gevoel van dat moment? Je eigen huisje, je eigen spulletjes gaan gebruiken, heerlijk!

Nu heeft dit jonge koppel een voorliefde voor oud en dat was de reden dat ze op mijn verjaardag met een Singer naaimachine aankwamen, niet als cadeau maar als klusje!

Het was meteen te zien dat het om een Singer 15 ging. Dat is heel simpel, want alleen dat model heeft de draadspanningsknop op de kopse kant zitten.

Laat ik meteen afspreken dat de linkerkant van de naaimachine de kopse kant is, de rechterkant ook wel de zijkant mag worden genoemd, de kant waar je tegen aan kijkt als je achter de naaimachine zit, de voorkant en de andere kant de achterkant. Is het nog te volgen?

Maar goed, de bovendraadspanningsknop vind ik heel lelijk op de kopse kant en voor rechtshandigen ook onlogisch. Gelukkig zit die knop bij de meeste naaimachines aan de voorkant, voor je neus en goed te bedienen voor iedereen.

De motieven heten Sfinx, heel algemeen. Ze zijn flinke beschadigd. Op de onderplaat van de machine zijn ze weggesleten. Dat is een indicatie dat de machine veel gebruikt is. Je ziet vooral slijtage door de wrijving van de rechterarm van de naaister (m/v).

Deze Singer 15 heeft bij de stam op de bodemplaat het serienummer dat op internet laat zien dat deze machine op 30 mei 1922 is gemaakt, dat het een Singer 15 is (dat hadden we al gezien) en dat er 250000 op deze datum gemaakt zijn. Als extra informatie staat er dat het een Singer 15k is. De k betekent dat de machine in Killbowie, een plaats in Schotland, is gemaakt.

De sleutel van de koffer was afgebroken, een stukje stak nog uit het gat. Met een beetje olie en een puntbektangetje was met enig gepiel het laatste stukje van de sleutel uit het slot te verwijderen.

Nu kan je opzoek naar een nieuwe sleutel, maar een beter resultaat en ook goedkoper is een platbekschroevendraaier van ongeveer 4 mm. 

Een klein beetje draaien en de pootjes van het slot gaan dicht.

En net zo soepel weer open. Waarna het slot dicht is......

Kofferdeksel is eigenlijk een foute benaming want de naaimachine mag absoluut niet aan het hengsel worden opgetild! Zie de houten kap meer als stofkap! 

Een beetje olie liet de kap weer glimmen.

Verder is er niet veel bijzonders te melden. Zoals gewoonlijk heeft alles wat hoort te blinken een badje groene zeep gehad. 

De bovendraadspanningsregelaar heb ik los gemaakt. De losse onderdelen op volgorde gelegd en gefotografeerd. Niet perse voor dit blogje, maar om te onthouden hoe het weer in elkaar gezet moet worden. De bruine aanslag gaat er helemaal af en na goed drogen kregen ook deze delen een veeg met een doekje met olie.

Onder de steekplaat viel het mee. Ik denk dat deze machine vaker schoongemaakt is. De kop van de machine en de onderkant waren als nieuw, een beetje olie en Singer vet was genoeg! Geen gedoe met wasbenzine om oud vet te verwijderen.

Wat je ziet is stof of gruis, misschien van een verblijf in een garage? En wat vezels op de transporteur, die kon ik verwijderen met een paar wattenstaafjes.

De transporteur zelf kon ik niet even eraf halen omdat één schroefje muurvast zat. Ik heb er olie opgedaan. Als het ooit nodig zal zijn daaronder schoon te maken, is de schroef misschien losgeweekt.

De verstelschroef aan het spoelhuis was ook niet in beweging te krijgen. En er mist een haakje bij de naald, om de draad langs te leiden. 

Ik zal vragen wat het jonge stel van plan is met de machine. 

Ter decoratie is ie nu goed. 

Als ze er echt mee willen naaien gaan er nog wel wat uurtjes werk inzitten en mogelijk zoeken naar onderdelen.

MicroStitch.

Voor mijn verjaardag heb ik een MicroStitch gekregen en die moest natuurlijk uitgeprobeerd worden!

De prijskaartjes in winkels worden ook met een soortgelijk apparaat aan de kleding vastgemaakt, alleen is bij de MicroStitch het plastic bevestigings 'nietje' veel kleiner.

Verbazingwekkend blijft het dat de gebruiksaanwijzing in het Engels is en als extra inlegvel in het Spaans (denk ik), maar niet in het Nederlands. Alsof iedereen zich goed kan redden met de Engelse taal! 

Maar goed, met de tekeningetjes erbij was er wel uit te komen en het is ook niet zo moeilijk.

De bijgeleverde strip met nietjes schuif je in het apparaat.

De naald prik je door de stof en de stof druk je aan. Daarna haal je een beetje pittig de trekker over en het nietje zit door de lagen stof heen.

Als het nieten niet goed gaat zal het systeem geblokkeerd zijn door een scheef nietje. Dan haal je de strip met de nietjes uit het apparaatje, verwijder je de boosdoener en herlaad je de MicroStich weer.

Na enige aanloopproblemen ging het goed, hoewel ik na 5/6 nietjes alweer een scheef nietje had.

De grootste winst zit in het feit dat je geen lastige naalden of veiligheidsspelden hebt waar je met je naaimachine overheen moet zien te komen. Je kan over de MicroStitch-nietjes heen naaien.

Ik weet niet of de MicroStich bij grote quilts zo handig is, omdat de stof tegen het apparaatje moet worden gedrukt voor een goed resultaat. Dan moet je lange armen hebben als je met één arm onder de stof door moet.

Het verwijderen van alle nietjes schijnt een crime te zijn. Met het gereedschapje dat ik erbij kreeg heb ik één nietje verwijderd en dat ging wel aardig.

Ik ben er nog niet uit of dit nu een grote vooruitgang is. 

Wel kan je er gordijnen mee inkorten, doopjurkjes mee in een lijst hangen, applicaties mee vastzetten en broeken mee op lengte maken. Vooral dat laatste zullen ze hier thuis kunnen waarderen!