Tasje voor de Singer Featherweight voor het doosje met spoeltjes. Met patroon!

Ik heb een klein tasje gemaakt dat precies past onder de arm van de Singer Featherweight.

In het koffertje van mijn singertje heb ik een kartonnen doosje.

Daar passen alle voetjes en schroevendraaiers in en nog een verzameling rommeltjes.

Ik wil het plastic doosje met spoeltjes ook in het opbergkoffertje bewaren, maar niet zo dat de lak van mijn 222 beschadigd raakt.

Een tasje waar op de bodem het doosje voor de spoeltjes ligt, is een goede oplossing. Zo heb ik altijd mijn spoeltjes bij mijn machine.

Ik heb een patroon getekend en twee tulpjes gebruikt die ik deze week had gemaakt. Allerlei restjes en stroken groene stof kon ik zo gebruiken. Ik heb met de foundation paper piecing methode de stof op het papier genaaid, waarbij het erg handig was dat er keurige ruitjes op het papier waren gedrukt. Dat naait vanzelf recht.

Het was even een probleem om de binnenvoering netjes in de buitenste laag van de tas te naaien. Binnenste-buiten-achterste-voren, ik verdwaal dan bijna en het kost me toch moeite om me voor te stellen hoe het moet. Maar dat ging best wel goed. Twee hoekpunten moest ik een stukje uithalen en weer met de hand met kleine steekjes vastzetten.

Als je snel een tasje wilt maken kan je ook de bovenkant recht maken en om het tasje te sluiten twee keer omslaan als een 'lunch-bag'.

Zo is het nu geworden. Ik weet al wat ik hierna ga maken, iets bijpassends. Wordt vervolgd!

PS. Is er dan niemand die iets opvallends ziet aan mijn Singer 222 ?  ;)

Nog meer tulpjes. Een tutorial!

Ik ben heel lang bezig geweest met het ontwerpen van het perfecte tulpje. Want de eerst vond ik mooi, maar had niet de goede maat. En vergroten of verkleinen geeft al snel andere verhoudingen waardoor het patroon zo verandert dat je aanvoelt dat dit niet goed is, ookal weet je niet precies waardoor het komt. De verhoudingen van de bladeren en de bloem, de lengte en de breedte van de patroondelen, overal moet je op letten!

Ik heb zo wel bewondering voor Dick Bruna gekregen. Dat tekeningetje van Nijntje is echt niet zo simpel als het lijkt!

Ik maakte er eerst eentje die wel de goede verhoudingen heeft, maar dan een stuk kleiner, 8 cm in plaats van 6 inch. Dit is om te oefenen. Als je er ook eens een wil maken, volgt hier het patroon.

Begin met een vierkant. 8 is de basis, maar je kan iedere maat nemen als je het omrekent.

Verdeel de onderkant in 3-2-3. Zet ook een stip boven het midden van de onderkant op afstand 3.

Trek de lijnen van de bovenste hoekpunten naar de stippen op de onderlijn.

Trek een lijn van de linker hoekpunt door de stip naar de rechterkant. Dit wordt een blad van de tulp.

Trek nu de lijn voor het andere blad.

De twee vertikale lijnen geven de buitenranden van de tulp. De bloem is de helft van de totale breedte.

Trek een diagonale lijn van de linker bovenkant van de bloem naar rechtsonder.

Doe hetzelfde voor het andere kroonblad.

Nu nog het midden van de bloem, dat wordt een vierkantje. Dat is het startpunt van je tulp bij het naaien!

Nummer de onderdelen in de volgorde waarop ze straks aan elkaar worden genaaid.

Ik heb het plaatje ingekleurd. Zo is goed te zien welke functie ieder deel heeft en welke kleur van de stof daar gebruikt kan worden.

Omdat de patroondelen gespiegeld geknipt en genaaid worden, heb ik de naaipatronen meteen gespiegeld getekend. Dit past mooi onder het kopieerapparaat.

Met een stippellijntje heb ik aangegeven dat dit de kant is waarop gestikt gaat worden.

Zo, de eerste is al af. En nog een paar. Gaat uitstekend! Helemaal naar mijn zin!

De Singer Thermometer.

Ik vind het heerlijk weer! Binnen aan het werk, vestje aan, keukendeur open. 

Dat laatste heeft het grote voordeel dat hond en katten zelf in en uit kunnen lopen. Hoef ik niet steeds op te staan om portier te spelen. 

Zodra de hond hemelen is, komt er een kattenluik! 

Dat klinkt misschien wat cru, maar Stina is nu 5 en Jack Russelltjes kunnen statistisch gezien 15 jaar worden. Aangezien de katten 3, en tweemaal 1,5 jaar zijn, is het zeer waarschijnlijk dat zij er over 10 jaar nog zijn. Even afkloppen.

Wie het vandaag ook heerlijk weer vindt, is de verkoper van deze geweldige thermometer.

Wat een geweldig item! Echt uniek!

En dat was de prijs ook. De laatste keer dat ik hem zag op Ebay stond hij al op 700. Dat vond ik toch wat te veel... ;)

En dit is de uiteindelijke verkoopprijs geworden:

Gewoon even naar buiten lopen en kijken of het T-shirt-, vest-, jas- of jas-met-muts-en-shawl-weer is....dat is een stuk goedkoper!

De verkoper heeft nu een aardig bedragje op zijn rekening. Lekker voor een vakantie naar een warm land!

Het geredde tulpje en mijn déjà vu.

Het ging niet zo lekker met het tweede tulpje. Ineens kwam ik stof te kort, omdat ik een naadje te breed had gedaan. En uithalen was een ramp, want ik stik met kleine steekjes.

Gelukkig reageerde Shirley, de reddende engel, bazinnetje van Zipje en Zopje en nog twee rakkers.

 Zij schreef:

Als je uithaalt met een rolmes ipv een tornmesje, dan gaat het heel snel. Je snijdt het stiksel los tussen de lapjes door het foute lapje bovenop omhoog te houden en de rest plat op tafel te drukken met je linkerhand, en dan scheer je met korte heen en weer bewegingen. Losse draadjes pluk je er met een stukje plakband zo vanaf. 

Het advies moest ik meteen uitproberen. Het was nog even ploeteren voor ik het precies begreep, maar ineens had ik de slag weer te pakken. Weer? Ja. Ooit, meer dan 25 jaar geleden, studeerde ik Medische Biologie en daar hoorde een blok Humane Anatomie bij. Interessant, maar niet het leukste om te doen. Beetje bij beetje pelden wij met ons studiegroepje een hele oude dame uit elkaar die al een half jaar daarvoor was overleden, maar goed geconserveerd op de snijtafel lag. Het viel toendertijd echt niet mee om de eerste snede te maken!

En dat was nu ook het geval, al ging het snel beter.

Zoals Shirley al zei, trek je de stof omhoog. Dat doe je haaks op de stiksels (dat had ik dus eerst niet door...). Het stiksel komt al een beetje ruimer omhoog. Dan snijd je dat met het rolmes met een klein haaltje door. Weer trek je de stof verder naar links en weer een haaltje met het mes. 

Zoals je vis fileert. Of.......je snapt wat ik bedoel! Mijn déjà vu. 

(Déjà vu is een bekend verschijnsel in de psychologie; het betreft de ervaring iets mee te maken waarvan men tegelijkertijd de indruk heeft het al eerder te hebben meegemaakt, terwijl men weet dat dat niet het geval is. In het algemene spraakgebruik is men echter de term ook gaan gebruiken als aanduiding van elke bekende situatie. Bron: Wikedia. Ik moest even opzoeken hoe de schrijfwijze is ;) )

Het rolmes houd ik zo vast, als een scalpel.

Ik ontdekte nadat ik het groene blad nu op de juiste plaats had vastgestikt, dat ik eerst het andere, kortere blad had moeten doen, dus weer een stukje uithalen. Maar dat is nu geen probleem meer, heerlijk!

Dus Shirley, hartelijk bedankt! Als ik een kweker was vernoemde ik het geredde tulpje naar jou!

Er zijn nu twee tulpjes af. Ik ga het patroon iets aanpassen door de delen op ruitjespapier te tekenen en de lichte zijkanten precies contra te maken. Dat is makkelijker met stof snijden. Ook is de maat nu 14 cm en ik wil op 6 inch uitkomen.

Ik ga proberen het op deze manier te blijven doen. Met deze simpele patroondelen moet dat kunnen zonder Freezer Paper te gebruiken. Dat scheelt toch ook weer werk denk ik.

Mijn oefentulpjes passen keurig in dit zakje, zo blijven ze netjes met de patroondeeltjes bij elkaar.

Ooit ligt er een 'Tulpen uit Amsterdam' quilt op ons bed!

Randje per Jaar en een tulpje.

Voor mijn 50e verjaardag had ik van mijn gewezen schoonzuster een mooi werkstukje gekregen met 50 randjes. Voor ieder jaar een randje, heel origineel! Want zoals velen ben ik bezig met Randje Per Week en borduur iedere week twee randjes aan een lap van 20 cm breed en 2 meter lang.

Er waren nog meer creatieve cadeautjes en voor iemand die van handwerken houdt is alles wat daarmee te maken heeft een feest!

Met zoveel plaatjes bij elkaar kan je goed kijken wat je smaak is.
De Kompassen, de Rozenkring (Albumquilt) en de sterretjes van Lustrumvlijt vind ik heel erg mooi. Dat is het probleem als je zoveel ziet dat je ooit zou willen maken!

Ik download al de patronen van  Sycamore Rose, een gratis Applique Bom van Christy Burdick. Voor ooit...

 

En ik heb zelf een Foundation Paper Piecingpatroontje getekend van een tulpje, wel met inspiratie van internet!

 

Gistermiddag na het werk even snel de naaimachine erbij. Moest het gewoon even proberen, ik verzamel al lang paarse stofjes voor de bloemetjes en groene lapjes voor de blaadjes, nu had ik eindelijk een patroontje dat mij wel wat leek.

Ik liep na de eerste drie patroondelen meteen tegen het probleem aan dat ik de stof gespiegeld had moeten knippen...Gelukkig is het zo'n simpel patroontje dat daar nog iets aan te doen was.

Ik vind het resultaat erg leuk, maar het tweede tulpje ging vanavond al mis. Er is toch wel veel waar je op moet letten, ik had nu ineens aan een kant een grote naad en aan de andere kant miste ik stof... En als je dan met een klein steekjes genaaid hebt, wordt uithalen wel erg vervelend!

Ik heb gelukkig een goed voorbeeld van deze techniek op internet gevonden met...Freezer Paper als hulp. Laat ik daar nu net heel veel van gekocht hebben!

 

Je ziet het, genoeg plannen, te weinig tijd! Voorlopig nog maar genieten van de tulpen in de vaas, ooit komen ze wel op een quilt.

Speldenkussens en andere kussentjes.

Ik vind het dichtnaaien van speldenkussens erg vervelend. En meestal wordt het ook niet mooi. Dat gepiel in een naad! Is alles met een klein steekje op de machine genaaild, moet het laatste met de hand en dat blijf je vaak zien.

Daarom maak ik tegenwoordig de achterkant van twee lapjes. Met een naadje in het midden waar ik een stukje van open laat om de vulling doorheen te proppen. Omdat de boven- en onderkant van dat naadje al gesloten is, wordt het makkelijk om het laatste stukje met de matrassteek te sluiten.

Bij het speldenkussen uit het pakketje waar ik deze week aan werkte, zat een lapje voor de achterkant. Met een naad in het midden zou dat kleiner worden dan mijn bedoeling is, dus heb ik het met een bijpassend strookje verlengd.

Om te voorkomen dat je kussentje er uit gaat zien als een dame met een zandlopersfiguur, moet je aan de zijkanten wat ruimte geven in de stof en de naden daar wat smaller maken. De bolling van het kussen vraagt nu eenmaal ruimte!

Door subtiel aan de stof te trekken heb ik het lapje dat de voorkant van het kussentje wordt aan de hoekpunten verlengd ten opzichte van de achterstof. En aan de vier zijkanten getrokken aan de achterstof, zodat de voorkantstof iets ruimer werd ten opzichte van de achterstof. Met veel spelden vastgezet.

Bij het stikken op de machine nog een klein beetje de randen iets laten uitlopen in het midden. Alle kleine beetjes helpen! De achterkantstof kan nu plat liggen, terwijl de voorkant iets opbolt. Op de foto is dat een beetje te zien.

Als de stof geen strepen of ruitjes design heeft, kan je dit nog makkelijker doen door gewoon zo te stikken dat alle zijkanten wat ruimte krijgen.

Het vullen van het kussen met vulling die erg lijkt op de baard van Sinterklaas neemt weinig tijd in beslag als je met een Chinees eetstokje de puntjes aanduwt.

Zo ziet het er nu uit. Niet een slanke zandloper.. Meer mijn  model! ;)

Lijmen.

Ik heb de lijmpen die ik op de beurs had gekocht nog niet gebruikt.

Omdat ik laatst een tutorial tegen kwam met lijm en applicaties, was ik geinteresseerd in het plakken van de randen en het lapje op de stof. Dat er laatst een hartje hopeloos scheef op een lapje terecht kwam motiveerde natuurlijk ook!

Thuis had ik deze lijm:

Uitspoelbaar met koud water. Dat was het proberen waard!

Ik had laatst een pakketje gekregen van Farmyard Quilting Designs. Een klein kussentje met een hartje, precies mijn kleurtjes!

Een paar reepjes stof aan elkaar, hartje van freezer-paper op de goede kant van de stof strijken. 

Hartje met een naadbreedte uitknippen. Randen die uitsteken naar de achterkant vastplakken met lijm. Hartje op lapje stof plakken en het geheel laten drogen onder een dik boek. Omdat ik even geen tijd had duurde dit een paar dagen.

Freezer paper eraf halen. Hartje vastnaaien.

Je ziet de lijm door de stof heen. Met een fijn naaldje is goed door de gelijmde stofranden te prikken.

Lapje in koud water uitspoelen. De lijm wordt heel zacht en verdwijnt. Gelukkig maar!

In handdoek leggen en vocht eruitdrukken. Laten drogen. En kijk: geen lijm te zien!

Het hartje is beter van vorm dan mijn eerste probeersel en zit precies waar ik het wilde hebben.

Met wat steekjes en knoopjes krijgt het lapje wat versiering.

Vanavond snel de naaimachine erbij, dan heb ik zo weer een speldenkussentje... 

Ik kan niet wachten tot ik de lijmpen uit kan proberen. Maar dit werkt dus ook! En de lijm gaat zelfs weg als het al een hele tijd is ingetrokken.

Ik vind dit beter werken dan plakvliezeline, want nu ziet het er niet zo plat uit. Applicaties moeten een beetje levendig zijn.