vrijdag 29 maart 2013

Singer Kindernaaimachine (2).

Heel onverwacht kwam er een Singer kindernaaimachine in beeld.



Een kwestie van mazzel, geluk of toeval, maar hoe je het ook noemt, zij staat nu hier in de kamer.

En na de eerste poetsbeurt met olie glimt het piepkleine machientje bijna als nieuw.



Ze is gekomen zonder handleiding, zonder bijbehorende tafelklem, maar wel met de bekende Singer afstandhouder  -  alleen een klein formaat!

Ik heb foto's gezocht op internet om uit te zoeken hoe ze ingeregen moest worden. Ik vond al snel een handleiding van dit kinderspeelgoedje. Toen was het inrijgen geen probleem.


Wat wel opgelost moet worden is het vastzitten van het handwiel. Ik heb nu royaal Singer naaimachineolie op de (nog) niet-draaiende plaatsen gedruppeld. Afwachten maar, na een paar dagen weer proberen.

Natuurlijk hoeft het machientje niet te werken, maar het zou zo leuk zijn om even te zien hoe het naait met alleen een bovendraad.

Verder ga ik een mooi plaatsje zoeken om het neer te zetten.
Nog één fotootje van de nieuwste aanwinst met de duivekater die opa en oma D. hebben gebracht. Al jaren rijden zij met kerst en pasen alle nazaten af om een echte Duivekater te brengen! Een heerlijke traditie!!

woensdag 27 maart 2013

Een stoeltje om te handwerken.

Ik zit niet lekker op onze bank. Te lage rugleuning, te diepe zit.

Een grote hoekbank is het, als je ziek bent kan je erop liggen en TV kijken: "Bedje op de bank!". Zoon3 lag laatst zo heerlijk verkouden te zijn. Met zijn eigen grote quilt!

Met verjaardagen kan je veel mensen een plaats bieden op deze bank. En als we een keer een dvd kijken, kruipen we bij elkaar. De hond vindt dat erg gezellig en wij ook! Voor een paar uur houd ik het wel uit om te bankhangen....


Maar langere tijd breien of ander handwerk is onmogelijk, te weinig steun in de rug, nek en voor de armen.

Bij de kringloopwinkel zag ik vorig jaar een schattig stoeltje waarvan ik meteen dacht dat ie perfect zou zitten! Een inderdaad, smal genoeg om de armleuningen functioneel te laten zijn. Hoog genoeg om de nek te ondersteunen. Echt een damesstoeltje.

Helaas dacht Stina er ook zo over. En aangezien de bank van leer is, had ik niet in de gaten wat het effect is van een hond op de stoffen bekleding van een stoel. Stina is een mooi wit hondje met een prima vacht. Maar zo langzamerhand werd het stoeltje wat vettig met vochtkringen van het likken en als de poezen er lagen te slapen, roken ze daarna meer naar hond dan de hond zelf!













Tijd voor actie!

Ik wilde drie wensen combineren:

1. Geen hond meer op de stoel.
2. Een voetenbankje erbij (terwijl we daar eigenlijk geen ruimte voor hebben).
3. Extra bergruimte.

Bij Ikea slaagde ik voor een poefje dat precies op de zitting van het stoeltje past.

Ikea-hackers had al wat voorbeelden van projecten met de Stolsta Pällbo.

Pootjes eraf zagen, ondersteboven plaatsen en een klepdeksel erop maken.

Dat klinkt makkelijk en is het ook, maar het zoeken naar materialen en twijfelen over de aanpak, het zagen, voorboren van de schroeven... het kost echt veel tijd. Maar het is gelukt!

Het bijgeleverde kussen zit nu met de bandjes om de klepdeksel heen.

 
De oorspronkelijke bekleding heb ik om de bodem van het poefje gedaan. De naden van de hoeken losgetornd tot net onder de klepdeksel.

 
En met een paar steken de naden verstevigd tegen verder uitscheuren ("Tegen een totaalruptuur !" zou de gynaecoloog zeggen.)

 
Nieuwe bekleding om het kussen maken. Bij de kringloopwinkel een bolero van borg gekocht, lekker groot model, dus veel materiaal. Een vierkant geknipt voor de bovenkant en stroken voor de zijkanten.
 
 Natuurlijk gestikt met de Singer Featherweight! Ik leek wel Vrouw Holle, want het gaf een pluizen!

Het stoeltje schoon en fris gemaakt. (2x)




Zo moet het poefje op de stoel. De hond kan er niet op.
 Hier zie je de bergruimte onder de klepdeksel.
 
De poezen kunnen op het krukje slapen. Mijn handwerktasje kan erin. En ik kan zo heerlijk zitten met de beentjes omhoog!
 
Mijn eigen stoeltje........


maandag 25 maart 2013

Vestje voor de beer.

Een tweedehands baby-jurkje heb ik verknipt om een vestje voor de beer te maken. Het oorspronkelijke patroon voor het vestje heb ik aangepast. Ik wil een giletje, dat past goed bij een keurige oude beer.
Ik heb goed licht nodig en veel tijd en geduld om de oren aan de beer te naaien en zijn echte ogen erin te zetten. Vandaar dat ik nu met de aankleding bezig ben.

vrijdag 22 maart 2013

Fijn weekend!

Heerlijk als je in het weekend wat tijd hebt om te doen en te laten wat je wilt!

Even op visite, even met de naaimachine, een wasje draaien.. Lekker in je eigen tempo, uitslapen tot je echt wakker bent, geen wekker hoeven zetten.

Ik ruimde wat op en kwam deze kaart tegen. Die stop ik in een lijstje, om vaak naar een tevreden en ontspannen muisje te kunnen kijken!

Fijn weekend allemaal en veel handwerk-tijd!

woensdag 20 maart 2013

Ritsluitingvoetjes Singer of Simanco 121877 en 161127.

Zoon3 kwam vorige week maandag van school met een jas waarvan de rits stuk was. Er ontbraken wat tandjes en de runner was foetsie. In de pauze wordt flink gestoeid en deze vedergewicht heeft al wat schrammen opgelopen. Allemaal in goede harmonie hoor, schijnt jongens eigen te zijn!

Maar nu hadden we een probleem. In de kast geen winterjas voorradig, geen fourniturenwinkel open op maandag en ondanks de snijdende kou hing de lentecollectie in de winkels. Korte broeken, overhemdjes met korte mouw....Niet zo vreemd dat er geen klant te zien was!

Uiteindelijk had een branchevervagende schoenen-, kleding-, sportwinkel nog een klein rekje met uitverkoopartikelen en daar hing een zwarte heren winterjas maat s tussen. Die precies pas was.

Gered!

Om toch een reservejas te hebben, was het de moeite waard om een paar dagen later voor nog geen €7 een deelbare zwarte rits te kopen. Immers, de jas is nog maar een paar maanden oud, de heertjes passen hem beiden en ook al zal hij volgend jaar winter te kort zijn, dan komt 'ie vast wel goed terecht via de kringloopwinkel.

En meteen een goede reden om de ritsluiting-voetjes uit te proberen. In het doosje zitten de Simanco 121877 en de 161127.

De een is wat breder en hoort bij de standaard uitrusting van de Singer Featherweight. De andere zat in een doosje met onderdelen dat ik ooit kocht.
Beide zijn links en rechts van de naald te gebruiken, door het verstelmechanisme: draai de achterste schroef los en verschuif het voetje naar de andere kant.



Ik was ook benieuwd of mijn kleine machine dit aankon. Hoe had ik kunnen twijfelen: moeiteloos naaide ze door alle stoflagen!

Een rits verwijderen is al een aardige klus. Er zijn stiksels door de hele jas en de rits heengemaakt en stiksels van de rits aan één laag stof vast.

Ik heb nog even gekeken of ik het zou redden door maar één kant van de rits te vervangen, maar de vertanding van de oude en nieuwe rits was niet hetzelfde, helaas!

Als je in het midden begint met loshalen van het stiksel, werkt dat beter want de uiteinden zitten door het aan en afhechten nog beter vastgenaaid.

Lostornen is veiliger aan de binnenkant van de jas, schiet je uit, dan is de schade niet aan de goede kant zichtbaar.

Omdat de winterjas van steviger kunststof was dan het garen, kon ik flink opschieten door ook te trekken aan de stof. Bij kwetsbare stof kan dat natuurlijk niet.

Foto's maken en goed naar de constructie kijken, maar een nieuwe jas met voering wordt anders in elkaar gezet, dus je moet improviseren om de rits er later in te stikken!

Ik heb de rits aan de buitenstof van de jas vastgestikt en daarna omgeslagen en de voeringstof tegen dat geheel genaaid.

De volgende keer zou ik dat weer zo doen, maar de voering eerst even vastrijgen. Nu zat de rand van de voering zo nu en dan te dicht bij de rits. Door nog een stiksel te maken en de plaatsen waar het te dichtbij zat lost te tornen, loopt de rits nu soepel.


Dat is het voordeel van zware stof, zwarte rits en zwart garen: foutjes zijn niet zo snel zichtbaar.


De ritssluitingvoetjes werken allebei prima. De bredere gaat iets prettiger over de stof heen, stabieler. Het smallere voetje ging weer beter tussen de drukknoop en de rits door. Maar dat geldt natuurlijk alleen voor vervang-klussen.

Ik heb het smalle voetje ook gebruikt om langs de rits te stikken en zo een vaste afstand tussen rits en stiksel te houden.

Het ging dus goed! Dit was voor mij de eerste keer dat ik een rits ging vervangen. En ik kan nog een keer oefenen, want er is hier nog een mooie jas met een kapotte rits in huis.

Vervangen van ritsen kost dus weinig geld, maar wel aardig wat tijd.

zaterdag 16 maart 2013

Darning foot, nieuwe vondst!

Toevallig zag ik deze week op internet dat er nog een ander model bestaat van het stopvoetjes, de darning foot. Een soort veer die in een ballpoint zit, met een lusje eraan om aan de naaldhouder te hangen. Heel interessant, maar mij onbekend.

Toevallig vroeg een collega of ik wist waar je een zigzagvoetje voor de naaimachine kon kopen. Zij naaide nu met het rolzoomvoetje, maar dat was toch niet helemaal de oplossing. Aangezien ik heel veel doosjes met onderdelen heb en ook van andere merken, wilde ik wel even kijken of ik wat geschikts kon vinden.

In een bakje vond ik het voetje, maar ook twee veren. Eén van een draadspanningsregelaar en eentje...hé, zou zo'n speciale kunnen zijn!!

Hieronder een foto van de drie modellen bij elkaar.



Links ligt de originele die bij de Singer Featherweight gebruikt wordt met een klein plaatje om de transporteur af te dekken.
Rechts het stopvoetje van Toyota, ook low shank natuurlijk.


Ik was erg benieuwd naar de werking van het veertje!

Dus zo snel mogelijk een Singer Featherweight erbij! Ik wilde het meteen uitproberen. De pot met restlapjes op tafel en nog wat lapjes stof die voor hergebruik klaar lagen.


Het normale voetje moet verwijderd worden. Zet de persvoethefboom nu even omhoog.

De draad wordt op de gewone manier ingeregen, ook door de naald. Het veertje schuif je om de naald heen van beneden naar boven, het haakje gaat om de naaldhouder.

Duw het veertje omhoog om de draad naar onderen te trekken.
 

Om te naaien moet de persvoethefboom naar beneden gezet worden, ookal zit er geen voetje aan vast. De reden daarvoor is dat de persvoethefboom in de hoogste stand de spanning van de bovendraad af haalt. Dit is wel een punt om op te letten!
 
Ik heb met het Toyota-voetje een keer free-motion-quilten gedaan met de Singer Featherweight, zonder de transporteur af te dekken en dat ging geweldig goed. Dus daar maak ik me niet druk om. Iedere keer is toch even de druk van je stof af en als je maar gelijkmatig de stof beweegt, pas je je beweging vanzelf aan.

 

 

Om een paar cadeau- zakjes te maken, heb ik hartjes en een eitje geknipt en vastgestikt. Zelfs twee kleine stukjes stof aan elkaar genaaid, omdat ik het mooie stof vind en er anders toch niets meegedaan wordt.




De eerste gingen niet zo goed, omdat ik ander, gladder, draad had genomen en dan moet de onderdraadspanning ook versteld worden bij het spoelhuis. Bij de bovendraadspanningsregelaar moest ik weer wat veranderen, deze oude Singer Featherweight heb ik nog niet helemaal in de vingers! Ook vergat ik een keer de persvoethefboom omlaag te doen (zie fimpje.)







Dat is ook meteen mijn tip: vergeet als je je werk onder de naald vandaan wilt halen niet de persvoethefboom omhoog te zetten en trek dan ook nog wat bovendraad van de klos los na de draadspanningsregelaar.

 

Nu kan je je naaiwerk wegtrekken zonder de naald krom te buigen!






Uiteindelijk ging het beter.

 
Wat vind ik van dit voetje? Het is simpel, doeltreffend. Zal goedkoop zijn.

Het nadeel is dat je niet goed ziet waar de naald de stof ingaat. Dus heel precies werken is niet mogelijk.

 

 
 
De zakjes heb ik heel basic gemaakt, met een koordje vastgestikt aan de achterkant voor de sluiting. De bovenkant is niet afgewerkt, maar al wel iets gerafeld, losse draadjes weggeknipt.


De motiefjes hadden iets lager gekund, maar ik vind de zakjes leuk geworden!

dinsdag 12 maart 2013

Winterzonnetje......

Terwijl........

Charlie en Monty een tukje doen op de quilt van Zoon3.......

James weer languit in de hondenmand ligt.....

Stina in de vensterbank ligt te genieten van het zonnetje.....

De hyacinten bloeien en geuren.....

De nieuwste naaimachine hier in huis haar plekje heeft gevonden....

De beer wacht op zijn neus en oren......

En ik toetsen en practicumverslagen zou moeten nakijken.....

Neem ik een goed voorbeeld aan de dieren en probeer in de warme huiskamer achter glas, liggend op de bank vlakbij de hond (en met Charlie die inmiddels op schoot is gaan liggen), toch een zonnestraal op te vangen en mezelf voor te houden dat het ooit echt een heerlijke lente gaat worden!















woensdag 6 maart 2013

Vullen van de beer.

Vanmorgen één poot en de kop van de beer gevuld. Ik gebruik vulmateriaal van de Hema.

Knuffelbeesten van nu zijn meestal heel losjes gevuld. De teddyberen van vroeger voelden juist heel hard. Ik probeer zoveel mogelijk vulling erin te krijgen, tot er niets meer bij kan. Eerst stop ik kleine plukjes vulling in de neus of in de hand of voet. Als dat vol lijkt te zitten stamp ik het aan met een houten stokje. En daarna duw ik steeds weer kleine beetjes vulling langs de zijkant van de stof naar binnen. De kop voelt nu zo hard als een goede tennisbal.

Om een idee te krijgen hoe het gaat worden heb ik de poot al aan het lijf vastgemaakt. Zoon2 heeft de beer gestyled voor de foto, met mijn mobieltje erbij.

Nu ga ik even wat in de tuin rommelen. Zand vegen in de naden tussen de nieuw-gelegde stenen en snoeien bij de voordeur waar een plant het wel erg naar zijn zin heeft en de doorgang dreigt te versperren. Gewoon even lekker buiten zijn en genieten van het zonnetje!

maandag 4 maart 2013

Een spoeltje onder de klos.

Bij het naaien van de teddybeer zat het garen in de bijpassende kleur op een behoorlijk grote klos.

Daardoor rustte de rand van de klos niet op het rode vilt om de spoelhouder, maar schuurde over de zwarte lak... Dat heb ik liever niet!

Ik wil mijn naaimachines zo mooi mogelijk zien te krijgen en te houden. De gewone gebruikssporen vind ik geen probleem. Een machine van 60 jaar oud die regelmatig gebruikt is, zal er niet als nieuw uit zien. Gebruikt heeft ook zijn charmes!

Maar beschadigingen die te voorzien zijn, probeer ik te voorkomen.

Daarom heb ik een spoeltje onder de te grote klos geplaatst. En dat werkte goed.


Heeft iemand ervaring met het veertje dat past op de kloshouder?

Er wordt gezegd dat dat beter is en minder lawaai geeft.

Oorspronkelijk zou het bij de machine horen.


Ik ben benieuwd of het de moeite waard is om aan te schaffen.

zaterdag 2 maart 2013

Het naaien van de beer.

Eerst de onderdelen van de beer uitgeknipt, met kleine knipjes en de onderste punt van de schaar steeds langs de stof tussen de haren door laten glijden. Op deze manier knip je zo min mogelijk de haren uit de vacht.

Als het goed is ziet het er zo uit.

Daarna de gaten in de binnenbenen, binnenarmen en het lijf gemaakt, waar later de scharnieren moeten komen. Dat doe je voorzichtig met een priem. Het streven is de draden van de stof niet te beschadigen, alleen opzij te duwen.

















Dan worden de patroondelen op elkaar gemaakt.
Ik speld het eerst en na één keer stikken verwijder ik de spelden en maak een tweede stiksel op dezelfde lijn of iets ernaast. Ik heb altijd de neiging op save te spelen, dus liever een stiksel teveel dan later een los naadje..



Omdat het geen rechte onderdelen zijn, had ik niets aan het handige afstandhoudertje om op gelijkmatig brede naden uit te komen, maar op het oog en door mijn vinger op naaldhoogte op het werkblad te houden, kwamen de stiksels op steeds dezelfde afstand van de rand van de stof.




De voetzolen vind ik erg belangrijk, omdat een onregelmatigheid meteen opvalt. Daarom heb ik die eerst geregen en daarna vastgestikt. En wat losgehaald en overgedaan..

Dan de controle van de armen en de benen. Eerst ze binnenste buiten keren, dan zie je al hoe ze gaan worden. Zijn ze links en rechts aan elkaar gelijk, of beter: elkaars spiegelbeeld? Vormen ze echt een paar?





De naden checken op haren die voor en deel in de naad gestikt zijn. Eventueel loshalen door ze met een speld of een bot tornmesje omhoog te trekken. Als het goed is worden de naden door de haren bedekt.
















En zover ben ik nu, alle onderdelen zijn af. Ze kunnen worden gevuld en op de juiste plaats vastgemaakt.

Omdat Monty er meteen bovenop dook, heb ik mijn werk in een handig tasje gedaan. Was een kado van collega's, de douchegelletjes die erin zaten dan. Nu hergebruikt als een redelijk katveilig tasje.
Dat bont kan het jachtinstinct aanwakkeren!

Monty is al even buiten geweest en klom over de schutting! Wat herstelt zo'n beestje toch snel!!