De oogjes van Charles zijn open.

Weer bij de kleine poesjes geweest. Ze groeien als kool, zelfs de allerkleinste is beweeglijk en heeft zijn oogjes open.

Charles schreeuwt wel erg hard als hij bij zijn moeder vandaan uit de doos wordt getild. Dat belooft wat voor de toekomst!

Hij heeft nog steeds een bekje met de afdruk van het zuigen.
Zo'n lekker mollig lijfje, ik kan er uren naar kijken!