In Amerika geeft, geloof ik, iedereen z'n naaimachine een naam. Zeker bij de Featherweight kan ik het me voorstellen, want dat is zo'n schatje. Mijn 221 heet Marge en mijn 222 heet Joy. Allebei vernoemd naar hun vorige eigenaresse.
De naaimachine die ik nu binnen heb gekregen noem ik voorlopig Floddertje. Naar de leuke verhaaltjes over het meisje dat altijd van alles beleefde en ongelooflijk vies kon worden. Ik vond het een luxe dat Floddertje in bad kon, want wij kregen pas een douche toen ik al 12 jaar was.
Deze Singer Featherweight is echt heel erg vies! Hoe zou dat zo komen? 60 jaar roken achter de naaimachine? Naast de frituurpan gestaan?
De vraag is of dit ooit weer goed kan komen. De zwarte lak is ook vies en hier en daar aangetast.
Ik ben begonnen om alle niet-zwarte delen eraf te halen.
De steeklengte regelaar bijvoorbeeld. En de mooie scrollfaceplaat. De naaldhouder en de persvoet. De steekplaat. De bovendraadspanningregelaar. Alles in de groene zeep.
Natuurlijk niet de zwarte delen, want op het zwarte mag absoluut geen zeep komen. Alleen maar een beetje water, wasbenzine of naaimachine-olie.
Ik denk dat het wel goed gaat komen.
