Een andere Singer 201...

Vanmorgen eerst zitten nakijken. Natuurlijk willen de leerlingen hun cijfers weten en zeker als ze verwachten dat het een goed cijfer is! Maar doordat ik ziek was en nu nog steeds erg moe, schiet het nakijkwerk niet zo op.

Daarna had ik een uurtje voor ik les moest geven. Natuurlijk had ik kunnen boenen en schrobben, maar als de wasmachine draait lijkt het of je bezig bent met het huishouden en de quilt voor Zoon3 moet ooit afkomen!

Snel de quilt-in-wording gepakt, trapnaaimachine startklaar gezet en trappen maar... O, wat viel het weer tegen! Het is bijna onmogelijk te trappen met die zware deken op schoot, met één hand het vliegwiel een zetje te geven om daarna het ritme van de trapnaaimachine met mijn voeten over te nemen én tegelijk de stof van de quilt met twee handen goed vast te houden om rechte lijnen te naaien...
Nog afgezien van het schemerige licht door deze regenachtige dag, waardoor de zwarte stof niet goed te zien was, ondanks de 2 bijgeplaatste 2 lampjes.

Nog sneller de klos, spoel, walking foot, quilt, leesbril en schaartje mee naar beneden genomen. De volgende optie was de elektrische Singer 201 die in de koffer staat bij de boekenkast......

Het lijkt hier een beetjes alsof we ieder moment moeten evacueren... er staat ook een koffer met naaimachine verstopt onder de eettafel (waar wel eens een kat op slaapt) en de Singer Featherweight staat achter mijn de hond haar stoel..(zogenaamd om een tas met een laptop te ondersteunen..). Het lijkt heel erg, maar als iets lang zo staat went het en zie je het niet meer ;)

De loodzware Singer 201 uit de koffer op tafel gezet. En nu zat ik ook weer even stomverbaasd te kijken... waar is het voetpedaal?

Maar zien jullie het gaatje rechts onderin de houten bak? Daar moet een hendel in. Het klepje rechts waar normaal gesproken extra voetjes en spoeltjes kunnen liggen, is de afdekking van het snelheidssysteem. Met je knie druk je de hendel een beetje naar rechts en zo geef je gas. Lijkt een beetje op een aangepaste naaimachine voor gehandicapten, maar het is echt zo bedoeld.

Eerst maar even proefdraaien op een oefenlapje. De bovenkant zag er goed uit, maar bij het omdraaien zag ik dat de bovendraad aan de onderkant lussen gaf. Hele grote lussen! Dramatisch!!

Ik had ooit het draadspannings-gedeelte helemaal los gehaald en schoon gemaakt, maar niet meer een stukje genaaid. Er moest dus wat versteld worden.
De ring met de cijfers hard naar achteren geduwd om de zilverkleurige knop meer aan te draaien. Zelfs het kleine schroefje bij de draadspanningsverstelknop nog los gehaald om het hele deel iets te verschuiven. Eindelijk werd het een mooi stiksel, boven en onder.

Inmiddels was het tijd. Helaas niets aan de quilt gedaan. Dat komt een volgende keer.

Weer alles opruimen, want niets is zo vervelend dan thuiskomen met alles overhoop gehaald, ook voor de anderen hier.
Quilt weer in de kast, machine in de koffer, snel tas gepakt en binnen 7 minuten stond ik op school. Eén onvoldoende in de hele klas, dat viel ze mee. En die ene? Die ga ik in de gaten houden!