Iets af willen maken, betekent plannen! Dus na het werk snel de hond uitlaten, de katten naar buiten, even wat eten en dan een uurtje voor de naaimachine.
Het gaat prima! De Singer 201 met kniehendel en de gemonteerde walking foot gaan vastberaden banen stikken. De enige onwennige en onzekere factor ben ik.
Het organiseren van de stof is een kwestie van de slag te pakken krijgen. Ik rol de rechterkant van de lap een beetje op, vouw de stof als een harmonica op mijn schoot en zorg dat er links op tafel genoeg ruimte en ondersteuning is voor de linkerkant van het werkstuk.
De Singer stikt sneller bij topsnelheid dan ik de stof kan begeleiden, dus regelmatig stop ik even met de naald naar beneden. Weer herschikken, schuiven en de rechter knie tegen de hendel om weer verder te gaan. De machine stopt helaas niet altijd meteen, maar door met mijn knie onder de hendel door te glijden, kan ik die ook naar links duwen om wel te stoppen. Dat is iets om later te verhelpen.
Ik maak nu wel de stiksels iets dichter bij de naad dan bij de eerste banen.. Als het af is beslis ik of ik die eerste banen uithaal of het zo laat. Als het mij niet irriteert bespaar ik mezelf een hoop werk. Het is de evolutie van het werkstuk en de ontwikkeling van mijn techniek.Tijdens het naaien werd ik behoorlijk afgeleid door de poesjes! Sinds zondag komen de katjes buiten. Ze ontdekken de buurt en ook hun eigen mogelijkheden.
Monty is nog steeds de kleinste, dat zal zo blijven. Kon hij eerst amper een traptree op en vroegen wij ons af of hij ooit buiten zou kunnen, nu rent en klimt hij en hij geniet ervan. Maar ik heb hem wel uit dit kleine morellenboompje geplukt. Dat was een te grote uitdaging!
Charlie is een echte evenwichtskunstenaar en zoekt het al hoger op. De bovenste rand van de schutting is geen probleem.
Na twee uurtjes buitenspelen gingen de broers een hapje eten en wilden een warm plekje om te slapen.
Dat was voor vandaag het einde van het werken aan de quilt!
