Gelukkig doet een beetje zwarte schoensmeer wonderen. De kale plekken nemen de pigmenten uit de creme goed op en de bekleding gaat ervan glanzen. Het handvat is ook van leer bij deze koffer.
De sluitingen zijn behoorlijk vies, maar een zachte doek en wasbenzine doen hun werk. Als je dit buiten doet hoef je de dampen niet in te ademen en het grote voordeel van wasbenzine boven een zeep ofzo is, dat het verdampt en je geen restjes sop hoeft weg te halen uit de naadjes.
Ik vind de binnenkant van de koffer zo mooi met dit motief op de voering! En het inzetbakje heeft ook deze zwarte motieven.
De lak van de 221 heb ik royaal in de olie gezet, als een soort dag- en nachtcrème. Want de lak was dof.
Ik moet het voetpedaal nog opnieuw bedraden. Eerst kreeg ik het niet open. Met geen mogelijkheid! De vier schroeven waren verwijderd waarmee de rubberen dopjes vastzitten en die tegelijk de bovenkant en onderkant van het voetpedaal op elkaar houden, maar verder zat er geen beweging in. In uiterste wanhoop heb ik het voetpedaal omgekeerd op de tuintafel gedrukt, met de vaste knop langs de rand. En flink kracht gezet.
De knop van het gaspedaal werd daardoor ingedrukt en drukte tegen het mechaniek en daardoor tegen de bodemplaat. Daarna waren de twee onderdelen te scheiden. Morgen nieuw draad erop en isolatie van de bedrading over de weerstand, want dit is wel erg weinig bescherming.
