Met twee mauwende katers op weg naar de dierenarts. Bij Monty zou meteen zijn navelbreukje gerepareerd worden. Een soort buikwandcorrectie, want er hing een flinke tuut onder zijn buikje.
In de middag konden ze gehaald worden, maar al daarvoor ging de telefoon. Bij Monty was de niet-ingedaalde bal niet te vinden, niet in het lieskanaal en niet hoger in de buikholte. Bij het zoeken had de dierenarts ontdekt dat hij maar één nier heeft. En rare ribbetjes, want er zijn ook wat röntgenfoto's gemaakt.
Arme Monty!
Sprong Charlie de volgende dag alweer vrolijk rond, Monty lag te slapen en te slapen.... We hebben hem zelfs wat water in zijn bekje gespoten met een pipetje. En wat brokjes als pil opgedrongen. Toch leek hij daardoor te beseffen dat eten en drinken wel lekker is en wisselde hij dat met slapen af. Een nestje van een wollen deken om in weg te kruipen, steeds spinnend en uitrekkend als hij werd aangehaald.
Gelukkig gaat het iedere dag wat beter, maar het is duidelijk dat hij niet het beste exemplaar is van alle huiskatten. Maar wel één van de liefste!
We zijn nu een weekend samen in Maastricht, dankzij opa en oma D. en de medewerking van de kinderen. Morgen ga ik naar de Poppen en Berenbeurs, zonder echtgenoot weliswaar... Maar ik verheug me er op!
Ik type dit met de iPad, weet niet of het mooi wordt. De foto's staan er los bij deze keer.
