|
|
|
|
|
|
De Singer Featherweight is op Marktplaats wel aangeprezen als kindernaaimachine. Niet zo gek eigenlijk, als je het kleine formaat ziet.
Er bestaan naaimachines die alleen voor kinderen verkocht worden. Meer een speelgoedje. De machines werken vaak met maar 1 spoel, waardoor het resultaat een kettingsteek is.
Roze plastic moet tegenwoordig het ultieme Barbie-gevoel geven. Niet voor lang vrees ik!
Singer heeft vroeger ook metalen kindernaaimachines gemaakt, nu collectors-items.
Foto van internet.
En in de jaren 60-70 kwamen plastic naaimachientjes in de winkels die de merknaam Singer droegen. Werkzaam op batterijen, een dure grap als het nog geen oplaadbare batterijen betrof.
Wat is nu wel geschikt voor kinderen om mee te werken?
Gewoon met de hand iets in elkaar zetten, met naald en draad, is goed voor de motoriek, maar gaat langzaam en dat kan ontmoedigend zijn.
Een elektrische naaimachine gaat vaak te snel, zeker kinderen kunnen het pedaal niet goed doseren.
Een handnaaimachine laat het kind zelf het tempo bepalen. Nadeel van het draaien aan de hendel is wel dat er nog maar één hand overblijft om de stof onder het naaimachine-voetje te sturen.
Bij een trapnaaimachine valt dat probleem weg, maar de verschillende beweging van de voeten en de handen zijn een complicerende factor. Dat is juist goed! De ritmische beweging van het voetenwerk kan eerst geoefend worden door het kind (of de beginner) tussen de op papier getekende lijnen van doolhoven te laten naaien zonder draad in de machine. Zo ben ik zelf ook begonnen, het is een van mijn dierbaarste herinneringen!
Als dat goed gaat kunnen kleine lapjes aan elkaar gezet worden. Een kussentje voor de beer of een speldenkussen als cadeautje.
Begin simpel, dan blijft het leuk!