Kleine poesjes worden groot zeggen ze. En voor Charlie geldt dat ook. Hij is een flinke kater en net zo groot als 'oom' James, onze 3 jaar oude kat. En groter dan de hond, maar daar is geen kunst aan met een laag-potige Jack Russell!
Monty is het broertje van Charlie. We durfden hem niet te kiezen uit het nest, omdat hij zo mini was dat we dachten dat hij het niet zou halen. Omdat niemand Monty wilde, hebben we hem ook meegenomen toen Charlie weg mocht bij zijn moeder, we vonden Monty wat pittiger worden en hij bleek toch levensvatbaar genoeg.
Charlie was echt een moederskindje en ligt nog steeds graag op schoot, als een kitten bij de moederpoes. Hij eist een schoot en spint dan luid.
Monty is meer bescheiden en zo dankbaar als hij bij een van ons mag liggen! Hij is nog steeds erg klein, had maar één balletje en heeft maar één nier. Zijn rechtervoorpoot is krom / scheef / korter, dus hij loopt een beetje als Quasi Modo. We noemen hem dan Hobbeltje. Verder heeft een behoorlijke overbeet, echt een raar koppie. Zijn bekje eindigt niet vooraan, maar onder zijn kop, dus hij heeft wat moeite met eten. Een brokje dat naast het bakje ligt, kan hij niet oppakken.
Maar hij is zó lief, zo tevreden met een aaitje, massage, aandacht, spelletje met de hengel! En iedereen is dol op hem omdat hij zich tegen je aannestelt als je hem optilt en op schoot dankbaar zwijmelend naar je opkijkt. Op andere momenten is het gewoon een kat als alle andere, die luid mauwt als hij wil dat je de keukendeur open maakt.
Dat hij zo klein is, maakt dat hij iets vertederends heeft.
Kleine Monty.... We weten niet hoe het verder zal gaan met zijn gezondheid en gebreken. Maar wat zijn we blij dat hij erbij is gekomen!
