Natuurlijk hoorde ik een kritische ondertoon, maar aangezien ik nog van twee jaar geleden weet wat het huis binnen kwam toen hij hier introk, voelde ik me niet aangesproken.
Ik had geen passend etuitje, maar wel wat lappen leer.
Maanden geleden, bij de IJ-hallen, informeerde ik bij een kraamhoudster wat één lapje leer kostte, maar de €3 euro die zij vroeg, bleek voor de hele zak te zijn!
Het zijn mooie stukken leer, waarschijnlijk afkomstig van autostoelen of een firma die dat werk doet. Het is een mooie soepele kwaliteit.

Nu kwamen de snijmat en het rolmes weer goed van pas! Het is beangstigend hoe makkelijk het rolmes door het zachte leer ging... En dit leer is toch iets dikker dan mensenhuid, schat ik zo in...
Voor de ronding van de flap gebruikte ik een bordje. Het rolmes (Fiskars) heeft een plastic zijkant dat netjes langs het bord gleed, zodat niet het mes langs het bord ging en het misschien wel bot zou worden.
Voor de knoop even zoeken in de knopendoos op zolder, en maar roepen: "Wie wat bewaart, die heeft wat!!"

Na het naaien nog de naden van het etuitje precies gelijk gesneden.

Hoewel de Singer 221 het prima deed, ga ik de volgende keer leer stikken met de Singer 201. Die werd ook door boekbinders gebruikt en door thuisnaaisters. Heeft een sterkere motor dan de Singer Featherweight heeft.
Ik ben een beetje zuinig op mijn favoriete machientje! Het kleine zwarte koffertje staat in de huiskamer en komt regelmatig tevoorschijn!