Het duurde even voor het warm werd, maar toen deed 'ie het uitstekend. Ik begon met het eerste block van de Framer's Wife Sampler Quilt.
Het boek had ik al meer dan een jaar in huis, vorig jaar als verjaardagscadeau gekregen. Nu begon het echt te kriebelen, hoewel het nog steeds ingewikkeld leek.
Behalve allerlei brieven van vrouwen die vertellen waarom ze graag zouden zien dat hun dochter met een boer zou trouwen, staan er schema's in hoe de 111 blocks in elkaar gezet kunnen worden en bevat het een cd met voor iedere gebruikte mal een pdf-document.
Gelukkig vond ik op internet een pdf van iemand die de moeite heeft genomen alle malletjes op 15 pagina's te plakken, in plaats van 111 pagina's te moeten printen. Dat scheelt een halve boom!
Het eerste block maakte ik met stofjes in de kleur zoals ze als voorbeeld in het boek staan. Ik bleef twijfelen of dat nu wel echt mijn smaak was en je weet eigenlijk dat als je dat niet zeker weet, het gewoon niet de goede keus is..
Maar het was wel een mooi block geworden. De puntjes netjes, ookal zag ik dat pas toen het af was. Ik nam het strijkboutje voor een laatste pers op het block, zodat het mooi plat opgeborgen kon worden.
En toen ging het mis...
Het boutje stond al een tijdje te wachten en was te heet! En als je de handleiding leest staat dat er ook wel in. Geen thermostaat, dus blijft ie steeds warmer worden. Meer een soldeerbout dan een strijkbout dus!
En mijn block eindigde zo:
Beetje sneu. Nu begrijp ik waarom de echte Singer strijkbout wel een draaiknopje heeft om de temperatuur in te stellen!
Maar goed. Meteen de knoop doorgehakt. Strijkbout wordt niet meer gebruikt voor patchwork en andere kleuren gepakt voor de quilt. In roze en paars, dat vind ik nu eenmaal erg mooi!
Het zalmroze van de foto rechts boven is niet volgens de werkelijkheid!
Het is zo leuk om te doen! Een block uitzoeken, stofjes erbij pakken, stukjes op maar snijden en aan elkaar zetten. Het witte katoen tussen de stofjes, moet het wat luchtiger maken dan de quilt op de omslag van het boek.
Ik gebruik trouwens niet alle malletjes, want het is veel gemakkelijker om een blokje met een diagonaal op een andere manier te maken, dan twee driehoekjes aan elkaar te naaien. Dat was ook weer een hele uitzoekerij, maar volgens mij weet ik nu hoe dat op 3 manieren kan.
Ik doe een combinatie met naaien op papier, zoals bij dit block, en naaien met een 1/4 inch voetje.
'Periwinkle' heet dit. In het Nederlands is dat Maagdenpalm.
Gisteravond heb ik wat blocks voorgesneden, de stukjes stof netjes in een zipperzakje gedaan en het nummer van het block erbij. Vandaag vast wel wat tijd voor de naaimachine, liefst buiten in de tuin!
Ik neem nu wel steeds de makkelijke blocks, dus het afwachten hoever ik kom!
