Wij hebben collega's in alle soorten en maten. Ik bedoel, je hebt sectiegenoten die hetzelfde vak geven. Die spreek je vaker bij overleg over het vak en je zit samen de werkruimte van de sectie. Ook geven ze vaak les in het lokaal vlakbij of je deelt een lokaal.
Dan heb je de collega's waarmee je samen in een jaarlaag zit. Die geven een ander vak, maar die kom je bij teamvergaderingen tegen of bij rapportvergaderingen. Of het zijn collega's die werken bij de administratie of de loge (concierges), bij de Zorg (leerlingondersteuning) of de directie.
Sommige collega's zie je alleen in de personeelskamer en dan moet je ook nog gelijk pauze hebben, want op een grote school als de onze hebben we in twee groepen pauze. Zo is er voor de leerlingen veel ruimte in de aula en in het trappenhuis, maar ontmoet je bepaalde collega's niet zo vaak.
En er zijn natuurlijk ook collega's waar je veel mee praat en met sommigen heb je weinig contact of (nog) niet echt een klik.
Babs, de collega die nu met pensioen gaaat, ken ik wel iets beter, want we hebben vroeger samen een Faalangstreductietraining gegeven en ze quilt ook.
Hierboven zie je de beginnersquilt die ze heeft gemaakt bij Den Haan & Wagemakers in Amsterdam.... Een echte Sampler en zo mooi! Heel bijzonder!
Vandaar dat het leuk leek om een quilt te maken met een groepje docenten om zo een mooie herinnering mee te geven. Het moest wel voor beginners te doen zijn, dus recht toe recht aan.
Een beetje simpel patroon is altijd wel op Pinterest te vinden, de stofjes kocht ik in goed whatsapp-overleg met collega Tamara bij de Boerenbonthal bij de Albert Cuijpstraat.
Ik dacht dat iets romantisch wel bij een docente Engels zou passen.
Gelukkig wilde Singermeisje Carla wel komen helpen en konden we het biologielokaal gebruiken om de Singer Featherweights neer te zetten. Ik had meer dan vier machientjes mee, maar voor het helpen en snel leren hoe alles werkt bleek vier machientjes echt genoeg te zijn.
Die grote tafels waar leerlingen practicum aan kunnen doen zijn ideaal om met een naaimachine aan te werken!
Het werd een echt succes!
Carla en ik sneden de stof in lange stroken van 2,5 inch.
Telkens werden drie stroken aan elkaar gezet die wij weer in stukken van 6,5 inch sneden.
Die blokken verder dan om en om aan elkaar gezet tot lange stroken.
Daarna werden de lange stroken aan elkaar gezet.
Er werd genaaid en gestreken!
En genaaid en gestreken...
En even proefgenaaid, want er zijn altijd mensen die een beetje bang zijn voor een naaimachine.
En dan opgelucht zijn dat een Featherweight zo gemakkelijk is. Wie kan autorijden kan gasgeven en kan naaien met een Featherweight! Echt waar!
De groep varieerde steeds, omdat er nog lessen waren. Sommigen hadden tot laat les en kwamen daarna nog even helpen.
Zelf kwam ik bijna niet aan naaien toe, want er waren zoveel mensen enthousiast bezig.
Er liepen ook mensen naar binnen om alleen maar even te kijken. En die belandden toch achter de naaimachine. Of hielpen met het snijden van de blokken.
Er waren hapjes en het was zo gezellig!
"Wat zou Babs dit leuk hebben gevonden!" zeiden de anderen. Maar ja, Babs wist van niets.
En na vier uren hard doorwerken was de quilttop klaar! De bedoeling was eigenlijk dat in het witte gedeelte iedereen een wens of groet zou schrijven. Maar de groep dames en één heer van de sectie Engels vonden dat dat jammer was en kochten een roze lap stof voor de achterkant en daar hebben alle collega's iets op kunnen schrijven.
Een paar weken daarna was het afscheidsfeest op school. Toespraakjes, een liedje en uiteindelijk het cadeau. Wat een verrassing was het voor Babs om een top van een quilt te krijgen die door haar collega's in elkaar was gezet en waar zoveel leuke en lieve tekstjes op staan!
Natuurlijk mocht Baps ook nog een toespraakje houden. Het is toch heel wat als je na al die jaren op dezelfde school gaat stoppen om te genieten van je pensioen.
Tijdens de receptie konden wij ook Babs feliciteren. Babs gaat van de quilttop een coverlet maken. Dat is een top en een onderkant, zonder vulling.
En dat de sectie het maken van de quilt inspirerend had gevonden, bleek uit het feit dat ze voor een andere collega die wegging zelf ook een quiltje gemaakt hadden! Misschien heeft het quiltvirus toch toegeslagen.....
Hier nog een foto van de gelukkige ontvangers van de quilts, Babs (li) en Tamara (re).
Ik denk dat we nog maar een keer op school een Bee moeten organiseren, want het was zo gezellig om eens op een andere manier met collega's bezig te zijn.
En dan komen Babs en Tamara ook gewoon weer erbij! We gaan iets plannen.
Ik heb deze quilt dus maar de "Babs" genoemd. Een ideale quilt om snel te maken en dus ook goed te doen met minder ervaren naaisters!
