Omdat er onderin de kledingkasten, achter de handwerkstoel en bij de boekenkast al genoeg naaimachines staan en in de slaapkamer zelfs een trapnaaimachinemeubel met 3 lades aan weerszijde, is er eigenlijk geen plaats meer voor nog eentje. En zeker zo'n meubeltje vraagt om een mooie plek. Dat stop je niet zomaar weg...
Toch keek ik vaak verlangend naar het plaatje van de advertentie. Ik ben tenslotte een verzamelaar hè! De bloemetjes op de Singer leken steeds mooier te worden!
Op een ochtend zag ik een spookbeeld voor me: dat iemand het trapnaaimachinemeubeltje zou kopen alleen om het tafeltje en de machine weg zou gooien. Wat zou dat jammer zijn!
Ik besloot er een mailtje aan te wagen. Zou de naaimachine ook los te koop zijn?
En die avond kwam het mailtje van de verkoopster: dat kon! Over de prijs werden we het snel eens. Ik gaf nog wat adviezen over verpakken enzo. En het dringende verzoek de machine niet schoon te maken!
Stel je voor dat iemand geen stoffige machine wil inpakken en denkt: ik poets het even goed schoon met schoonmaakmiddel...x... Voor je het weet zijn juist die mooie versieringen van de machine beschadigd, van kleur veranderd of opgelost!
Maar alles kwam in orde. De meneer van de pakketdienst stond weer aan de deur, nu met een zware doos.
Ik was erg gecharmeerd van het plaatje dat op de verpakking geplakt was (niet het bloemetje, daarmee plak ik mijn adres af! De naaimachine!).
De maker van deze afbeelding hield vast van z'n (m/v) naaimachine!
De Duct tape om de doos heen was zelfs met een schaar lastig open te knippen en piepschuim stutte de naaimachine. Kon niet beter!
Daar was de naaimachine dan! Mooi als op de foto, beetje stoffig van ouderdom, maar niet vies of vet!
Het is leuk om te bedenken hoe zo'n machine gebruikt is.
Afgesleten: vaak gebruikt.
Wel verzorgd: met liefde gebruikt.
Bijna nieuw: niet gebruikt!
Dat laatste kan aan de eigenaar liggen. Soms kochten mensen een naaimachine, of kregen er een, maar hielden niet van handwerken of konden het niet.
Of de machine is niet in orde..
Ik heb het liefst te maken met een goed lopende machine met gebruikssporen.
Bij deze Singer ontbrak een plaatje aan de onderkant.
Dat was voor mij geen probleem omdat boven tussen de jassen nog een Singer 15 stond waar ik niet echt een klik mee had, maar die ik bij het trapnaaimachinemeubel kreeg waar nu een Singer 201 in zit. (Wat een verhaal wordt dit!)
Die andere Singer 15 werd dus de donor.
Toen ik die twee machines naast elkaar had staan, zag ik nog wel meer mogelijkheden. Immers de Tiffany had geen handpookje omdat ze een trapnaaimachine was geweest. De andere Singer 15 had dat wel, want die kreeg dat van die Singer 201. En aangezien de Tiffany op een schoenenkastje in de gang komt te staan, is het leuk als je aan het handwiel kan draaien.
Ook was het randje om het vliegwiel waar de spoelwinder op zat, veel mooier bij de niet geliefde Singer, maar wel met hetzelfde motief. Dus dat werd ook omgewisseld.
En de faceplaat kreeg ik niet roestvrij bij Tiffany. Bovendien was die faceplaat en ook het rondje dat het gat afdekt waardoor je het mechaniek kunt smeren glad, terwijl dat bij die andere naaimachine mooi bewerkt was. Even een paar schroefjes losdraaien en de grote Ruil kon beginnen.
Nu staat Tiffany te pronken op haar plaatsje bij de trap. Ik vind het heerlijk om even aan het handwiel te draaien, zo soepel loopt dat!
Natuurlijk besef ik dat de machine nu niet origineel meer is. Dit noemen sommigen een 'Frankenstein', een combinatie van verschillende apparaten van een verschillende uitvoering.
Maar deze machine heeft geen museale waarde, er zijn er honderdduizenden van gemaakt en omdat ze onverslijtbaar zijn, kan je er nog genoeg tegenkomen als je wilt.
En zou iemand mijn machine ooit in oorspronkelijke staat willen terugbrengen, dan staat die andere Singer 15 met de minder mooie onderdelen nog boven. Tussen de winterjassen!