Singer 301 (4).

Vandaag kwam de vervangende 3-pin stekker voor de Singer 301.

Het losmaken van de zes electradraden, 2 per schroefje, ging snel.

Het vastmaken aan de nieuwe stekker duurde iets langer, want het is toch een gepriegel en die draden zijn niet langer dan nodig. Eigenlijk net te kort om ze goed op hun plaats te houden bij het vastschroeven. De kleurcodes op de stekker zorgen ervoor dat je geen fouten kunt maken.

De grotere schroeven om de stekker aan de machine vast te maken had ik zo veilig opgeborgen, dat ik ze niet meteen kon vinden. Het zweet brak me uit, maar ze zaten keurig in een zakje in het groene Singer doosje met de andere acceessoires...

Wat ziet het er zo netjes uit! Stekkers bevestigen en een stukje stikken! Helemaal in orde! Ik ben echt  blij dat het goed gekomen is.

Singer 15, Tiffany!

Ik had bij de pagina bovenaan mijn blog, de rubriek Singers Te Koop, een tijdje terug een mooie trapnaaimachine gezet die ik tegenkwam op Marktplaats, met een Singer 15 erin. Die naaimachine had het mooiste motief dat ik ken bij Singer naaimachines, naar mijn smaak dan.

Omdat er onderin de kledingkasten, achter de handwerkstoel en bij de boekenkast al genoeg naaimachines staan en in de slaapkamer zelfs een trapnaaimachinemeubel met 3 lades aan weerszijde, is er eigenlijk geen plaats meer voor nog eentje. En zeker zo'n meubeltje vraagt om een mooie plek. Dat stop je niet zomaar weg...

Toch keek ik vaak verlangend naar het plaatje van de advertentie. Ik ben tenslotte een verzamelaar hè! De bloemetjes op de Singer leken steeds mooier te worden!

Op een ochtend zag ik een spookbeeld voor me: dat iemand het trapnaaimachinemeubeltje zou kopen alleen om het tafeltje en de machine weg zou gooien. Wat zou dat jammer zijn!

Ik besloot er een mailtje aan te wagen. Zou de naaimachine ook los te koop zijn?

En die avond kwam het mailtje van de verkoopster: dat kon! Over de prijs werden we het snel eens. Ik gaf nog wat adviezen over verpakken enzo. En het dringende verzoek de machine niet schoon te maken! 

Stel je voor dat iemand geen stoffige machine wil inpakken en denkt: ik poets het even goed schoon met schoonmaakmiddel...x... Voor je het weet zijn juist die mooie versieringen van de machine beschadigd, van kleur veranderd of opgelost!

Maar alles kwam in orde. De meneer van de pakketdienst stond weer aan de deur, nu met een zware doos.

Ik was erg gecharmeerd van het plaatje dat op de verpakking geplakt was (niet het bloemetje, daarmee plak ik mijn adres af! De naaimachine!). 

De maker van deze afbeelding hield vast van z'n (m/v) naaimachine!

De Duct tape om de doos heen was zelfs met een schaar lastig open te knippen en piepschuim stutte de naaimachine. Kon niet beter!

Daar was de naaimachine dan! Mooi als op de foto, beetje stoffig van ouderdom, maar niet vies of vet!

Het is leuk om te bedenken hoe zo'n machine gebruikt is. 

Afgesleten: vaak gebruikt. 

Wel verzorgd: met liefde gebruikt. 

Bijna nieuw: niet gebruikt! 

Dat laatste kan aan de eigenaar liggen. Soms kochten mensen een naaimachine, of kregen er een, maar hielden niet van handwerken of konden het niet.

Of de machine is niet in orde..

Ik heb het liefst te maken met een goed lopende machine met gebruikssporen.

Bij deze Singer ontbrak een plaatje aan de onderkant. 

Dat was voor mij geen probleem omdat boven tussen de jassen nog een Singer 15 stond waar ik niet echt een klik mee had, maar die ik bij het trapnaaimachinemeubel kreeg waar nu een Singer 201 in zit. (Wat een verhaal wordt dit!)

Die andere Singer 15 werd dus de donor. 

Maar de kleur van de steekplaat was nu niet gelijk aan die van het plaatje dat toegang geeft tot het spoelhuis. Dus ook dat van de donor- naaimachine genomen.

Toen ik die twee machines naast elkaar had staan, zag ik nog wel meer mogelijkheden. Immers de Tiffany had geen handpookje omdat ze een trapnaaimachine was geweest. De andere Singer 15 had dat wel, want die kreeg dat van die Singer 201. En aangezien de Tiffany op een schoenenkastje in de gang komt te staan, is het leuk als je aan het handwiel kan draaien.

Ook was het randje om het vliegwiel waar de spoelwinder op zat, veel mooier bij de niet geliefde Singer, maar wel met hetzelfde motief. Dus dat werd ook omgewisseld.

En de faceplaat kreeg ik niet roestvrij bij Tiffany. Bovendien was die faceplaat en ook het rondje dat het gat afdekt waardoor je het mechaniek kunt smeren glad, terwijl dat bij die andere naaimachine mooi bewerkt was. Even een paar schroefjes losdraaien en de grote Ruil kon beginnen.

Nu staat Tiffany te pronken op haar plaatsje bij de trap. Ik vind het heerlijk om even aan het handwiel te draaien, zo soepel loopt dat! 

Natuurlijk besef ik dat de machine nu niet origineel meer is. Dit noemen sommigen een 'Frankenstein', een combinatie van verschillende apparaten van een verschillende uitvoering.

Maar deze machine heeft geen museale waarde, er zijn er honderdduizenden van gemaakt en omdat ze onverslijtbaar zijn, kan je er nog genoeg tegenkomen als je wilt.

En zou iemand mijn machine ooit in oorspronkelijke staat willen terugbrengen, dan staat die andere Singer 15 met de minder mooie onderdelen nog boven. Tussen de winterjassen!

Singer 301 (3).

Dat de bovendraad niet de onderdraad omhooghaalde bleek te liggen aan de stang van de naaldhouder die scheef in de machine zat. Daardoor zat de naald scheef en kon de grijper bij het spoelhuis onder in de naaimachine de bovendraad niet pakken.

Door het kleine schroefje los te maken, kon ik de stang een stukje draaien zonder hem omhoog of omlaag in de constructie te schuiven. Dit laatste is belangrijk ivm de timing. 

(Heb jij dus ooit een naaimachine die steeds steken overslaat en helpt een nieuwe naald niet, dan kan hier de oplossing liggen. Succes ;) Er zitten trouwens wel streepjes op die stang om aan te geven op welke hoogte hij vast hoort te zitten. En je merkt vanzelf wanneer hij goed zit.)

Nu de naaldhouder goed zat kon ik de naald terugplaatsen en gewoon van rechts naar links het garen door het oog halen, net zoals bij de de Singer Featherweight. 

De machine was nog niet op stroom aangesloten, dus met de hand het vliegwiel gedraaid en daar kwam de onderdraad omhoog!

Snel een dubbel lapje stof onder het transportvoetje en al draaiende de naald op en neer laten gaan voor de eerste steekjes. De onderkant van de stof liet zien dat de spanning van de bovendraad veel te los zat. De bovendraadspanningsregelaar moest op 7 voor het goed ging.

Toch sloeg de naaimachine zo nu en dan een steek over en de naald leek toch nog niet helemaal recht te zitten, dus weer het schroefje van de naaldhouderstang los en de stang nog een klein slagje draaien.

Daarna even de onderdraadspanning gecontroleerd door het spoelhuis te laten hangen aan de onderdraad en een rukje aan de draad te geven. Veel te strak! 

Dus met de mini-schroevendraaier het stelschroefje bij het veertje iets losser, tot de 'spoelspin' na een rukje aan het draadje een centimeter of 5 naar beneden gleed.

Daarna ging het uitstekend! De boven- en onderdraad kruisten keurig tussen de twee stoflagen.

Maar nog steeds niet op electriciteit.

Tijd voor stroom! Deze Singer 301 heeft een motor die geschikt is voor 110 Volt. Sluit je die aan op ons lichtnet met 230 Volt, dan draait de motor 2x te snel en brandt je lampje door. Ook de motor zal het waarschijnlijk niet lang volhouden.

Van T. had ik een spanningsomvormer geleend. Een klein kastje zet de stroom om van 230 naar 110 Volt. De ene stekker is gewoon Hollands, de andere met twee gleufjes is voor het Amerikaanse apparaat. Deze is geschikt tot 75 Ampere, de naaimachine is 56 Ampere.

Eerst maar de electriciteit erop. De kapotte stekker was gelukkig wel bruikbaar.

Het ging goed. Geen rare dingen.

Lampje aan door het knopje te draaien. Ging goed.

Voorzichtig mijn voet op het gaspedaal en daar ging de Singer 301! 

Wat een geluidje en wat een mooie steekjes!

Ik denk dat de machine verder prima is. Niet méér schade dan die ene stekker.

Dus nu is het tijd om deze 'Big Sister' eens goed te leren kennen!

Singer 301 (2).

Daar zat ik dus met een hele mooie Singer 301 met een kapotte mannetjes-stekker. De '3-pin terminal' was gebroken doordat iemand het vrouwtjes-stekker gedeelte erin had laten zitten en het niet beschermd was door luchtkussentjes. Eén keer flink stoten tijdens het transport en het 60 jaar oude bakeliet had het begeven. De rand van de stekker zat netjes vast met twee schroeven en de rest was in de naaimachine gedrukt en niet eens vast te pakken, laat staan er iets op aan te sluiten.

Omdat ik er niet goed van kon slapen had ik een mail aan de verkoper gestuurd. En nog een foto van het onderdeel erachteraan, want een foto zegt meer dan woorden en zeker meer dan mijn Engelse woorden!

Vanwege het tijdsverschil duurde het uren voor er een reactie kwam. Maar dat was wel heel geruststellend! De firma die de verkoop had gedaan zou er alles aan doen om de schade te vergoeden en dat ze mij in de gelegenheid zouden stellen het kapotte onderdeel te vervangen of de waardevermindering in geld terug te geven. Daar waren ze voor verzekerd en ze hoopten dat we dit in goed overleg konden oplossen. 

Meteen kwam er ook een mail van Ebay dat de verkoper de verzekering een bericht had verstuurd en de vraag of ik ook dacht dat het door het verzenden kwam. 

Ondertussen dacht ik na over de schade. Ik heb al eens gezegd dat ieder uniek schroefje van je naaimachine de waarde vertegenwoordigd van je hele naaimachine!

Ik weet niet hoeveel Singer 301's er in Nederland zijn, maar ik heb er nooit een op Marktplaats gezien, laat staan dat het kapotte omderdeel daar werd aangeboden. Maar in Amerika zijn meer van deze naaimachines...dus in de handleiding de naam van het onderdeel opgezocht en dat eens bij Ebay ingetypt. En daar was zo'n stekker te koop! 

Helaas stond er bij die advertentie dat het niet verzonden werd. Sommige mensen willen alleen dat iets opgehaald wordt, maar het kan ook zo zijn dat ze niet naar bepaalde landen willen verzenden als ze al weten dat dat problemen geeft. Kleine goedkope pakketjes worden te duur om verzekerd of aangetekend te worden verzonden, maar komen dan vaak niet aan en dat geeft alleen maar problemen.

Op aanraden van mijn doortastende echtgenoot stuurde ik een mail aan de verkoper van de losse stekker, waarin ik de situatie uitlegde en met de vraag of hij de stekker toch naar Nederland wilde verzenden. En dan zie je hoe betrouwbaar Nederland wordt geacht te zijn, want de die verkoper mailde terug dat het mogelijk was!

Ik kocht het onderdeel vast, want of ik het nu vergoed zou krijgen of niet.. Ik had het nodig! Ook stuurde ik het Paypal-aankoopbewijs door naar de verkoper met de vraag of hij dit aan de verzekeringsmaatschappij wilde zenden.

En heel snel kwam er een lieve en enthousiaste mail van de verkoper van de naaimachine dat ze heel erg blij waren met deze oplossing en dat ze het bedrag dat dit onderdeel mij kostte nog met iets verhoogden, zodat ik er een lekker kopje koffie van kon drinken!

Dus nu wacht ik op de stekker om mijn mooie Singer 301 helemaal gaaf te maken. Maar voor ik de verkoper de positieve feedback kon geven, moest ik wel zeker weten dat de machine geen extra schade had opgelopen.....

Dus aan de slag! 

Ik haalde de twee schroefjes van de kapotte stekker los en verwijderde de losse stukjes plastic. 

De rest van de stekker trok ik naar buiten om de contra-stekker te bevestigen. Dat ging gelukkig zonder problemen. 

Het voetpedaal zit apart aan de machine vast.

Om niet dat geintje te krijgen als laatst met de 222 haalde ik het voetpedaal uit elkaar..

.. om te controleren op conductoren, maar die waren keurig verwijderd.

Zoals het beste is: een onderdraad en bovendraad verschillend van kleur nemen. Dan kan je de draadspanning goed beoordelen, de bovendraad mag aan de onderkant van het werk iet te zien zijn en de onderdraad niet aan de bovenzijde.

Door het vliegwiel te draaien probeerde ik de onderdraad naar biven te halen. Dat ging niet! Er kwam geen draad.... Hartkloppingen kreeg ik ervan!

Het was me al opgevallen dat de naald van voor naar achter werd ingeregen en ineens kwam mij dat heel vreemd voor. De Singer 301 wordt ook wel 'The Big Sister' van de Singer Featherweight genoemd en heeft hetzelfde spoelhuis op dezelfde plaats als de Singer 221. Dus er klopte iets niet aan de naald.

En nog nauwkeuriger kijken gaf een groter probleem aan: de hele naaldhouder zat scheef! En dat lag eigenlijk niet aan de naaldhouder, maar aan de hele constructie....

Daarvoor moest de kop van de machine open. Dat gaat heel modern met een klapdeurtje!

Daar zit de stang waar je naaimachinevoetje aan vastzit en de stang waar de naald mee op en neer gaat. Dat stangetje glijdt heen en weer, maar zit aan de bovenkant wel vastgeklemd in de constructie  met een schroef. Door dat schroefje los te draaien kon ik de stang van de naaldhouder nu iets draaien tot de naald weer precies van links naar recht het oog van de naald had. Als je begrijpt wat ik bedoel..

Ik moet zeggen dat ik liever niet aan deze stang kom. De naaimachine is precies getimed, zodat de grijper bij de onderdraad de bovendraad kan pakken en de naald dus op de juiste tijd met de bovendraad bij de grijper is, maar ook weer weg is uit het onderste van de machine voor het mechaniek de naald kan raken. Daarbij komt nog dat de naald uit de stof moet zijn als je werkstuk door de transporteur onder het naaimachinevoetje wordt opgeschoven. Dat timen van de machine is geen kleinigheid, dus raad ik je aan daar nooit iets aan te doen als het niet nodig is. 

Maar nu was het dus nodig!

Even geen tijd meer om te schrijven. Wordt vervolgd!

Singer 301 (1).

Ik zet alvast een (1) neer, want dit wordt een 'continuing story', hoewel ik hoop dat het geen 'neverending story' wordt!

Ik dacht dat ik de Singer 301 vorige week al zou ontvangen, maar nu bleek dat ze wel in Nederland was aangekomen, maar binnen een minuut naar Costum Services werd overgeheveld. De Douane...

Pakketten boven de €22 moeten via de douane. Dan komen er kosten bij. Daar kan je over klagen, maar in dit land noemen we dat belastingen en daarvan wordt van alles betaald, zoals uitkeringen, ziekenhuizen, politie en leraren. Als docent vind ik belastingen dus niet zo erg, want als we het van fooien van onze dankbare leerlingen moeten hebben, kon dat wel eens tegenvallen ;)

Het was afwachten tot er een keurige update kwam met de informatie dat het pakket was vrijgegeven. En de volgende dag stopte het busje van die aardige pakjesbezorger die altijd vrolijk de hele buurt rondrijdt en heel attent is.

Voorzichtig pakte ik alles uit, de kartonnen doos, de aparte accessoires, de machine zelf. Er zat alleen karton om alles heen en hier en daar een prop papier. Geen ladingen bubbeltjes plastic of zakjes gevuld met lucht......

Het voetpedaal zat nog in de machine en lag las op de naaitafel en ik schrok toen ik een brokje zwart plastic tegenkwam, maar zag niets aan het voetpedaal en ook geen beschadigingen aan de machine.

Ik moet nog een omvormer kopen omdat er een Amerikaanse stekker aan de machine zit en het apparaat gewend is  ( lees: gemaakt is..) 110V te krijgen. Dan moet je er dus geen 230V op zetten! Ik kon nu alleen aan het vliegwiel draaien en dat ging soepel.

Ik poetste wat met naaimachine-olie en de machine begon te glanzen. Ook druppelde ik wat olie in. Daarvoor bestemde gaatjes. Wat een mooie Singer is dit!

Daarna wilde ik het voetpedaal eruit halen om op te ruimen en toen bleek waar de stukjes plastic vandaan kwamen: de 3-pin terminal block was doordat de stekker er nog in had gezeten tijdens het vervoer naar binnen gedrukt en afgebroken. De stekker van het voetpedaal kan er nu niet meer in omdat de mannetjeskant van de stekker los zit en naar binnen schuift.

Ik werd er wel een beetje sip van! En ook bezorgd, want wat moest ik nu doen?

Terwijl ik altijd gewaarschuwd heb voor verzenden van naaimachines en behalve de eerste verder altijd de machines heb opgehaald, hoorde ik om mij heen alleen maar goede resultaten. En dit was een firma van Ebay met allemaal positieve kritieken, dus ik had absoluut niet verwacht dat er iets mis zou gaan.

Een beetje onrustig geslapen en midden in de nacht zaten we hier aan de koffie en mailde ik de verkoper in mijn beste Engels wat er mis was. Want bij het pakket zat een uitgebreide brief of je bij klachten contact wilde opnemen. Bij Ebay geef je een beoordeling als je iets hebt ontvangen en het is voor de verkoper belangrijk dat je tevreden bent.

Wordt vervolgd!

Internet is zo leuk!

Als je niet oppast kan je uren ronddwalen op internet. Van alles te zien, te leren, te kopen, te lezen!

Maar soms lijkt het een beetje op televisie... Je hebt een tijd gekeken en achteraf blijkt dat het niet veel bijzonders was. Het voordeel van internet is dat je heel selectief kunt kijken.

Nu de vakantie bijna voorbij is en het huishouden weer aandacht nodig heeft, de voorbereiding voor het nieuwe schooljaar en de laatste leuke-uitstapjes-bezoekjes-nu-het-nog-kan-activiteiten plaatsvinden, wil ik mijn Kerstquiltje afmaken. Flink aan de slag dus!

Om jullie even van het werk te houden en te amuseren ( naar ik hoop ), komen hier twee plaatjes van internet.

Kijk even naar deze mierzoete advertentie van de Singer 306. 

Papa fume une pipe! En Mama heeft voor het hele gezin een garderobe genaaid op haar moderne naaimachine!

En dan deze: dit naaiwonder is nu te koop op MP. Wat klopt er niet?

Internet is echt leuker dan televisie!

De Kantfabriek in Horst.

We zijn in America!

En dit hertje zag ik vanmorgen uit het slaapkamerraam.

Noord-Limburg is erg mooi!

Deze week zijn we naar een museum geweest in Horst.

In een oud industrieel gebouw is De Kantfabriek gehuisvest.

Behalve de vaste collectie met machines die kant weven door draden op grote klossen steeds om elkaar heen te kruisen en vitrines met voorwerpen die bij de geschiedenis van kant en met name dit gebied van noord Limburg te maken hebben, is er nu een interessante expositie van Miao-klederdracht.

Binnen mochten geen opnamen gemaakt worden. Dat is wel begrijpelijk maar nu kan ik niet zoveel laten zien. Ik heb op internet wat plaatjes gevonden.

Omdat het wat regenachtig en koud was, liep ik daar in een grijs wollen vestje en ik voelde me net een saaie grijze muis tussen al die kleurrijke klederdracht van de Miao! 

Ongelooflijk! Knal blauw, fel rood, oranje, roze, de mensen daar houden van opvallende kleuren!

En ze behandelen effen stof met substanties en stampen daarna met hamers de vezels plat, tot het glanst als donkergrijs gepoetst leer.

Het borduurwerk heeft fijne kruisjes, er lag een loupe bij om het te zien! 

Op stroken worden motieven geborduurd, geometrisch met kruisjes, maar ook bloemen, beestjes en andere figuren met allerlei verschillende steken. Die stroken worden in de kleding verwerkt.

Dat de mensen daar trots zijn op hun kleding is duidelijk en ook volkomen terecht!

Wat ik erg leuk vond was de oplossing die ze daar hebben om hun garens, lapjes en patronen op orde te houden. 

Geen plastic bakjes natuurlijk, maar kunstig gemaakte papieren mapjes. 

Hiervan lagen wat exemplaren bij de tentoonstelling, maar onder gedempt licht. Zo kwetsbaar zijn de pigmenten van de versierde mapjes en het papier. 

De kuipjes zijn gevouwen en als ze gedraaid worden vallen ze dicht en beschermen de kostbare inhoud. Omdat de kuipjes op bakjes zijn geplakt, kan een mapje veel spulletjes bevatten.

Deze foto's zijn niet van de tentoonstelling, maar komen van het blog van Louisa, Damselfly's Delights. 

http:/damselflys.blogspot.nl. 

Louisa is een creatieve vrouw die kleding maakt, breit en nog veel meer! Ze schrijft uitgebreid over van alles, gelukkig met foto's erbij. Heerlijk om door haar teksten te surfen en inspiratie op te doen.

Mooie foto's van de kleding van de Miao kan je zien bij Marla Mallet.

http://www.marlamallett.com/miao-photos.htm