Jaren geleden begon ik met mijn blog en met de iPad ging dat heel handig. Dat maakt het makkelijk om even snel een verhaaltje te schrijven. Op het moment dat die app niet meer werkte, heb ik nog wat andere manieren geprobeerd, want om steeds de computer erbij te moeten pakken stimuleerde niet echt.
Nu ga ik het dus weer eens op deze manier doen. Kijken of dit prettig werkt....
Het draaien van onderstaande foto lukt me al niet. Maar goed, we gaan vrolijk verder!
Ik heb de kinderquilt met lijmspray gesandwicht. Je strijkt eerst met je handen de tussenvulling glad op een grote tafel.
Daarna leg je de achterkant stof erbovenop en ook zo glad mogelijk. Je slaat de achterkantstof voor een deel terug en spuit de lijmspray op de tussenvulling. Dan leg je de achterkantstof weer goed en strijk je met je handen de lagen netjes op elkaar. Zo ga je vanuit het midden de ene kant op en daarna de andere kant.
Als de achterkantstof vastgeplakt zit leg je de tussenvulling naar boven, quilttop erop, gladstrijken, terugvouwen, sprayen, top vastplakken, etc.
Het zag er gelijk al uit als een quilt!
Met een walking foot op de naaimachine heb ik de quilt doorgestikt. Beetje grote steek voor het landelijke effect.
Ik deed dat met mijn Singer 301, de Big Sister van de Featherweight. Dit is een gewone grote naaimachine, maar wel lichtgewicht. Een stoere machine. Helaas niet low shank, dus de voetjes van de Featherweight en andere ouderwetse naaimachines passen niet. Maar dit is een krachtig racemonster. Ik zal er volgende keer wat foto’s van laten zien.
Natuurlijk niet handig als Roger op het werk komt liggen. Maar hij liet zich gewillig verwijderen en afleiden.
De geruite stof heb ik ooit in Duitsland gekocht. Het was bij een gewone stoffenwinkel en ik weet helaas niet meer waar. Ik vind het een mooie combinatie met de Dutch Fabric en klederdrachtstoffen. Ik word echt heel blij van deze stoffen en ik ga ze weer verzamelen om een grotere quilt te maken. Een mens moet een doel hebben hè!
Een ander doel is dit vest nu eens af te maken. Zwarte wol is in de zomer te warm om mee te breien, in de winter zie je het niet zo goed, blijven de lente en de herfst over. De tas met breiwerk belandde ergens in een kast, maar ineens was de zin er weer en met een paar dagen was de mooie pas met kleurtjes af. Ik was weer helemaal in de brei-modus! Helaas kreeg ik de dag daarna dat mijn pols op slot ging en bewegen onmogelijk was. Schrijven of wat dan ook deed erg veel pijn en om te slapen moest ik aan
de pijnstillers.
Gelukkig ontdekte ik daarna de filmpjes op Youtube van Arne en Carlos, die het Noorse recht- en averechts breien demonstreerden. Het was wel drie keer kijken, één keer zien, maar toen had ik het door. En nu is ook de halsboord van het vest af, de rits is besteld en dan kan het afronden beginnen.
Krijgt Oudste zoon misschien deze winter zijn warme vest!
Wordt vervolgd!