Gisteravond kregen we ineens de kriebels. We wilden iets doen, ergens naartoe. De keus viel op Enkhuizen. Het stadje bekijken en naar het Zuiderzeemuseum.
We parkeerden bij het station. Daar is een grote parkeerplaats, maar het stond al aardig vol. Gelukkig houden we van lopen en het was best lekker weer. Het zou alleen maar beter worden.
We waren wel vaker in het museum geweest, maar het stadje hadden we één keer eerder bezocht. Op een zondag die geen koopzondag was en behalve een paar winkeltjes met toeristische rommel en een winkel met tassen en paraplu's, was er niets open. Dat laatste kwam wel goed uit, want het was toen koud en regende. De paraplu die we toen aanschaften hebben we nog steeds en staat bij de voordeur onder het afdakje, voor als we bij regenachtig weer Stina gaan uitlaten.
Hoogste tijd dus voor een vernieuwde kennismaking en o, wat was het leuk! Echt een aanrader, dat Enkhuizen, kijk maar mee!
Ik ben dol op huisjes kijken, dus weer veel foto's van woningen. Na het schilderwerk van vorige week, kijk ik daar toch anders na. Zie je al dat mooie hout bij dit huis? Wat een onderhoud heeft dat nodig... Wel een hele leuke bouw!
Omdat je op hele leuke plekjes komt als je zijwegen inslaat, werden we gelokt door deze boog naar een park.
Met heel veel oude, grote woningen die er steeds hetzelfde uitzagen. Mooi verzorgd, grote tuinen, vogeltjes die fluiten, een vijver, een bruggetje. Het leken wel vakantiewoningen op een luxe vakantiepark.
Er stonden een theepot en twee kopjes klaar op een tafeltje. Gezellig!
Heel stil, midden in het stadje en midden in de natuur.
Op het informatiebord stond te lezen dat woningen waren die door een fonds gebouwd waren voor arbeiders en volgens Wikipedia gaat het waarschijnlijk om het eerste sociale woningbouwproject van Nederland.
Je kon hier alleen wonen als je je heel goed gedroeg en de beheerder had van alle 50 woningen een sleutel om zo nu en dan te komen inspecteren.
Het waren voor die tijd grote en luxe woningen, met een binnentoilet!
Weer verder liepen we langs de haven om weer een straatje in te slaan en wat winkeltjes te kijken en de sfeer te proeven.
Mijn echtgenoot zag de kringloopwinkel nog eerder dan ik, hoe is het mogelijk hè! Echt een bijzondere winkel met hele kleine prijsjes en opgeknapte meubeltjes.
Er stond een kast met knoopjes en handwerkspulletjes. Veel patronen van kinderkleding van Roos en nog wat. Ik heb wat kinderhangertjes gekocht, een borduurring en een set breinaalden maat 6 met de tricottruuc. Dan is de punt dikker dan de rest van de naald en glijden de steken makkelijk verder. Een beetje zoals dat ook bij rondbreinaalden werkt.
De informatieborden in de stad geven een beeld van vroeger. Dit was het weeshuis.
Natuurlijk even een fotootje van een Singer naaimachine op een Singer naaimachinetafel.
Een winkel met het servies van Bunzlau Castle. Ik vind het wel mooi, maar dan op een hele rustige achtergrond. Want het is een beetje druk...
Een echt Naaiatelier!
Weer een mooi hoekje.
Een steegje met een spannende naam!
De Drommedaris, de zuidelijkste toegangspoort van de stad. Ooit neergezet als verdedigingswerk bij de ingang van de Oude Haven.
We zijn al jaren vrienden van het Zuiderzeemuseum. We hebben ook een Museumjaarkaart, dan mag je er ook gratis in, maar met de vriendenpas steun je het museum extra.
Ik had speciaal mijn Spakenburgse Jakje aan, maar volgens mij heeft niemand dat in de gaten gehad. Over twee weken komt er een Klederdracht Festival in het Zuiderzeemuseum, maar dat zitten wij midden in de eindexamencorrectie.
Het buitenmuseum is een verzameling winkels, werkplaatsen en huizen, die een beeld geven van de leefwereld rondom de Zuiderzee zoals het Ijsselmeer vroeger heette, toen de Afsluitdijk er nog niet was en eb en vloed vrij spel hadden. Vooral vloed natuurlijk.
Zo'n deurkrukje.... Lief toch?
Er lopen veel vrijwilligers rond die de oude ambachten laten zien.
Zoals de nettenboeter.
Er worden visjes gedroogd en verderop ook gerookt. Daar zitten heel veel mensen te smullen van gerookte haring, sprot en zalm. De zalm was lekker...
Je kan het hele buitenmuseum doorwandelen en bij huisjes naar binnen om via de gang in de kamertjes te kijken. Kleine huisjes waar volgens de bordjes grote gezinnen woonden, met wel zeven kinderen. In de huiskamer zie je dan een ladder die naar de zolder gaat. Voor extra slaapplaatsen.
Bij het schooltje staan de klompjes keurig naast elkaar.
Het schooltje heeft onze bijzondere belangstelling natuurlijk! Twee docenten kijken graag naar lokalen waar kennis wordt overgedragen!
Het schoolbord met krijtjes. Dat heb ik ook nog gebruikt toen ik begon met lesgeven. Niet alleen het bord en de bordenwisser, maar ook mijn handen en kleding zaten er onder! Zo'n modern whiteboard heeft voordelen.
Er werd schoonschrijfles gegeven en de leerlingen deden goed mee.
Ook veel ijver te zien bij de bootjeswerkplaats. Eigenlijk voor de kinderen, maar het waren vooral de vaders die enthousiast bezig waren.
De winkel in feestartikelen vind ik een beetje sinister met die maskers.
De smit was het vuur aan het opporren. Je kan hier in de deuropening staan om hem bezig te zien.
De mandenvlechtster was erg gecharmeerd van het mandje waar ze mee bezig was, omdat het vlechtwerk om een houten mal heen ging en dat was uniek. Meestal gaat het uit de vrije hand.
Ik zag hele leuke manden. Toch veel leuker dan een plastic bak?!
Hier moest ik even aan opa en oma D. denken. De vissers kregen en krijgen nog steeds een zootje vis mee naar huis als ze klaar waren met vissen. Zootje betekent een bepaalde hoeveelheid. Zie het als secundaire arbeidsvoorwaarden! Maar die vis werd dan op zaterdagavond gebakken en om niet in huis die vettigheid en luchtjes te hebben, bedenken mensen buitenkeukentjes of hebben ze een gasstel in een loods of schuurtje staan. En dat is precies hoe opa en oma D. de vis bakken. In het kleine schuurtje in de tuin, op een campinggasstelletje.
Leuk hè!
Ik keek in de kamertjes vooral of ik een quilt kon vinden, maar niets gezien.
In de kerk wel een bordje dat je niet op de grond mocht spugen.
Ik moet ergens van vroeger ook nog foto's hebben van dit kerkje. Misschien wel 14 jaar geleden hielden wij Vrouwendag. Het was een dagje om moederdag te vieren en met dochterlief zonder haar broer en broertjes op pad te gaan. Met moeder, schoonmoeder (oma D.) en dochter gingen we dan ergens naar toe en we zijn ook naar het Zuiderzeemuseum geweest. Dat waren leuke uitstapjes! Ik moet toch eens op zoek naar die foto's....
Een bootje in de kerk, dat past wel bij vissersdorpjes. En een stenen sarcofaag, de doodskist voor de rijken.
Even een Onzie, een selfie met meer personen. Het werd steeds beter weer, echt heel lekker.
We moesten een kwartiertje op het bootje wachten dat ons terug zou varen naar het station van Enkhuizen. En er waren geen bankjes, we waren een beetje moe. De rolstoelen zagen er stevig uit en werden niet gebruikt. Al snel waren wij niet de enigen die daar neerstreken!
Die rolstoelen zijn wel praktisch, maar zitten een beetje hard.
Het boottochtje geeft iets extra's aan het bezoek aan het museum. Vanaf het water ziet alles er altijd anders uit en met mooi weer geeft het een echt schoolreisjesgevoel.
We hebben een heerlijke dag gehad!