Precies een week geleden gaf ik een borduurworkshop met de Featherweight in Den Bosch, bij Bossche Quilts en Meer. Een eindje rijden hier vandaan, maar ook weer een leuk uitstapje, dus mijn echtgenoot reed de auto en ik werd met alle spullen keurig bij Wietske voor de deur af gezet.
Na de koffie en de babbel begonnen we met het onderhoud. Niet de hele grote onderhoudsworkshop, maar de kleine onderhoudsbeurt, zoals je die na 8 uur naaien zou moeten doen. 8 uur motordraaien kan ik beter zeggen, want je naait bijna altijd met tussenpozen.
Wel was er aandacht voor de onder- en bovendraadspanning. Want met borduren moet je daar soms iets anders instellen dan voor gewoon naaien. Dat hangt van heel veel factoren af, je garen, de ondergrond, je machine. Het is vaak een kwestie van uitproberen.
Maar deze deelnemers waren snel van begrip en zo konden we beginnen met de pakketjes stof, die door Herman van Wietske, mijnheer Bossche Quilt zullen we maar zeggen, met zorg bij elkaar waren gezocht en gesneden. Voor mij ook spannend, want het schrijven van een patroon is best moeilijk en nu kon ik zien of alles er duidelijk in stond.
En ik leerde weer van de opmerkingen die gemaakt werden, want we werkten met Vliesofix en dat plakt snel aan de strijkplank. Dus voortaan ook een beetje bakpapier mee om eronder te leggen.
Al snel waren de cupcakes op de stof gestreken en konden de lijnen geborduurd worden.
En Wietske zat te glimmen, want ze ging heel erg goed op de machine die ze nu eindelijk leert kennen!
Intussen zat mijn echtgenoot zich op een terras te verpozen. Het was dan ook heel goed weer!
Wietske gaat ook beginnen met een Singer Featherweight Bee, het idee is een maandelijkse bee te houden, net als bij De Quiltmuis. Dus houdt de site van Bossche Quilts in de gaten en geef je gelijk op als je daar bij wilt zijn. Ik kom nog wel een keer voor een workshop, dat komt dan in de agenda van Het Singer Winkeltje te staan. Ook de volgende borduurworkshops in Zalk (7 oktober) en in Overloon (27 oktober) staan in de agenda. (Klik hier voor de agenda van de workshops van Het Singer Winkeltje.)
Vandaag werkte ik verder aan mijn Cupcake-quiltje, want het was nog niet helemaal af. Een beetje tijdgebrek heb ik soms wel.. Maar het was nu lekker weer, de zon scheen naar binnen en ik wilde nog twee machientjes testen.
De eerste was van 1945. Net na de oorlog. Dat wist ik wel, maar dat er nog iets bijzonders aan was had ik niet gezien bij het schoonmaken en verzorgen. Misschien zag ik het nu door het zonnetje.
In de oorlog zijn een hele periode geen Featherweights gemaakt. Maar daarna was het metaal niet in dezelfde legering verkrijgbaar als wij gewend zijn bij de naaimachientjes. Het was in plaats van glimmend chroom nu zwart.
Hieronder zie je de plaat van de steeklengteregelaar. Die is normaal van glimmend metaal of bij latere modellen van alluminium met zwarte verf.
Deze is van dus van zwart metaal.
Daarna zag ik de hendel waarmee de voet omhoog gaat. Ook van zwart metaal.
En het veertje van het spoelhuis, waarmee de draadspanning geregeld kan worden is ook van zwart metaal. Dat kende ik wel en zelf heb ik een collectie zwarte Singer voetjes, omdat ik dat leuk bij mijn Singer 222 vond staan, maar ik had nog nooit naaimachine onderdelen gezien die BLACKSIDE waren, zoals dit metaal heet. Erg leuk en bijzonder dus!
Als laatste bijzonderheid heeft deze machine niet een zwart voetpedaal, maar een gevlamd lichtbruin.
Zo jammer dat er geen informatie is over de herkomst van deze machine. Maar ja, het is een fijne, stille en soepele Featherweight, en daar gaat iemand veel plezier van hebben!
Deze Featherweight is al verkocht, mocht je ineens geinteresseerd zijn.... ;)
Om het kleedje af te maken wilde ik om de cupcakes gaan quilten.
Daarvoor gebruikte ik eerst de vintage stopvoet, een schattig klein voetje dat met recht een gewild voetje is.
De onderdraad moet ook naar boven gehaald worden en bij dit voetje moet je dan uitkomen met de bovendraad door het kleine gaatje van het voetje. Even puzzelen...
Natuurlijk lukt dat wel, maar dan begrijp je dat een moderne quiltvoet een groot en open oog heeft.
De eerste steekjes doe je op bijna dezelfde plaats, zo hecht je aan.
En natuurlijk begin je waar je onderdraad boven is gekomen.
Omdat duidelijk is dat dit voetje het goed doet bij borduren en het echte oorspronkelijke doel, namelijk het stoppen van gaten, maar bij quilten de hobbels niet goed kan nemen, pakte ik een springveervoet en dekte de transporteur af met het Postzegel-plaatje. Ik heb ze nu weer op voorraad, maar dat zijn dan wel de replica's (€15).
De vintage plaatjes hebben Simanco en een nummer op de onderkant staan. De replica's zijn net zo goed!
Het plaatje heeft aan een kant twee tandjes, dat is de achterkant. Aan de voorkant zit een tandje en een uitsparing om het plaatje weer omhoog te wippen na gebruik.
Test altijd even of de naald nu goed door het gaatje gaat!
En met de moderne springveer Free Motion Quiltvoet, spelen met een andere naald, andere draadspanning en een tijdje werk....
...is dit het resultaat. Nu nog even een randje om het quiltje en dan is ie klaar!
Dus verschillende machientjes getest en een leuk quiltje bijna af. Dat is toch wel een productief dagje!
Voor de nieuwste update van machientjes, waaronder een Singer 221 en een Singer 222: KLIK HIER!