Project Jak.

Het is inderdaad een project geworden, het namaken van het Spakenburgse Jak. Het opmeten en uitmeten, patroon tekenen, bestuderen hoe het jak in elkaar gezet is en waarom het zo in elkaar zit.

Want hoewel het een vrij simpel jasje is, blijkt de constructie heel geraffineerd.

Ik denk dat het zo in elkaar zit, dat het makkelijk op maat te maken is. Een deel is prefab, standaard. En als dat af is wordt het op het lijf gepast en met hier en daar een plooi zit het dan precies goed.

Ik heb de onderkant, het rokje zeg maar, af. En de bovenkant had ik van ongebleekt katoen gemaakt dat ik als voering wil gebruiken. Maar dat zat niet lekker, dus weer puzzelen, waar iets meer stof en waar iets smaller?

Dus voor de herkansing weer een lap ongebleekt katoen gewassen en dat zit nu in de droger.

Inmiddels ben ik wel iets meer te weten gekomen, doordat we vorige week naar het Klederdracht-museum in Amsterdam zijn geweest. Lucie had op Facebook gezegd dat ze er heen wilde en ik wilde dat ook, dus gingen we samen. Altijd bijzonder om met een onbekend iemand op stap te gaan, maar als het om patchwork en quilten gaat is er genoeg om over te praten en het is leuk weer eens iemand te ontmoeten.

Het museum is op de Herengracht en nog niet eens officieel open. Het gebouw zelf is schitterend en heel verzorgd, de expositie is smaakvol vormgegeven en de informatie bij alle klederdracht is informatief genoeg voor een geintereseerde en voor toeristen die Amsterdam en een paar uurtjes en Nederland in twee dagen doen ook goed te volgen.

In iedere kamer wordt een bepaalde dracht weergeven. Met een app kan je via je telefoon de informatie horen (een audiotour), maar er zijn ook A4-tjes te pakken zodat je het kan lezen.

Dit is ook een mooie blouse!

En hieronder is het Spakenburgse Jak. Een kledingstuk voor in de winter. Het werd gedragen met een kleine kap eronder, vandaar die brede schouders,.

Ik zou het jak op een broek dragen, maar er hoort een rok en een tailleband bij.

Zie je dat het ruitje ook op de muur geschilderd is?

De mouwen met de omslag.

Deze twee opstaande puntjes wil ik eigenlijk laten vervallen. En dat rode stofje ook. Het is erg leuk om weer een jakje te zien, zeker als je er onderdelen van herkent.

De vitrine met Spakenburgse mutsjes,

De muren zijn in het museum ook kunstzinnig beschilderd. Hier de Zeeuwse knopen.

Wat je zeker niet moet missen is het toilet! Een echte houten bril, niet ergonomisch vormgegeven of je moet wel hele platte billen hebben...

Lucy zei al dat de bril even omhoog moest. Niet ter inspectie van de hygiene, maar om de mooie motieven te zien. Geweldig he!

Het Klederdracht-museum kan ik je aanraden! Het was er heel erg rustig, we waren eerst de enigen, dus we konden alles goed bekijken. Ik zou zeggen: ga, voor het in iedere reisgids staat en het er altijd druk is.