1964.....

"Dit is pas echt een oude Singer Featherweight!" zei mijn lieve echtgenoot over de nieuwste aanwinst.

En dat terwijl dit de op één na jongste Featherweight is die ik ooit gekocht heb! En nog wel van mijn geboortejaar!

51 jaar is tegenwoordig nog jong en voor een Featherweight piepjong!

Het grote nadeel van een witte Featherweight is hetzelfde als bij een witte auto: je ziet er alles op. Ieder stofje en ieder veegje.

En deze is vies!

Stof, vingerafdrukken, nicotine.

Zelfs achter de bolle faceplaat zit veel stof. Dat kom ik niet vaak tegen!

Gelukkig heeft de verkoper er niets aan gedaan. Want met de verkeerde middelen verpest je heel gemakkelijk de lak.

Mijn methode is: kwast, vochtig keukenpapier en dat steeds vernieuwen, dan wasbenzine en/of naaimachine-olie.

Gelukkig is wel alles compleet en met een origineel spoelhuis. Want laatst had ik er toch eentje binnen met een namaakspoelhuis. Lijkt op de foto of het in orde is, maar naait absoluut niet.

Ik ben met de koffer begonnen. Deze kan je wel met allesreiniger afnemen. Niet te nat natuurlijk!

De slotjes kunnen eraf en in een sopje groene zeep.

Kost wel wat tijd, maar kijk eens naar het resultaat!

De koffer is weer netjes, nu mijn leeftijdgenote nog!

Dat wordt weer een echte uitdaging!