Rustige zondag....

Zo stonden de koffertjes met naaimachines en mijn tas met gereedschap zaterdagmorgen klaar, voor de open dag bij Quiltpalace. In het weekend om 7:30 uur vertrekken is erg vroeg, maar het vooruitzicht op een leuke dag maakte veel goed. Ik haalde Saskia onderweg op bij een station en zonder enige file, wegopbreking of wat dan ook reden we naar Staphorst. 

De koffertjes met de Featherweights stonden prima achter de voorstoelen en als kindertjes in de gordel vastgezet.

De Tomtom wees keurig de weg en voor de winkel stond al een hele grote partytent, dus het kon niet missen waar de feestelijke open dag zou zijn.

De tafels in de workshopruimte mochten bedekt worden met quilts. Ook aan de muren hingen echte mooie grote quilts. Een sfeervolle aankleding van de ruimte.

Samen met Saskia alle naaimachines ingeregen voor de belangstellenden.

Marge was ook van de partij, mijn eigen trouwe Singertje uit 1935. Veel mensen waren verbaasd dat die kleine machientjes al elektrisch waren. De herinneringen aan trap- en handnaaimachines kwamen weer biven.

Hier staat Betty met de getreepte steekplaat.

En deze dames  werken op Marge, Rooie Sien en De Vriendin. Het was even wennen aan het voetpedaal, maar daarna snorden de Featherweights en ging het zeer voorspoedig.

Door de machientjes namen te geven zijn ze makkelijk uit elkaar te houden.

Rooie Sien heeft rode rubber dopjes. Dat vind ik zo vrolijk staan dat ik ze niet ga vervangen door zwarte.

De quilt tegen de achterwand aan trok ook veel belangstelling. Met zoveel naaimachine-ervaring kan ik vol bewondering naar dit soort quilts kijken, want zo kan ik het nog lang niet met de lapjes.

Het patroontje dat ik had ontworpen werd precies binnen een half uurtje gemaakt. Net genoeg tijd om de ervaring van naaien op een Featherweight te hebben. Ik was blij dat de beschrijving duidelijk was, ookal was het een simpel werkstukje.

Omdat iedereen kon kiezen uit een bakje met lapjes, werden ze allemaal verschillend. Er zit geen vulling in, dat zou wel mooier zijn denk ik, maar ook wat complexer om te maken.

Het was een gezellige drukke dag, want van de winkel hebben we niet veel gezien. Er druppelden steeds mensen de ruimte binnen die Saskia en mij van alles vroegen over de naaimachines. 

En ik kon zelfs nog een dame helpen die een probleem had met haar Featherweight en zo verstandig was geweest de machine mee te nemen. Daar kwam een mooie witte Featherweight tevoorschijn, die snel weer kon naaien door de onderdraadspanning te stellen met het spoelspinnetje-verhaal en de positievinger in de uitsparing van de steekplaat te plaatsen. Niets bijzonders, maar je moet het even weten!

We gaan dus nog een keer naar Staphorst om Quiltpalace eens goed te bekijken en ook de omgeving en het dorp zelf, want dat ziet er zo ruim en landelijk uit. Toch weer anders dan hier in de polder. In Nederland is nog zoveel moois te ontdekken!

Gisteren een aantal foto's gemaakt van de naaimchines voor in Het Singer Winkeltje, onder toeziend oog van een slaperig hondje. Dit is de relax-stand van Stina, schuin op de kont.

Het is lastig foto's maken! Binnen de weerschijn van lampen of de lamellen, buiten van de zonwering of de achtergrondstof of de blaadjes.

De zondag was nodig om weer bij te komen van de autoritten (twee uur heen en twee uur terug!) en alle drukte. 

Dus vandaag stond ik weer fris en fruitig voor de klas!

En nu ga ik me concentreren op de volgende workshops. Weer een patroontje uitwerken. Dat is toch ook wel erg leuk!

Open dag Quiltpalace te Staphorst, zaterdag 29 augustus 2015.

Aanstaande zaterdag, 29 augustus 2015, ben ik met een paar Featherweight naaimachines bij de open dag van Quiltpalace in Staphorst.

Dit is een foto van de open dag van vorig jaar, ik hoop dat deze naaimachines weer geshowd worden.

Als liefhebber vind ik dat natuurlijk erg leuk!

Meer foto's van vorig jaar zijn hier te zien: http://www.quiltpalace.nl/images/Gallery%20Open%20dag%202014/index.htm

Tijdens deze dag worden de nieuwe workshops gepresenteerd, hangt er veel om te kijken en ter inspiratie en natuurlijk is de winkel open.

Maar in ieder geval zit ik daar met mijn Randje-Per-Week-borduurvriendin Saskia, die inmiddels ook FW-liefhebber is en haar Kathy meeneemt voor de demonstratie.

Ik neem Marge mee, mijn 80 jaar oude Featherweight.

Speciaal voor de open dag heb ik een klein patroontje ontworpen. Wil je een keer op een Featherweight naaien, dan koop je de benodigde stofjes voor €1 en kom je er gezellig bij zitten. Links en rechts naast mij staan machientjes voor je klaar. 

Wat ook kan is dat je je eigen Featherweight meeneemt en een half uurtje erbij komt zitten. Zolang duurt het maken van het pakketje ongeveer. Vergeet niet je naaispulletjes en neem neutraal garen mee...

(Gemaakt met een Featherweight-stempel!)

Ik zou het erg gezellig vinden als er een paar mensen bij ons een kijkje komen nemen! 

Ben je van plan te komen, laat even hier een berichtje achter, alsjeblieft!

De winkel is trouwens gemakkelijk te bereiken en rolstoelvriendelijk. Parkeren is er gratis!

Het adres is:

Quiltpalace, Muldersweg 5-2, 7951 DG, Staphorst. Tel: 0522 - 465055

Een witte Featherweight (en een zwarte!) (deel 2).

Ik had de Featherweight die in het koffertje zat nog niet laten zien, omdat het me zo saai leek voor jullie. Een witte Featherweight is nu eenmaal een witte Featherweight. Maar deze is wel erg mooi! En ik kan meteen even vertellen wat het verschil is tussen een witte en een zwarte Featherweight.

Een witte Featherweight is namelijk niet een witgeverfde zwarte Featherweight.

De witte Singertjes zijn op een aantal punten anders dan de zwarte Featherweights.

Ze hebben niet de goudkleurige motieven, 

de faceplaat is bol en gekleurd,

het opklapbare tafeltje is korter, 

het voetpedaal is moderner en zit vast aan de machine,

in plaats van los met een stekker, zoals bij de zwarte FW,

het lichtknopje is weer zoals bij de oudste Featherweights op de bodemplaat, ook de draadgeleider is veel simpeler.

Bovendien hebben de witte Featherweights een overbrenging met een inwendige riem i.p.v. de tandraderen die bij de zwarte machientjes gesmeerd moeten worden.

Ook de gaatjes in de richting van de asjes van de motor hoeven niet met Singer Lubricant gevuld te worden. Beter gezegd: die gaatjes zijn er niet meer!

Je zou kunnen denken dat dit nieuwer en moderner was, maar ik denk dat het meer een bezuiniging is geweest. De Singer naaimachines waren onverslijtbaar en er was veel concurrentie van de Aziatische landen. Iets goedkoper produceren door minder versiering en een makkelijker in elkaar te zetten model was een manier om te proberen het marktaandeel te behouden.

Na de jaren '60 van de vorige eeuw kwamen steeds meer plastic onderdelen in de naaimachines terecht. Inderdaad, die slijten meer dan de metalen delen. Maar dat is vooral een nadeel voor de consument! Een winkelier of fabrikant vindt het niet erg als jij na 10 of 15 jaar een nieuw onderdeel of een nieuwe machine nodig hebt!

De FA nummers werden gemaakt van mei 1969 tot april 1970.

De FB nummers van april 1970 tot juni 1971.

Deze witte Featherweight is al gereserveerd!

Een witte Singer Featherweight (deel 1!)

Niet is leuker dan een mooi machientje uitpakken en gaan poetsen! Soms heb ik veel te doen, soms weinig. Eigenlijk vind ik het het leukste als er veel te poetsen is. Aan naaimachines dan... ;)

Zoals bij dit koffertje...

Dit hoort bij een witte Featherweight. De koffer heeft duidelijk zijn functie goed vervuld: beschermen tegen stof en stoten! Daar heeft de koffer natuurlijk wel wat aan over gehouden. Hier en daar een buts en flink wat vuil.

De slotjes zijn vies. Bij de zwarte koffertjes zitten de slotjes met popnageltjes vast, schroefjes zijn gelukkig zo te verwijderen!

De zijkant van de koffer is uit zijn jasje gescheurd. De spleet ga ik met houtlijm dicht maken, dan is de koffer weer stevig. Het vinyl-papier plak ik netjes met alleslijm. Nee, het wordt niet helemaal perfect, maar wel netjes. Eventueel zou de hele koffer opnieuw bekleed kunnen worden, maar daar mag de volgende eigenaresse (m/v) over beslissen. Ik herstel wat er oorspronkelijk is zo goed mogelijk.

De slotjes zijn er zo af. Dit is wat bijna 50 jaar met de koffer gedaan heeft. Even een sopje erbij...

Niet met een al te natte doek, maar wel met allesreiniger en een scheutje bleek.

Daarna gaat de koffer in het flauwe zonnetje drogen.

En dan kunnen de ijzerwaren er weer op.

Natuurlijk is er nog wel wat te doen aan de koffer en aan de bedrading van de machine. Gelukkig is deze Featherweight verder gaaf en al schoon, dus de inspanningen zijn niet voor niets!

Speciale schroevendraaier.

Soms bedenk je iets, maar weet je niet hoe je het voor elkaar moet krijgen....

Deze stekker zit aan de Singer Featherweight vast. Het is de Ontvangende stekker waar de stekker van het voetpedaal en de electra ingestoken moet worden.

De meeste mensen zien alleen de voorkant van deze stekker.

De achterkant zit in de machine. Hier zit de bedrading van de motor en de lamp aan vast.

Door een oogje of gedraaid lusje van de bedrading om een van de drie contactjes te doen en het schroefje erop te draaien, zit alles goed vast.

Het probleem zat in die schroefjes. Met een puntbektangetje of met de hand zijn ze wel los te krijgen, maar het zou toch handiger kunnen?! Ik dacht al dat de Singer-reparateurs er vast een aparte schroevendraaier voor hadden.

Nu had ik van de week contact met iemand die ook met een naaimachine bezig is en liet zien wat een handige schroevendraaier haar man had gemaakt..... Oooooooh! Dus het verzoek gedaan of hij er voor mij ook eentje zou kunnen maken. En dit is de schroevendraaier!

Uitgezaagd en geslepen. En een echte oude 'look'. Past goed bij mijn gereedschapjes.

Even een losse stekker gezocht in de bak met reserve-onderdelen. Zo gaat dat voortaan een stuk makkelijker! 

Heel erg bedankt, ik ben er blij mee!

Puntjes op de i.

De afgelopen dagen veel gedaan.

De deuren hangen in de kasten en heel wat spulletjes hebben hun plekje al gevonden.

Eindelijk weer overzicht! Welke naaimachine is klaar, welke moet nog een voetpedaal? Er worden afspraken gemaakt om de bestelde machines op te halen.

Zo komt er weer wat ruimte vrij ;)

Vanmiddag even naar De Quiltmuis in Oosthuizen geweest. 

Op zaterdag 22 augustus is er weer een Singer Featherweight Onderhoudsworkshop. Ideaal om te leren hoe je je Singertje moet schoonmaken en smeren, maar het is ook mogelijk aan de workshop mee te doen met een Featherweight van mij. Om eens kennis te maken met zo'n machientje. Natuurlijk is het mogelijk de naaimachine aan te schaffen als je dat zou willen, maar dat hoeft absoluut niet.

Er staat dus nu wel weer een Featherweight bij De Quiltmuis. Die zal door Marlies voorlopig niet gebruikt worden, want zij is druk bezig met de Millefiori Quilt van Katja Marek. 

En dat is allemaal handwerk. Wel heel mooi hoor en de Bee die gehouden wordt is ook een succes.

Maar voorlopig niets voor mij. Ik houd het bij de hexagonbloemen voor de quilt die op het logeerbed in het naaikamertje annex 'Het Singer Winkeltje' moet komen. Dat is wel minder uitdagend, maar er moet toch eerst iets af hè!

Zo lekker 's avonds zitten prutten met de daglichtlamp op de tuintafel. Met een vestje aan is het hier echt heerlijk, zo buiten!

Kopen op eBay en kopen met Paypal.

Dit is een winkel in Berlijn! Het filiaal in Londen heb ik niet gezien, maar toevallig liepen we in Berlijn langs deze etalage. Helaas weinig Singer naaimachines, ik zag er in de gauwigheid maar één. Waarschijnlijk staan hier vooral Duitse oudjes en in Londen meer Singers.......

Er kwamen een paar reacties op het blogje van de beschadigde Featherweight. Of ik wel mijn geld terugkreeg!

Inderdaad had ik daar ook een wat onrustig gevoel bij. Maar nadat ik de verkopende partij de foto's had gestuurd, kwam al het bericht dat ik de machine terug kon sturen. Ik heb hem natuurlijk goed verpakt zoals zij dat haddendat moeten doen, met de brokstukken van het voetpedaal in een zakje erbij. 

Bij het postkantoor bij AH de machine verzekerd verzonden, met ontvangstbevestiging en een foto van dat bonnetje gemaakt. Foto ook naar de verkoper gestuurd.

Verkopers op eBay willen graag dat je tevreden bent, want je mag feedback geven. En negatieve feedback is niet gunstig voor de toekomstige verkoop. Dus is het meestal mogelijk in goed overleg tot overeenstemming te komen. Als kopende partij krijg je trouwens ook feedback en verkopers kunnen dat weer bekijken om in te schatten wat voor persoon je bent. 

Gister zag ik het bedrag al keurig terug op mijn rekening. Alleen niet de kosten van het retourzenden.

Even Googlen en nu blijkt dat per 1 januari 2015 Paypal die kosten betaald, mits je aan de voorwaarden voldoet. Een digitaal formulier invullen en de foto van het bonnetje met de verzendkosten en het adres van de verkoper erop is genoeg.

Ik ga ervan uit dat het helemaal vergoed wordt. Blijft het natuurlijk jammer van de machine!

Vandaag zijn we een dagje weg geweest, genoten van het heerlijke weer.

Vanavond kon ik werken aan een naaimachine. 

Ik schrok even toen ik constateerde dat het Zenuwenschroefje ontbrak. Er zijn wel mogelijkheden om een nieuw schroefje te bestellen, maar liever heb ik het meteen compleet.

Omdat de rubbers onder de machine ook vervangen moeten worden, had ik deze Featherweight omgekeerd op het aanrecht staan. En toen viel mijn oog op een klein stukje van het platte plakkerige rubber dat ooit een dopje onder de machine was...

Dat leek toch wel een heel klein schroefje! 

Even hengelen met een schroevendraaier.... En ja hoor! Waarschijnlijk ooit bij het schoonmaken in de koffer gevallen of op tafel onder de machine verdwenen en nooit meer teruggevonden.

Paste precies!   ;)