Veel gehuild deze week in dit gezin. Onze grote dikke knuffelkater Charlie is overleden. Terwijl James een ernstige hartafwijking heeft en Monty met zijn ene nier, kromme pootjes en rare bekkie ook niet het meest succesvolle exemplaar van zijn soort is, was Charlie groot en sterk en supergezond! Een je-weet-wel-kater van 2,5 met nog zo'n 15-17 jaar voor zich. Tot een auto net iets sneller en steviger bleek te zijn.
Eén van de eerste foto's, genomen tijdens een bezoekje aan het nestje bij de kinderboerderij waar we Charlie uitkozen. En zijn gehandicapte broertje erbij kregen, omdat niemand Monty wilde.
Wat waren we blij met deze kleintjes! Hoe ze opgroeiden en hoe de drie katten en een hondje zo van elkaar verschilden en toch elkaar zo aanvulden...
En de laatste foto van Charlie, van dit weekend. Op schoot, terwijl ik zit na te kijken. Wrong zich er gewoon tussen en ging altijd op zijn linkerzij liggen, luid spinnend. Tot hij in slaap viel en het spinnen stopte... Lieve Charlie!
Maar goed, blijven huilen heeft geen zin en je wordt er ook niet mooier van! Dus aan het poetsen...
Van supervies tot zeer net koffertje!
Het strippen, poetsen en smeren.
Vilt verwijderen... Condensator weghalen, snoer naar de lamp vervangen, bedrading voetpedaal opnieuw doen.
Even concentreren op iets anders!
En we hebben nu twee weken vakantie. Tijd om een nieuw evenwicht te vinden.
