Eerst mijn verjaardag. Weer niet echt jarig, volgend jaar is het pas Schrikkeljaar, maar toch een jaartje ouder. Ik blijf het zeggen: als je ooit goed ziek bent geweest is ieder jaar dat je ouder wordt een feest!
Net als bij een quilt, kom maar op met krimp en rimpels, slijtageplekken van een lang leven. Hoe ouder, hoe beter!
Ik ging even bij De Quiltmuis langs en kwam meteen in de paas-sfeer.
Alle nieuwe pakketjes even bekeken en op de laptop de webshop bewonderd, die toevallig die avond online ging (http://www.dequiltmuis-shop.nl). De virtuele winkel ziet er prima en overzichtelijk uit. Er wordt dan ook met heel veel enthousiasme gewerkt in Oosthuizen!
En er komen weer een paar plannetjes aan met Singer Featherweights, ik houd jullie op de hoogte....
Helaas bleek de Singer 221 Centennial waarbij ik de lamp opnieuw had bedraad niet te werken, maar dat was ook een timing gevalletje. En mijn notities hoe dat opgelost moet worden kwamen goed van pas. Het werd dan nog wel een uurtje pielen, maar met goed resultaat.
De machine naait weer, de motor klinkt goed. Er komt nog wel een uitvoerige test, hoewel ik er zeker van ben dat ie nu goed is. Maar zelf een uurtje erop naaien is toch het beste.
En er kwam een flinke doos in huis, tot grote vreugde van Charlie, want deze week ging er een Singer Featherweight op de post. Het eerste naaimachientje dat niet werd opgehaald. Spannend om nu zelf eens een machine in te pakken. Eerst in de koffer alles verpakt en gestut, toen de koffer in een doos en daar weer vulling bij, tot ik de doos kon omkeren en kantelen en er niets meer bewoog.
Ik was wel blij toen het bericht kwam dat de kleine naaimachine veilig was aangekomen!
En verder heb ik geoliëd en gepoets aan een oude naaimachine. Met hulp van T., want de machine zat echt muurvast. Gelukkig zijn er altijd nog andere truuken om iets los te krijgen dan alleen met olie. Hier werd het natuurkundige principe gebruikt dat wat warm wordt uit gaat zetten. En als een buitenste buis uitzet, wordt ie ruimer dan de binnenste buis en kan de olie er wel tussen. Uiteindelijk was het mechaniek weer los.
Het is een mooie machine, niet uniek, maar wel heel netjes gebleven. En het blijft een geweldig moment om een spoeltje erin te leggen, de bovendraad in te rijgen, de onderdraad op te halen en te gaan naaien! Na al die jaren naait deze oude Singer alsof ie niet jaren stil gestaan heeft! Mooie nette rechte steekjes. Er zit geen achteruit op, maar ook daar is iets op gevonden. Ik zal het een volgende keer laten zien...
Een handleiding is via Singerco te downloaden: https://www.dropbox.com/s/t4dh693zl0zc86c/127_128.pdf?dl=0
Nu is natuurlijk de grote vraag, wat voor type Singer is dit?
De Singer 27, 28, 127 en 128 lijken erg op elkaar. Allemaal hebben ze een smalle steekplaat die uit drie delen bestaat. Een vast stuk, een rondje voor de naald en een schuivend deel waardoor je de spoelhouder in het mechaniek kan laten zakken.
De Singer modellen hebben een nummer gekregen waardoor je de eerste productie kan dateren. Dat zegt verder niet veel, want de Singer 15 wordt nog steeds geproduceerd en alle spoeltjes van moderne naaimachines lijken op die van de Singer 15. Dat zijn gewone ronde spoeltjes, groter dan die van de Singer Featherweight. Daardoor lijkt de Singer 15 moderner dan deze, want de Singers van het type van de foto hebben een schuitje, een langwerpig spoeltje.
De 27 en 28 zijn dus eerder gemaakt dan de 127 en 128.
De 28 en de 128 zijn zogenaamde 3/4 machines, net een slag kleiner dan de 27 en 127, maar verder gelijk. 12 5/32 inch ten opzichte van 14 5/8 inch.
Het verschil tussen de 27/28 en de 127/128 zit in de plaats van de spoelwinder. Eerst zat die op de bodemplaat, tot Singer bedacht dat het makkelijker was om de spoelwinder bij het vliegwiel in de buurt te zetten. Zo draait het rubber van de spoelwinder mee als je dat tegen het vliegwiel aanzet. Met een eenvoudiger mechaniek dan bij de oudere modellen.
Deze machine heeft de spoelwinder bovenop zitten en de bodemplaat is iets meer dan 12 inch lang. Dus dit is een Singer 128!