De zomervakantie werd afgesloten met de Singer Featherweight-dag bij Atelier Bep in Hall. Een topdag!! Het lijkt of het elke keer weer leuker wordt. Misschien omdat ik steeds meer mensen daar leer kennen en misschien ook omdat het hand-en-span-diensten verlenen op het gebied van de Singertjes iedere bijeenkomst makkelijker gaat.
De probleempjes hebben vaak te maken met de draadspanning, van de onder- en/of bovendraad. Of toch even verkeerd inrijgen van de bovendraad.
De rokende naaimachine was het hoogtepunt van de dag, maar dat bleek een geimporteerde naaimachine te zijn met een 110V motor en die kan nu eenmaal niet zomaar in een 230V stopcontact!
Gelukkig is daar met omvormer 230-110V heel gemakkelijk iets aan te doen en dat zijn ook geen dure apparaten. Voor €20 heb je een omvormer (75W) met de grootte van een 3-stekker-blok, zodat het past in de koffer van de Featherweight.
Ik kon via internet ook aan USA-stekkertjes komen, dus ben nu op alles voorbereid!
Door het patchwork was ik al een tijd niet meer aan het opknappen van Featherweights toegekomen, maar nu had ik er weer echt zin in!
Het Singertje dat ik had meegenomen naar Bep was bijna klaar en kon nu gebruikt worden door de mevrouw met de 110V motor. Zij was tevreden over de kleine naaimachine. Ik vond ook al dat 'ie nu goed afgesteld was, maar prettig als iemand dat idee bevestigd.
Toevallig kwam er een 110V naaimachine op mijn pad die ook nog een Centennial bleek te zijn, hoewel het bouwjaar 1948 was. En het honderdjarig bestaan van Singer werd in 1951 gevierd. Hoe kan er dan een Centennial badge op een naaimachientje van 1948?
Een lid van de Facebookgroep voor 221 en 222 Singer Featherweight liefhebbers wist te vertellen dat de firma Singer in 1951 alle onverkochte voorraad aan naaimachines een Centennial Badge gaven, zodat deze in het jubileumjaar verkocht konden worden.
Deze Centennial was zo verwend dat het oude vet verwijderd moest worden en daarna alles goed gesmeerd, geoliëd en weer afgesteld werd. Nieuwe bedrading naar voetpedaal en naaimachine en natuurlijk wat naaien om te testen! Ik naaide een hemeltje voor het wiegje van ons aanstaande neefje. En maakte een rijgdraad om de cirkel van de Georgetown, zodat ik deze met de hand kon appliqueren.
Deze naaimachine heeft nu al een nieuwe eigenaresse, via Facebook!
Sinds gisteren ben ik weer met een 110V bezig! Heerlijk om te doen.
Het lijkt of deze naaimachine gekocht is, nooit geolied, nooit schoongemaakt en toen is weggezet. En vergeten.
De naaimachine was droog en stoffig! Dan tref je zoiets aan achter de faceplaat......
Deze plaats moet je namelijk regelmatig schoonmaken, bijvoorbeeld iedere maand als je veel naait.
Anders krijg je dit:
Er gingen veel wattenstokjes de vuilnisbak in, met stof en smeer. En ik moest een nieuw flesje naaimachine-olie open maken voor smeren en het invetten van de lak van de naaimachine. Het 5e flesje in mijn carrière als naaimachine-poetser. De motor heeft al motorvet gehad en het geluid is getest. Klinkt allemaal uitstekend!
Dat worden weer wat testritjes, de draadspanningen afstellen. Ik laat nog wel een foto zien als deze beauty helemaal klaar is. Adverteren doet begeren, nietwaar!