Daarom maak ik tegenwoordig de achterkant van twee lapjes. Met een naadje in het midden waar ik een stukje van open laat om de vulling doorheen te proppen. Omdat de boven- en onderkant van dat naadje al gesloten is, wordt het makkelijk om het laatste stukje met de matrassteek te sluiten.
Bij het speldenkussen uit het pakketje waar ik deze week aan werkte, zat een lapje voor de achterkant. Met een naad in het midden zou dat kleiner worden dan mijn bedoeling is, dus heb ik het met een bijpassend strookje verlengd.
Om te voorkomen dat je kussentje er uit gaat zien als een dame met een zandlopersfiguur, moet je aan de zijkanten wat ruimte geven in de stof en de naden daar wat smaller maken. De bolling van het kussen vraagt nu eenmaal ruimte!
Door subtiel aan de stof te trekken heb ik het lapje dat de voorkant van het kussentje wordt aan de hoekpunten verlengd ten opzichte van de achterstof. En aan de vier zijkanten getrokken aan de achterstof, zodat de voorkantstof iets ruimer werd ten opzichte van de achterstof. Met veel spelden vastgezet.
Bij het stikken op de machine nog een klein beetje de randen iets laten uitlopen in het midden. Alle kleine beetjes helpen! De achterkantstof kan nu plat liggen, terwijl de voorkant iets opbolt. Op de foto is dat een beetje te zien.
Als de stof geen strepen of ruitjes design heeft, kan je dit nog makkelijker doen door gewoon zo te stikken dat alle zijkanten wat ruimte krijgen.
Het vullen van het kussen met vulling die erg lijkt op de baard van Sinterklaas neemt weinig tijd in beslag als je met een Chinees eetstokje de puntjes aanduwt.
Zo ziet het er nu uit. Niet een slanke zandloper.. Meer mijn model! ;)