Terwijl de katten en de hond vandaag helemaal konden bijkomen van het vuurwerk en uren sliepen om de gemiste slaap van gisteren in te halen, werkte ik aan het volgende deel van de quilt, tot ik het zat was om de speciale veiligheidsspelden uit de war te halen.
En ik was toch toe aan een tussendoorprojectje, een snel werkje.
Van restjes een speldenkussen gemaakt volgens de snelle methode. Dat houdt in dat de naad die openblijft om het kussentje te keren ergens in het midden achter zit. Geen gepriegel om een zijnaad dicht te naaien!
Bovendien heb ik alle zijnaden met een boogje gestikt om zo wat meer ruimte te hebben voor de bolling van het kussen. Dat voorkomt gekke uitstekende punten.
Alle spelden zitten met de achterkant naar één kant erop geprikt en nog steeds open. Dan zijn ze makkelijk te pakken en meteen 'prikklaar'.
Daarna heb ik de Singer 222 een verwenbeurt gegeven. En dat was hard nodig ook! Ik dacht dat ik het wel goed bijgehouden had, maar schrok van de lagen stof onder de steekplaat, bij het transportvoetje en in de buurt van het spoelhuis.
Ik heb deze gereedschappen gebruikt om alles open te maken en te reinigen. Misschien handig om 19 januari een workshopje te geven aan belangstellenden: 'Hoe reinig je onder de steekplaat?', maar ik weet niet of daar behoeft aan is.
Om ook de pluisjes bij de bovendraadspanningsregelaar te verwijderen haalde ik alle onderdelen bij de regelaar van de machine en na wat lint van stof verwijderd te hebben zette ik het weer in elkaar. Ik heb daar al een keer over geschreven en zocht dat zelf ook weer op, want in de handleiding van mijn Featherweights zag ik het ook niet staan. Het zijn toch aardig wat onderdelen.
Wel weer wat bijgeleerd!
En dat betreft de veer die de draad onder spanning houdt bij het naaien. Het is de veer die om de twee schijfjes heen gaat. Waar de draad door het boogje loopt.
Schuif bij het terugplaatsen de veer over de uit stekende pen, maar dan met het veertje iets naar beneden, zeg op 5 over half.
Voor je het metalen plaatje met het uitstekende deel in de naaimachine stopt, druk je de veer iets omhoog, zodat de veer een beetje gespannen is als hij terugvalt op het lipje van het metalen plaatje, de ruststand.
Trekt de draad nu het veertje iets omhoog, dan valt het veertje daarna weer terug in de ruststand en trekt de draad netjes strak.
Op de foto hieronder lijkt de draad heel los, maar dat komt omdat de machine niet echt ingeregen is.
Het gaat even om de beweeglijkheid van het veertje en het terugvallen tegen dat lipje.
Als je met je vinger het veertje omhoog duwt, voel je de spanning opbouwen en kan je ploink horen als je je vinger loslaat.
Ook zag ik dat het duidelijker is om te zeggen dat het midden van de grote zwarte veer een omgekeerde 'e' moet zijn als hij goed geplaatst is.
Zo, weer iets geleerd, weer iets gemaakt en de 222 staat gestoft, geolied en gesmeerd te wachten in haar koffertje! Dat is toch een goed begin van het nieuwe jaar!