Knuffelbeesten van nu zijn meestal heel losjes gevuld. De teddyberen van vroeger voelden juist heel hard. Ik probeer zoveel mogelijk vulling erin te krijgen, tot er niets meer bij kan. Eerst stop ik kleine plukjes vulling in de neus of in de hand of voet. Als dat vol lijkt te zitten stamp ik het aan met een houten stokje. En daarna duw ik steeds weer kleine beetjes vulling langs de zijkant van de stof naar binnen. De kop voelt nu zo hard als een goede tennisbal.
Om een idee te krijgen hoe het gaat worden heb ik de poot al aan het lijf vastgemaakt. Zoon2 heeft de beer gestyled voor de foto, met mijn mobieltje erbij.
Nu ga ik even wat in de tuin rommelen. Zand vegen in de naden tussen de nieuw-gelegde stenen en snoeien bij de voordeur waar een plant het wel erg naar zijn zin heeft en de doorgang dreigt te versperren. Gewoon even lekker buiten zijn en genieten van het zonnetje!
