Patroon van beer op stof overbrengen.

Niet veel tijd gehad. Alleen de patroondelen voor het beertje met karton en al uitgeknipt en vanavond op de stof overgebracht.

Toevallig lijkt de stof op die van de beer van de foto, dus ik heb al een beeld van hoe het gaat worden.

 

Het knippen moet nauwkeurig gebeuren, want je moet wel de stof knippen, maar niet de haren doorknippen. Daar heb ik nu geen puf voor, na een dag werken en cursus.

 

De kleine 'kater' gaat goed vooruit. Hij slikt zijn pilletjes alsof het snoepjes zijn, hap-slik-weg.

Wat een verschil met de houdgreep die we moeten toepassen om de oudste kater pillen of een oorzalf te geven!

Monty laat zich als een baby optillen, op de foto bij Dochter op schoot.

Beer patroon en rompertjes.

Op zoek naar een patroon om een teddybeer te maken, kwam ik deze foto tegen in een blad uit 1999. Zou het me toen zijn opgevallen wat een schattig machientje tussen de beren staat? Waarschijnlijk zal ik gedacht hebben dat het een speelgoednaaimachine was.

Ik vond in hetzelfde blad een geschikt patroon en ga het de komende tijd maken. Weer een project erbij...

Natuurlijk maak ik het met één van de Featherweights! Dat gaat prima, ik heb al een klein beertje en een elandje van atelier Bep met de kleine Singer gemaakt. De dikke stof is geen probleem, alleen moet je een keer vaker de steekplaat verwijderen en de transporteur ontdoen van stof en pluizen. Want harige stof geeft natuurlijk meer vezels af dan een gewoon katoentje.

Ik heb nu de patroondelen gekopieerd en op karton geplakt. Karton van verpakkingen: rijst, bonbonnetjes en mexicano's. Zo zijn de patroondelen makkelijk over te trekken op de achterkant van het pluche. Nu ligt het allemaal te drogen, tot ik verder kan gaan.

Met Monty zijn we maandagavond nog naar de dierenarts geweest. Hij blijkt niet tegen het hechtdraad te kunnen. Arme beestje. Antibiotica, pijnstillers, een zalfje en een plastic kapje tegen het likken. Hechtingen eruit trekken kan hij niet met zijn overbeet, maar constant likken is ook niet goed.
Omdat hij een raar snuitje heeft, moest hij een grotere kap dan zijn kleine koppie kan dragen. Hij liep door de kap heen en weer over de grond te schuiven!

Gisteren heb ik twee rompertjes verbouwd, door de mouwtjes eraf te knippen, een gat bij het kruis te maken voor staart en piemeltje, en de overslag bij de schouders vast te naaien met een extra plooi om stof bij de hals weg te werken. Maat 50 zit prima! Steeds eentje aan en eentje snel wassen en drogen op de verwarming. Monty vindt het prima, laat zich aankleden, slikt zijn pillen door en geniet van de aandacht die hij krijgt.
En hij knapt nu goed op!

Oogst van vandaag....

Het uitzicht vanmorgen: Station van Maastricht!

Thuis eet ik één boterham met jam, maar in het hotel staat zoveel lekkers klaar... Genoeg gegeten voor ontbijt en lunch tegelijk.

Ik kreeg een lift van mijn echtgenoot naar het MECC en stapte uit bij de Berenbeurs, zelf ging hij naar Aken om te shoppen.

Het was bij de beurs tenminste lekker warm, niet te druk en ik heb veel gezien.

Zoals nieuwe Käthe Kruse poppen waar twee lapjes bij zitten die voorbewerkt zijn zodat je snel kleding kan maken. Handwerken komt steeds meer in, merk je zo.

New Born babies, dat zijn poppen met stukjes navelstreng en luieruitslag. Niet mijn smaak, maar soms wel levensecht.

Er werd bij een kraam een antieke pop van €750 verkocht. Ik weet niets van antieke poppen, maar de koopster keek of ze haar slag geslagen had! Het zal wel een goede prijs zijn..

De beren werden in alle soorten en maten verkocht. Ik weet allang welke modellen ik leuk vind, maar die zie je weinig. Ik koop ook liever materiaal om zelf aan de slag te gaan. Dus voor een beer gele stof gekocht, in de kleur van mijn beer van vroeger die ooit zo beschimmeld was door een vochtige opbergplaats, dat ik hem weggegooid heb.
Begin 20, dan word je nog niet sentimenteel van de spullen uit je kindertijd en denk je wel zonder te kunnen! Natuurlijk kan je ook zonder, maar later is het toch jammer! Zeker als je zelfs geen foto hebt.
Advies aan ouders: maak een foto van je kind met zijn of haar liefste knuffel!

Verder stof voor een paashaas.

Ogen voor verschillende soorten dieren, waaronder voor de kleine beer die met speciale pas-ogen in zijn kop nog steeds wacht op zijn echte ogen omdat ik het paar oogjes voor hem nu al twee keer te goed heb opgeborgen... Meteen doen dus deze week.

En wat ik heel leuk vind: iemand verkocht kleine lapjes stof, 4 lapjes voor €1. Snel 5 setjes uitgezocht. Het zijn denk ik oude stof-staaltjes. Zou een snel quiltje kunnen worden.

Nu nog tijd vinden om alles te maken.

Maastricht.

Een week vakantie lijkt een goed moment om activiteiten te plannen die extra aandacht nodig hebben. Zoals de castratie van Charlie en Monty. Niet dat we iets merkten van ontwakende mannelijkheid, maar om te wachten tot ze huis en tuin ondersproeien is niet verstandig.

Met twee mauwende katers op weg naar de dierenarts. Bij Monty zou meteen zijn navelbreukje gerepareerd worden. Een soort buikwandcorrectie, want er hing een flinke tuut onder zijn buikje.

In de middag konden ze gehaald worden, maar al daarvoor ging de telefoon. Bij Monty was de niet-ingedaalde bal niet te vinden, niet in het lieskanaal en niet hoger in de buikholte. Bij het zoeken had de dierenarts ontdekt dat hij maar één nier heeft. En rare ribbetjes, want er zijn ook wat röntgenfoto's gemaakt.

Arme Monty!

Sprong Charlie de volgende dag alweer vrolijk rond, Monty lag te slapen en te slapen.... We hebben hem zelfs wat water in zijn bekje gespoten met een pipetje. En wat brokjes als pil opgedrongen. Toch leek hij daardoor te beseffen dat eten en drinken wel lekker is en wisselde hij dat met slapen af. Een nestje van een wollen deken om in weg te kruipen, steeds spinnend en uitrekkend als hij werd aangehaald.

Gelukkig gaat het iedere dag wat beter, maar het is duidelijk dat hij niet het beste exemplaar is van alle huiskatten. Maar wel één van de liefste!

We zijn nu een weekend samen in Maastricht, dankzij opa en oma D. en de medewerking van de kinderen. Morgen ga ik naar de Poppen en Berenbeurs, zonder echtgenoot weliswaar... Maar ik verheug me er op!

Ik type dit met de iPad, weet niet of het mooi wordt. De foto's staan er los bij deze keer.

Featherweight plus. De Singer 324.

Toevallig kwam ik een Featherweight tegen bij de plaatselijke kringloopwinkel. Nou, niet helemaal toevallig, want mijn route daar voert zeker langs de naaimachines! Ik heb er nog nooit iets interessants gezien. Tot mijn verbazing stonden er nu twee Singer naaimachines, een gewone uit de  jaren '70 en een Singer Featherweight....maar dan de Featherweight plus.


Natuurlijk was ik nieuwsgierig en mijn echtgenoot haalde mij over de streep door te zeggen dat er in ieder geval een verhaaltje voor het blog in zou zitten. Dus vandaar: hier komt de informatie over deze Singer Featherweight.

Singer had met de bekende zwarte Singer Featherweights een groot succes! Gelanceerd in 1933, crisistijd, en na een aarzelende start ging de verkoop en productie jarenlang geweldig goed. Wat kleine veranderingen daargelaten, bleef het model hetzelfde. De kleur zwart werd op het laatst aangepast, maar de machine werd toen ook iets anders. Dat waren de nadagen van de oorspronkelijke Singer Featherweight.

Daarna heeft Singer nog zeker twee modellen kleine naaimachines geproduceerd met de naam Featherweight erop, waarvan er nu één hier in huis staat.
Deze versie heet Singer 324, maar bij de steeklengte- en achteruithendel staat featherweight plus.

Naaimachines kregen steeds meer kunststof onderdelen, eerste de kloshouder, later ook de behuizing en onderdelen in het binnenwerk.
Goedkoper dan metaal.
En minder duurzaam... want duurzaamheid is voor fabrikanten niet zo aantrekkelijk, dat is op de lange termijn niet bevorderlijk voor de verkoop!

Deze machine weegt 7 kg en heeft een handvat. Is deels van metaal, en deels van kunststof.


Er zat geen handleiding bij, maar het inrijgen van de bovendraad ging vanzelf goed. De handleiding is trouwens bij Singer company te downloaden. Hier zijn veel manuals te krijgen.

De draadspanning wordt geregeld door een knop bovenop de machine.

De draad moet door de naald van voor naar achter.


Het spoeltje is een standaard Singer 15 spoel. Die zijn zeer algemeen, want de Singer 15 is gekloond door bijna iedere naaimachinefabrikant en dit type spoeltje is daarna voor veel nieuwere modellen gebruikt. Er kan veel draad op deze spoel, dus dat is gunstig.

De spoel wordt met het spoelhuis aan de voorkant in de machine geplaatst.


Deze machine heeft een ingebouwde zigzag die een smal zigzagje kan geven of een steeds iets bredere. Ook is er een stikkende zigzag (handig bij elastische stoffen, dan heeft de stiklijn wat speling) en een blindzoom-steek.

Er is geen verlichting. Dat is een minpuntje. Je kan zelf een bureaulamp erbij zetten, maar zo krijg je niet direct licht op je werk.


Het werkblad van de machine is te verwijderen, waardoor je een losse arm hebt, zoals bij de Singer 222. Dat is makkelijk voor het naaien van mouwen en broekspijpen.










Onder het werkblad zit een bakje verscholen waar wat standaard gereedschap en wat voetjes in zitten, zoals een ritsvoetje.

De machine is low shank. Dat betekent dat alle voetjes en attachments die ook op de oude Singer Featherweight passen, nu bruikbaar zijn.

 

Heb ik alles opgenoemd?

Nee. Het belangrijkste: het geluid. Naait mijn kleine zwarte Singer Featherweight als ze goed geolied en gesmeerd is met het geluid van een snorrende poes.... deze Featherweight plus klinkt alsof je met een grasmaaier over een kiezelpad gaat...

 

Er zijn geen gaatjes om te oliën. De handleiding geeft alleen aan waar het spoelhuis en de grijper een druppeltje olie moeten krijgen. De machine is niet makkelijk uit elkaar te krijgen, hoewel er schroeven te zien zijn. Ik kan proberen de twee schaaldelen van de bovenkant los te halen om te kijken wat er zo'n lawaai maakt. Maar ik vrees het ergste..

Geef mij maar een oude ijzeren of aluminium Singer, met oliegaatjes en zonder plastic deeltjes. Dat is kwalitatief veel beter.

Deze machine is geen blijvertje.....

Quilt label maken met iPad.

Natuurlijk kan je een label voor een quilt maken door uit de losse pols een tekst te schrijven met een permanent marker. Maar ik type liever een tekst om de layout naar mijn zin te maken. Wat meer of minder afstand tussen de regels. Of de namen met iets grotere letters dan de andere woorden.

Op internet zag ik een voorbeeld om de iPad als lichtbak te gebruiken. Dat wilde ik weleens uitproberen!

Ik heb eerst de tekst naar mijn zin gemaakt in een tekstverwerkingsprogramma.

Om dat dan met de iPad te projecteren en over te trekken lukte mij niet, omdat de iPad heel snel het beeld laat verschuiven. Je kan door te vegen of met je vingers uit elkaar te bewegen op het scherm heel makkelijk teksten of foto's vergroten of verkleinen, maar nu is dat niet handig!

Eén optie om het toch te kunnen overtrekken op stof, is de tekst te printen, het tekstgedeelte dat je wilt gebruiken op het scherm te plakken met schilderstape of speciaal plakband dat goed te verwijderen is. De stof er bovenop te plakken met tape en dan met een watervaste stift de letters over te nemen.

Dit gaat nog beter als je bij instellingen de helderheid van het scherm op maximaal zet!
En een leeg document neemt om een witte achtergrond te krijgen. Ik heb een soort word-document geopend daarvoor.

Zo heb ik het label voor de Quilt voor Zoon3 gemaakt. Erg basic, geen extra tekst, psalm of tekeningetje erbij. Dat past niet zo bij de quilt en ook niet bij ons. Als je even googled zie je veel voorbeelden van labels, dus vast iets wat je mooi vindt.


Toch bleef ik het idee houden dat het ook anders zou moeten kunnen. Want stel dat je op vakantie bent zonder printer en je wilt een stitchery maken of een quilt label, dan is het handig als het helemaal met je iPad (of vergelijkbaar apparaat) kan.

In overleg met mijn echtgenoot (ere wie ere toekomt!) heb ik nu de volgende oplossing:

-Maak de tekst. Of zoek een mooie stitchery op internet.

-Maak een screengrab of screenshot, hoe je het ook noemt, door de home-button (midden onder) en de aan/uit-knop tegelijk in te drukken. Het beeld dat dan op het iPad-scherm stond is nu een foto geworden.

-Zoek die foto in je foto-bestanden.



 -Als je de foto op je scherm hebt en rechtsboven op het schermpje tikt, kan je kiezen wat je met de afbeelding wilt doen.
Kies voor afbeelding gebruiken als achtergrond.
Kies daarna voor beginscherm.
Sluit het foto-programma.

De afbeelding is nu een plaatje geworden op je scherm (zoals je bureaublad op de computer) dat niet meer beweegt of weg te vegen is en ook niet groter of kleiner kan worden.

-Lapje stof erop en overtrekken.

Als voorbeeld de Stitchery van de Singer Featherweight van vorig jaar.

Hier nog een voorbeeld met een stitchery van "Cindy at her Country Home" : op deze pagina te downloaden.

 

 

 

 

Natuurlijk duw je niet al te hard op je scherm!

 

En natuurlijk is een lichtbak goedkoper dan een iPad!

 

Maar als je even niets anders hebt dan een iPad is dit een mogelijkheid....

Quilt voor Zoon3.

Gisteren begon onze vakantie. In plaats van uit te slapen was ik vroeg op omdat zoon 2 nog wel naar school moest en na de hond te hebben uitgelaten kon ik wat banen stikken van het quiltwerk. Natuurlijk was de onderspoel net leeg voor de laatste 50 cm, maar dat was dan ook de enige tegenslag!

 De stof voor de rand gesneden en aan elkaar gestikt tot een lange strook. Vierkantjes stof voor de hoekjes op maat, want ik wilde de rand volgens de methode van  Wietske Kluck  afwerken. Zo heb ik ook mijn eerste quiltje gedaan en dat bevalt mij goed.

Je legt dan een in een driehoek gevouwen lapje in de hoek op de goede kant van de quilt, stikt een strook stof langs de randen en vouwt daarna alles naar de achterkant.

De afwerkstrook kan je met de hand vastzetten, maar omdat deze quilt zo groot is en de rand dezelfde kleur heeft als het garen, heb ik het met de machine gedaan. En dat ging prima! Alleen de hoekjes even met de hand.

Daarna alle draadjes weggewerkt. Als ik uit koers raakte met het quilten startte ik opnieuw op een punt waar het stiksel nog wel goed was, maar dat gaf nu wel wat uithaalwerk en draden om af te hechten.

Vanmiddag de laatste inspectie met de quilt op de bank. Stina vond het al geweldig!

 Richting de wasmachine. Natuurlijk met color-catch doekjes.

Net de quilt in de droger gedaan.... De color-catch doekjes waren grijs verkleurd, maar de blauwe en oranje vlakjes zagen er volgens mij goed uit. Ik ben zo benieuwd!

Kniehendel vervangen door voetpedaal.

Vanmorgen weer wat baantjes getrokken. Niet in het zwembad hier, maar gewoon thuis met de Singer naaimachine en de quilt.

De draadspanning ging nu prima, mits ik er op let de draad goed tussen de schijfjes door te trekken.

Met de kniehendel ging het minder goed. Dat ligt niet aan de kniehendel zelf, maar het doseer-mechanisme dat bepaalt hoe snel de motor gaat draaien blijft op de een of andere manier wat hangen. Als ik het gas loslaat gebeurt er niets. Of eigenlijk juist heel veel: de machine gaat steeds sneller naaien!
Pas als ik de kniehendel weer handmatig naar links haal, remt de motor af. En dat werkt niet prettig hè, als de steekjes elkaar steeds sneller opvolgen zodat je het niet eens kan bijhouden én je nog een hand van je werk moet halen om af te remmen.

De stekkers en snoeren van de oude Singer naaimachines lijken erg op elkaar, dus pakte ik een voetpedaal van een Featherweight, maar die stekker heeft spleetjes en de Singer 201 heeft ronde gaatjes.
Nu staan er hier in huis meerdere naaimachines in kasten weggeborgen, dus even zoeken leverde het voetpedaal van de Singer 306 op. Ik had het idee dat een voetpedaal de functie van de kniehendel kon overnemen zonder dat ik iets hoefde te demonteren. Ik was wel opgelucht toen ik het andere snoer goed had aangesloten, op het voetpedaal drukte en de motor hoorde brommen!

Daarna ging het uitstekend! Goed te doseren, geen ongeremde activiteiten en baan na baan kon ik stikken. De eerste klos garen is op!

Ik kan bijna aftellen! De horizontale langste banen zijn gedaan en de verticale banen bijna. Dan de rand voor de afwerking eromheen en afwerken.




Nu de rijgdraden er beetje bij beetje uitgehaald worden en de quiltlijnen te vorderen, krijgt de stof textuur. De ware aard komt boven, zeg maar.

De zwarte delen van de lap zien er wazig uit door de vulling die veel stof afgeeft en het werken op de grond om met krijt de stiklijnen aan te geven is ook niet alles..

Ik ben benieuwd hoe het geheel er uiteindelijk na de eerste wasbeurt uit komt te zien!

Gedonder met de bovendraadspanning!

Vanmorgen gewerkt, daarna de weekendboodschappen gedaan, waarna ik een uur had voor Zoon3 naar de ortho moest.
Ik kom inmiddels al 13 jaar bij die ortho, wel steeds met een ander kind, en gelukkig is het einde in zicht!

Een uur lang niemand in de buurt, dat is een mooi moment om aan de quilt voor Zoon3 te werken. Dus de Singer 201 uit de koffer op de eettafel gezet en de quilt van boven gehaald.

Inmiddels kwam Zoon2 ook thuis, een uurtje eerder vanwege lesuitval. Een klein hoekje van de eettafel mocht hij wel gebruiken om op de laptop te werken/gamen/programmeren.

In een uur zou ik toch een paar banen kunnen stikken. De quilt is enorm groot, dus ieder stiksel is 2.30 meter. En de breedte is ook behoorlijk, zodat er veel geschoven moet worden met de stof.

De machine stond nog helemaal zoals ik haar de vorige keer had opgeborgen, met ingeregen draad en de walking foot geplaatst.

En daar maakte ik de eerste fout: meteen een baan gaan doorstikken en niet even een proefstukje gedaan om boven- en onderdraad te controleren!

Na een hele baan keek ik pas op de achterkant van het werk. Vreselijk!! Lussen!! Bossen lussen van de bovendraad aan de onderkant. De onderdraad was in één keer te verwijderen, zoveel speling had de bovendraad. En dat terwijl de bovenkant van het werk er bedriegelijk goed uitzag.

De draadspanning strakker gezet. Weer lussen. De draadspanning nog strakker gezet. Nog steeds lussen! De draadspanning kon niet meer strakker, stond inmiddels op 9.

Hele draadspanningsregelaar verwijderd, schoongemaakt, weer gemonteerd, afgesteld. Garen ingeregen. Stukje stikken. Nog steeds lussen.

Na lange tijd proberen, loshalen, stikken, uithalen etc. keek ik pas goed naar de schijfjes van de draadspanningsregelaar.
Toch met het vermoeden dat daar het probleem zou zitten.

En ja, nu zag ik wat er niet klopte: de bovendraad liep wel langs de twee schijfjes, zelfs een beetje tussen de buitenste randen. Maar niet helemaal tussen de schijfjes, dus de draad werd niet vast geklemd, hoe strak ik de draadspanning ook zette!

Daarna heb ik bij het inrijgen goed opgelet dat ik even de draad aantrok zodat die op de goede plaats bij de as van de draadspanningsregelaar kwam.

En kon ik nog één goede baan stikken voor ik weg moest, wat een pech!

Singer Featherweight. Herstellen van thread tension release (5).

Niet alles gaat zo gemakkelijk als het lijkt!

Het bakje waar het spoelhuis in ronddraait wil ik nog schoonmaken. En het kleine schroefje zit muurvast. Ik heb nu wat naaimachine-olie op het schroefje gedaan en wacht gewoon een paar dagen. Meestal helpt dat wel..

Een ander probleem is de thread tension release. Als je iets genaaid hebt en je werk onder het voetje vandaan wilt halen, is het wel zo prettig als de draadspanning ook even los kan, zodat je wat speling bij het garen van de bovendraad krijgt. Anders buigt de naald bijna dubbel en zit je werk muurvast als je eraan trekt.

Dat is mooi geregeld: met de hendel waarmee je je voetje omhoog doet, gaat tegelijk in het binnenwerk van de kop van de machine een metalen armpje bewegen dat dan tegen een klein staafje drukt waardoor je draadspanning los gaat.

Het zwarte bakje van je bovendraadspanning waar +I- op staat wordt van binnenuit de machine opzij gedrukt, zodat de spanning van de twee ronde schijfjes, waar de draad mee wordt vastgeklemd,wegvalt.







En dat gebeurde dus niet bij mijn nieuwe oudje! De hendel keurig omhoog, het armpje binnenin netjes opzij, maar net niet ver genoeg. Net niet tegen het kleine metalen staafje aan.

Ik heb van alles geprobeerd. De hele draadspanningsregelaar verwijderd. De metalen pen die dan nog uit de machine steekt proberen te verschuiven, wat niet lukte.






Zoeken op internet. Uiteindelijk een berichtje gevonden van iemand die het kleine staafje miste en een spijkertje had gebruikt ter vervanging.

Dat zou een mogelijkheid zijn! Een nieuw, iets langer staafje!

Zoeken tussen alle schroefjes (die soms keurig in bakjes zitten), doosjes waarop staat "Gebruikte schroeven", doosjes met schroefjes en spijkertjes die over zijn van de diverse Ikea-meubels hier in huis, de bak met opschrift "Bevestigingsmaterialen" waar lijm, schroeven, bouten en moeren en draadnagels zitten, in zakjes of doosjes (die al dan niet open zijn gesprongen..).

Zoekt en gij zult vinden...

En ik vond! Eén langere nagel/spijker. Die ook nog de diameter had van het metalen staafje, maar net iets langer. De kop moest worden gevijld.
Toen passen in de machine. En helaas, het paste zo goed dat ie muurvast zat! Bijna paniek! Even flink doorademen en toch maar proberen weer het staafje eruit te peuteren, met een mesje, een pincet en een saté-prikker. Uiteindelijk lukte het.


Weer wat smaller maken met een ijzervijltje.
Weer passen.
Hele draadspanning in elkaar zetten.
Iets te lang. De draadspanning kon niet strak gezet worden, omdat het staafje het bakje waar +I- op staat te ver van de tension discs (de ronde schijfjes waar de bovendraad tussen wordt geklemd) verwijderd hield.
Alles weer loshalen.
Puntige uiteinde afvijlen.
Weer alles in elkaar zetten.
Nu moet het toch goed zijn!

Van een paar restlapjes een klein shawltje genaaid voor het beertje. Op die manier verberg ik het bovenste deel van het vestje dat ik laatst heb gebreid en niet helemaal naar mijn zin is.


Wel weer wat geleerd: de draadspanningsknop is gemakkelijk te verstellen als je aan de kopse kant van de machine staat, met je linkerhand de ring met cijfers naar links drukt en met je rechterhand aan het chromen eindknopje draait.


De laatste dagen heb ik dit zo vaak gedaan!

Singer Featherweight. Schoonmaken en herstellen (4).

Bij mijn restauratie-programma hoort zeker de elektrische bekabeling van de naaimachine naar het stopcontact en naar het voetpedaal.
Zoals je ziet op de foto is dit nogal een vreemd samenraapseltje, wit snoer en zwart snoer. Waarbij dat laatste ook nog eens geaard is, maar wel naar een ongeaard stekkertje loopt. En die pleister....die verbergt waarschijnlijk wat schade aan het  draad, ik heb maar niet eens eronder gekeken..

Een naaimachine hoeft niet geaard te worden en kan ook niet geaard worden.

Ik ben dus erg benieuwd wat hier de bedoeling was van de aarde-draad, die wel aan de stekker van de naaimachine gekoppeld was. Als iemand mij een foto kan sturen van de situatie bij een vergelijkbare stekker?!

Want ik wilde van mijn andere Singertje het voetpedaal even op deze Featherweight proberen, maar dat paste dus niet.
Ik ben echt geen held, maar durf wel met elektra te werken. Ik heb jaren geleden hier in huis als eerste verbetering een andere groepenkast laten plaatsen met o.a. een aardlekschakelaar. Dit met oog op de kleine kinderen, waarbij vooral de jongste een ondernemend type was.

Maar verder geldt altijd: goed nadenken, goed vooraf informeren en stekker uit het stopcontact zolang je nog bezig bent.

Het gereedschap voor deze klus zit in mijn doosje met naaimachine-gereedschap.

Nog steeds kan ik alleen zwarte ronde stekkers vinden, die lijken op de oude Singer stekkers, maar je hebt wel een verloopsnoer nodig voor een stopcontact met aarde of een smal stopcontact. Ik vind het wel mooi om het een beetje authentiek te houden.

Een close-up van de stekker van de naaimachine. Onder de koperen schroef zit de groene aarde-draad die nergens naartoe gaat!








De schroefjes waarmee de twee delen van de stekkerdoos op elkaar worden gehouden ontbreken, die moet ik ergens vandaan halen. De twee ringetjes aan de zijkanten van de stekker nemen die taak nu waar.





Met een schroevendraaier zijn die ringetjes gemakkelijk eraf te schuiven.




De koperen bedrading in de elektriciteitsdraden is om de schroeven gedraaid. Een beetje te pluizig, maar zolang de draden van aan en afvoer elkaar niet raken, is dat geen probleem.






Het is voor mij ook handig dat ik op mijn eigen blog kan lezen hoe het ook al weer moest met die bekabeling!

De kleuren die ik aanhoud zijn:
*zwart  van stekker naar 1. en van 1. naar voetpedaal  (aanvoerende draad)
*blauw vanaf voetpedaal naar 2. en van 3. naar de stekker (afvoerende draad)




Het voetpedaal moet worden gedemonteerd door de 4 schroeven aan de onderkant te verwijderen en dan door te drukken op de gaspedaalknop en bij de ingang van het snoer een ruimte te vinden om de bovenkant van de onderkant van het pedaal los te krijgen.






Heel verrassend dat de binnenkant van blauw porselein is!

Een scherfje ontbreekt, maar tot nu toe heb ik niet gemerkt dat het een probleem is.

Hier is een ander blog over het voetpedaal.

En hier over de elekta.




De elektriciteitsdraad moet van het pedaal naar de stekker van de naaimachine en dus zo lang zijn dat de naaimachine op tafel kan staan en het pedaal op de grond... ;)

Ik werk graag aan de naaimachines op het aanrecht, dus ik maak het snoer nog iets langer dan voor gebruik aan tafel nodig is.

Met een draadstripper is het plastic makkelijk te verwijderen en de koper draadjes draai je met de klok mee om elkaar heen. Dan een oogje of boogje van het koperdraad maken en om de bevestigingsschroef. Altijd met de klok mee, want als je de schroef aandraait gaat dat ook rechtsom / met de klok mee en blijft het draad mooi zitten.






Dit is het eindresultaat, mooi gedistingeerd zwart draad en een ouderwets aandoende stekker.

De ringetjes zitten weer op hun plaats.

Nog een tip: rijg alvast het ringetje op het elektriciteitsdraad voor je beide kanten van het draad gemonteerd hebt...het is zo jammer als je weer iets los moet maken..

Hoewel openbuigen ook wel ging, ik had geen moed meer om van alles los te schroeven!