Victoria uit 1936.

Weer wat geleerd vandaag!

Ik ging foto's maken van Victoria. Dit is een Featherweight uit 1936. Net een jaar jonger dan mijn eigen Marge.

Victoria heeft een mooie faceplaat.

En een bovendraadspanningsregelaar zonder cijfertjes! Dat laat echt zien hoe oud ze is. De cijfers zijn later toegevoegd omdat vrouwen het makkelijker vonden om zo te zien of de draadspanning hoger of lager gezet werd, maar het schroefdraad werkt net als bij een kraan: draai in gedachten een kraan open (tegen de klok in) en dat is losser. Draai in gedachten een kraan dicht en die kant op draaien (met de klok mee) is strakker.

Het vliegwiel heeft een mooie chromen rand. Dat is weer een kenmerk van de Amerikaanse machientjes. Featherweights uit Amerika hebben ook een 110V motor, dus er is een omvormer nodig om de machine in Nederland te gebruiken. De omvormer zet de 230V stroom om naar 110V, verder merk je er niets van!

Wat ook heel bijzonder is: de geleider voor het opwinden van het spoeltje zit wel bovenop, maar vastgeschroefd naast het blad. Mijn Marge heeft die geleider aan de zijkant zitten, maar toen Singer ook tafeltjes ging maken om de Featherweight in te zetten, bleek die geleider in de weg te zitten. Dus kwam eerst deze oplossing en later is de geleider met schroefje op het blad terecht gekomen.

 

Bij het maken van de foto's viel mij ineens op dat de faceplaat anders was dan ik gewend was.

Ik kreeg het er warm van, want als echte verzamelaar wil ik natuurlijk van elke variant wel een exemplaar bewaren. Tegelijkertijd vroeg ik me af hoe de faceplaat van Marge dan was. Dus naar boven, Marge uit haar koffertje en ja hoor, Marge had ook de aparte faceplaat!

 

Dit is de voorkant van Marge.

Hieronder de standaard Scrollfaceplaat.

En als laatste de modernere 'Striated' faceplaat.

Ik ben blij dat Marge de aparte faceplaat heeft. Dat is me dus nog nooit opgevallen. Maar je ziet het ook vooral als je machientjes met elkaar gaat vergelijken!

Even een berichtje!

Hoe het toch komt dat het nog drukker wordt als je het al druk hebt?! Oudste zoon die op maandag belt of ik 'even' tijd heb, want hij heeft de sleutels van 4 flats en mag gaan uitzoeken welke hij wil. Dat lijkt een geweldige luxe, maar het is leegstandsbeheer, dus tijdelijk. Maar toch, het is wel de kans om op zichzelf te gaan en als 25 jarige nog bij je vader wonen is ook niet alles natuurlijk. Moeders stapte in de auto, haalde zoon, reed naar flatgebouw, maakte aantekeningen over aantal kamers, staat van onderhoud, wel of geen gordijnen aanwezig, de lichtval en het uitzicht. 

Flat 3 is het  geworden. Beschaafd behangetje, leuke lichtknopjes, veel licht door de grote ramen en de hoogte, alles netjes en een luxaflexje in de slaapkamer. 

Alle sleutels weer terug naar de verhuurder en volgende week wordt het contract getekend. In de avond examens nagekeken. De dag daarna bij de kringloopwinkel wat spulletjes gezocht en tussendoor nog Middelste zoon naar een examen gebracht nadat de school had gebeld waar hij bleef. Even een uurtje in de war! In de avond einexamens nagekeken... Op woensdag kwamen de dames, de Singermeisjes!

Bepakt en bezakt. Allebei met een Featherweight en een project om te laten zien.

Saskia heeft de Poezenquilt bijna af. Dat is een appliquatie-workshop van De Quiltmuis. Heel erg leuk en mooi gedaan!

Carla heeft haar Moda Mandjesquilt af. De quilt is doorgequilt door Aljona in Schagen en dat is zo goed gedaan dat ik al besloten heb mijn quilt daar ook te laten doen. Als ie ooit af is....

 

Veel gelachen en serieus gepraat, zoals altijd als we samen aan het werk zijn.

Ik maakte een speldenkussentje van Ellie's Quiltplace, waarbij ik merkte dat ik nu wel erg aan inches ben gewend en centimeters nu heel vreemd vind. En ik meer aan de plaatjes heb dan aan de tekst van een patroon.

De vulling moet er nog in. Ik heb de Hollandse stofjes gebruikt die ik in Staphorst kocht bij Quiltpalace. Geweldige stofjes, daar zou ik wel een jasje of blouse van willen maken. 

In de avond naar Hoorn voor een bespreking van het eindexamen met andere docenten.

 

Gister kon ik mijn nieuwe bril ophalen. Voor het eerst multifocaal. Vond ik heel erg spannend om te proberen, maar tot nu toe valt het erg mee en bevalt het goed. Eindelijk weer iets lezen en op kunnen kijken en toch iets zien. Breien en tv kijken zou weer moeten kunnen, al kijk ik bijna geen tv... In de avond weer nakijken...

 

Nog afgezien van het lesgeven, huishouden en gezin, kwamen er dus wat extra enerverende zaken, het nakijken van de examens en Het Singer Winkeltje... Best wel een druk weekje dus! Maar nu is het weekend. Nog even doorzetten en na volgende week is de drukste periode weer voorbij.. Toch?!

 

 

Doily.

Een 'doily' is de Engelse naam voor een kanten kleedje dat gebruikt werd onder vazen of schalen om het tafelblad te beschermen tegen krassen.

Ook bij naaimacjines worden ze wel toegepast onder het klosje garen. De moderne plastic klossen zijn gladder dan de vroegere houten klosjes en draaien gemakkelijker rond. Als je stopt met naaien en je klosje draait nog even verder, kan de bovendraad slap gaan hangen en zelfs van het eerste haakje af schieten.

Ook zijn de moderne klossen vaak breder dan het bekende rode viltje. Daardoor kan je krassen in de lak naast de spoelpin krijgen.

Een klein gehaakt kleedje op het viltje met een grotere diameter kan de oplossing zijn.

En het staat nog leuk ook!

The Great British Sewing Bee 2016.

Zo zaten wij vanavond bij de TV...

De Singer 15k88, mijn echtgenoot, ons hondje, twee katten en ik.

Dit is de jury van dit jaar. Streng, maar rechtvaardig. Zouden als docent op een middelbare school heel veel brieven van boze ouders krijgen! "U zei tegen mijn dochter dat de streepjes niet mooi doorlopen! Dat u teleurgesteld was in het niveau!"

Kortom, het was weer een leuk programma! Met enthousiaste deelnemers, waaronder een aantal jonge mannen.

Er werd genaaid op moderne plastic machines. Dat was een beetje jammer, maar misschien verandert dat nog wel.

Laatste nieuws over de Singer 15k88: de motor doet het! De bedrading heb ik aangesloten, nog niet helemaal zoals ik het wil hebben vanwege de alternatieve manier waarop het ontbreken van de stekker ooit is opgelost. Maar de motor kwam gelijk op gang en met een aangenaam geluid. 

Singer 15k88.

Het is leuk om eens aan een andere naaimachine te werken. Een oude geerfde Singer stond al jaren in de weg bij iemand, toen de kleindochter van de eerste bezitster ineens bedacht een stabiele stevige naaimachine te willen hebben en dat dit misschien wel een goede keuze zou zijn.

De Singer 15 kan je gemakkelijk herkennen, want de bovendraadspanningsregelaar zit op de kopse kant van de machine ipv aan de zijkant.

De machine was behoorlijk vies. Zo vies dat stof en roest dezelfde kleur hadden.

Zo op het eerste gezicht lijkt het altijd of zo'n oude naaimachine afgeschreven moet worden. Maar vergis je niet! Dit zijn hele degelijke machines en alleen als het echt een bonk roest is kan je er misschien beter een bootanker van maken. Maar meestal is een opknapbeurt genoeg.

Stof trekt ook vocht aan, maar deze Singer heeft droog gestaan. Het valt eigenlijk allemaal wel mee.

Het riempje is verdroogd. En de electra is wel heel creatief ooit vervangen...

Waarom mensen wit snoer gebruiken bij een zwarte machine is mij een raadsel. Was er niets anders voorhanden? Of maakte het niet uit, als ie het maar weer deed.

Ik begon met strippen. En met foto's maken. De Featherweight doe ik wel uit mijn hoofd, maar verder vertrouw ik niet op mijn geheugen. 

En ik heb bij het in elkaar zetten echt naar de schroefjes gekeken!

Delen bij elkaar leggen om de logica te laten zien.

Even vastleggen dat het ringetje bij dit schroefje hoort.

De steeklengteregelaar kan er ook af.

Met het sschroefje aan de linkerkant kan je de steeklengte vastzetten.

Dat schroefje heeft een rubberen en een metalen ringetje. Die hield ik over toen de machine weer in elkaar werd gezet. Dus weer de foto's bekijken..

Het pookje van de steeklengteregelaar kan er afgedraaid worden.

En de draadophaler kan er ook af, met die grote schroef. Het gat aan de zijkant maakt de schroef toegankelijk en je kan er olie druppelen voor het onderhoud.

Niet alles kan je gemakkelijk los en schoonmaken. Het is een keuze, hangt ook van de beschikbare tijd af. Maar de opvallendste onderdelen weer zo mooi mogelijk maken, geeft een goed resultaat.

Wat is er nu zo leuk aan deze machine? Bij deze uitvoering van de Singer 15 zit aan de onderkant hetzelfde systeem als bij de Singer 201. Door een knop los te draaien en een deel te verstellen kan je de transporteur laten zakken. Dan schuift de machine de stof niet meer van voor naar achteren, maar kan je de stof zelf alle kanten op bewegen.

Dat was vroeger voor verstelwerk erg handig. Gaten dichtmaken door heen en weer te stikken. Ook borduurwerk werd zo gedaan.

Nu kan je dat Free Motion Quilten noemen!

De onderkant van de machine laat de kwaliteit van de oude Singer naaimachines zien. Geen enkel spoortje roest (door het droog bewaren), afstoffen en oliën. Als ik nu aan het vliegwiel draai, loopt de machine zeer soepel een tijdje door.

Even een paar VOOR en NA foto's!

Het geleidertje voor het spoelen...

De bovendraadspanningsregelaar:

En de steekplaat met het standaardvoetje.

Alle voetjes die passen op de Singer Featherweight kan je ook gebruiken bij deze naaimachine. Ze zijn allemaal low shank. Het schroefje waarmee het voetje vastgemaakt wordt, zit bij alle low shank machines op dezelfde hoogte.

Rimpelaartjes, ritssluitingvoetjes, zigzaggertjes, knoopsgatenmakers, biasbandstikkers, maar ook de moderne 1/4 inch voet, open teen voet en noem maar op! Nog veel te proberen en te ontdekken.

De machine is nog niet klaar, maar wel al heel mooi geworden! 

Drukte en examens.

Het is een beetje stil op mijn blog, maar dat komt door de werkzaamheden voor school want de examens zijn begonnen. Met twee docenten in huis en een jongeman in de examenklas is de examenperiode best wel spannend.

Mijn echtgenoot heeft inmiddels van twee klassen het werk binnen en ik krijg volgende week van drie klassen nakijkwerk. En daarna nog van drie klassen van een andere school om te kijken of het goed is nagekeken, terwijl weer een andere docent mijn werk controleert. Daar gaan we dan ook nog over bellen met elkaar, dus dat zijn zes telefoongesprekken.... Ben ik vergeten te vermelden dat ik twee avonden vergadering heb over het nakijken: wat mag je afgezien van het antwoordmodel ook nog goed rekenen etc. 

Druk dus, maar ook leuk, want het is echt een afronding van een periode waarin je de leerlingen voorbereid op het eindexamen. 

Ik had gelukkig nu nog wel tijd om vandaag naar De Quiltmuis te gaan. Daar had ik afgesproken met de nieuwe eigenaresse van een mooie Featherweight. Voor mij en mijn gezin prettig om 'buiten de deur' af te spreken en ook gezellig in een toepasselijke omgeving.

Even de nieuwste spulletjes in de winkel bekeken. Stempels en speciale inktkussentjes voor op stof. Werkt heel handig om precies je patroonjes over te brengen.

Natuurlijk koffie gedronken met Marlies Wolda van De Quiltmuis, vage plannetjes gemaakt voor een workshopje en haar nieuwe project bekeken, dat ik nog niet kan laten zien. Nog GEHEIM!  

Maar daar wel iets van geleerd! Ik had er al van gehoord, maar nu kreeg ik uitleg over hoe het werkt met een biasbandje of biesje en Fusible Web van Clover. Dat is heel dun kleefband dat je gelijk op het biasband plakt als je met zo'n apparaatje je biesje maakt. En daarna kan je het biasband op je quilt plakken en makkelijk vastnaaien.

Omdat ik ook weer verder wil met de Snelle-quilt waar ik een jaar geleden nog mee bezig was, maar die inmiddels al niet meer echt snel klaar zal zijn, heb ik dat band gekocht om ook takjes of stengels mee te maken. Lijkt me handig! 

En dit zijn voorlopig de laatste dagen dat ik daar nog tijd voor heb! Snel iets gaan doen dus!